Ο Α. Καρπετόπουλος σχολιάζει Εθνική και Μαρκαριάν!

Μόνο που για να παίξει καλά εκτός έδρας η Εθνική μας, θα πρέπει ο αντίπαλος να την πιέσει, κι αυτό οι Ούγγροι δεν είχαν σκοπό να το κάνουν. Η βαθμολογία τους (6 βαθμοί διαφορά από την Εθνική μας) τους επέτρεπε να μείνουν ταμπουρωμένοι και να μας περιμένουν. Προσοχή το ίδιο αναμένεται να κάνουν και οι Ρουμάνοι, όταν η Εθνική μας θα πάει στο Βουκουρέστι και οι Ιρλανδοί, όταν η Εθνική μας θα επισκεφτεί το Μπέλφαστ. Ολα αυτά τα σημειώνω γιατί μετά την ισοπαλία υπάρχουν ελπίδες μαθηματικές. Ελπίδες πραγματικές για να υπάρξουν πρέπει να συμβεί κάτι που η Εθνική μας έχει ξεχάσει, δηλαδή να κερδίσει.

 

Για να κερδίσει μια ομάδα, πρέπει να πετύχει γκολ. Η Εθνική μας είχε πετύχει μόνο ένα γκολ σε τέσσερα παιχνίδια πριν την Βουδαπέστη. Η λογική έλεγε ότι ο Μαρκαριάν στο ντεμπούτο του έπρεπε να πάρει κάποια ρίσκα, αν ήθελε να λύσει το επιθετικό πρόβλημα. Ο Μαρκαριάν χρησιμοποίησε στην ίδια ενδεκάδα τους Χριστοδουλόπουλο, Κονέ και Φετφατζίδη πίσω από τον Αθανασιάδη, όμως πρόσθεσε στη μεσαία γραμμή έναν καθαρό αμυντικό όπως είναι ο Κυργιάκος Παπαδόπουλος. Ο Παπαδόπουλος έκανε ανασταλτικά ένα καλό παιχνίδι, όμως οι δημιουργικές του ικανότητες είναι σχετικά μικρές. Πολύ μακριά από την αντίπαλη περιοχή έμεινε και ο Σάμαρης. Το αποτέλεσμα ήταν η όποια επιθετική δημιουργία να στηρίζεται αποκλειστικά στις πρωτοβουλίες του Φετφατζίδη, του Χριστοδουλόπουλου και του Κονέ, καθώς και του Τοροσίδη που ξεμύτιζε συχνά-πυκνά από τα μετόπισθεν. Οι Ούγγροι με οκτώ-εννέα παίκτες στο ύψος της μεγάλης περιοχής, άφησαν την μπάλα, γνωρίζοντας ότι οι κίνδυνοι που θα περάσουν θα ήταν έτσι κι αλλιώς ελάχιστοι. Το πρώτο ημίχρονο πέρασε με μια ελαφρά υπεροχή της Εθνικής μας, που όμως έκανε ελάχιστες τελικές προσπάθειες. Στο δεύτερο ημίχρονο οι τρεις-τέσσερις δημιουργικοί μας παίκτες ανέβασαν την απόδοσή τους, όμως κανένας από αυτούς δεν έχει εύκολο γκολ και ο Αθανασιάδης (που θεωρητικά το έχει) με την Εθνική δεν σκοράρει ποτέ. Ετσι οι «μπούκες» του Φετφατζίδη έμειναν χωρίς παραλήπτη, όπως και δυο-τρία ωραία γεμίσματα του Τοροσίδη.

 

Περιμέναμε μια κατάθεση ψυχής στο τελευταίο τέταρτο, αλλά ο Μαρκαριάν έκανε τα δικά του. Η έξοδος των τριών που προσπάθησαν πολύ δημιουργικά (έφυγαν από το ματς ο Χριστοδουλόπουλος, ο «Φέτφα» και ο Κονέ για να μπουν ο Κατσουράνης, ο Φορτούνης και ο Γιαννιώτας), έκανε την Εθνική φτωχότερη σε επιθετικές λύσεις. Χρειαζόταν ένα στήριγμα στον Αθανασιάδη κι όχι να φύγει από το γήπεδο όποιος ξέρει λίγη μπάλα. Αλλά κανείς ποτέ δεν θυμάμαι να είπε ότι ο Μαρκαριάν διακρίθηκε γιατί παρουσίασε επιθετικές ομάδες: ας μην έχουμε την απαίτηση να αλλάξει αντιλήψεις ένας ηλικιωμένος άνθρωπος.

Πηγή: Sportday