Τον σέντερ φορ που είχε πετύχει τα τέσσερα από τα πέντε γκολ της Χόνβεντ, τον Νοέμβριο του 1987 κατά του Παναθηναϊκού (5-2) στο Κύπελλο ΟΥΕΦΑ, με τους «πράσινους» στη ρεβάνς να κάνουν μία τεράστια ανατροπή με 5-1. Τον ρώτησα τη γνώμη του για το ματς και η απάντησή του ήταν μία βουτιά στο παρελθόν. «Βγάλατε πολλούς καλούς παίκτες τα τελευταία χρόνια, κυρίως αμυντικούς και πήρατε και το Euro το 2004 στηριζόμενοι στην καλή ανασταλτική λειτουργία», είπε και συνέχισε: «Ομως έναν επιθετικό σαν τον Δημήτρη Σαραβάκο δεν βγάλατε ξανά». Ο Κόβατς θυμόταν με κάθε λεπτομέρεια πως το 5-0 υπέρ της Χόνβεντ σ' εκείνη την εφιαλτική νύχτα για τον ΠΑΟ, το είχε μετατρέψει μόνος του ο Σαραβάκος σε 5-2, κρατώντας ζωντανές τις ελπίδες. «Ηταν ένας απίστευτος παίκτης, γρήγορος και ικανός να κάνει το απρόβλεπτο», συμπλήρωσε ο Κόβατς που τόνισε ακόμη πως οι καλοί παίκτες δεν σημαίνει πάντα πως έχουν την προσωπικότητα να πάρουν την ομάδα στις πλάτες τους στις δύσκολες στιγμές.

 

Ο ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΣΑΡΑΒΑΚΟΣ είναι πάντα ένα σημείο αναφοράς για το πόσο μπροστά από την εποχή του ήταν. Μπορεί να μην τον ακούμε πολύ, να μην εμφανίζεται στα δικά μας μίντια, στόσο οι ξένοι τον έχουν μόνιμα στις δικές τους αναφορές.

 

ΜΟΥ ΕΙΧΕ κάνει εντύπωση ένα αφιέρωμα στο κανάλι της Γιουβέντους, πρόπερσι στο Τορίνο, όταν είδα να σχολιάζουν ανάμεσα στα είκοσι καλύτερα γκολ που έχει δεχτεί η «Βέκια Σινιόρα» στα ευρωπαϊκά κύπελλα, τη... φωτοβολίδα του το 1987. Ηταν το γκολ με το οποίο ο ΠΑΟ είχε λυγίσει τη Γιούβε στο ΟΑΚΑ, για το Κύπελλο ΟΥΕΦΑ.

 

ΤΑ ΜΑΤΣ στην Ευρώπη περισσότερο από τα γκολ στο πρωτάθλημα και στο Κύπελλο, σε κάνουν πάντα να λες πως ήταν ένας πραγματικά ξεχωριστός παίκτης. Ειλικρινά, θέση στο σημερινό ποδόσφαιρο, που έχει γίνει πολύ πιο γρήγορο και απαιτητικό από τα 80's, θα υπήρχε για τον Σαραβάκο και βάζω το χέρι μου στη φωτιά, πως θα αγωνιζόταν οπουδήποτε αν προλάβαινε την εποχή του Μποσμάν στα ντουζένια του. Πού; Σε όποια ομάδα της Ευρώπης ήθελε. Η ταχύτητά του ήταν σπάνια. Η εκρηκτικότητά του, μοναδική. Η ικανότητά του στη σέντρα εν κινήσει, ασύγκριτη! Αυτό που σήμερα στο Τσάμπιονς Λιγκ δεν το βλέπεις συχνά. Το δεξί σουτ που είχε ήταν οβίδα, η ικανότητά του στις στημένες μπάλες, απίστευτη. Και απέναντι στον τερματοφύλακα μπορούσε να πλασάρει υποδειγματικά. Ηταν κυνηγός της δεκαετίας του '80 με ό,τι ζητάει ένας προπονητής το 2015.

 

 

ΤΟ 1986 ήρθε στον Παναθηναϊκό προπονητής η τεράστια φυσιογνωμία που λεγόταν Τόμισλαβ Ιβιτς. Τα έχουμε ξαναπεί, πως έμεινε μόλις 100 μέρες στην Παιανία αυτός ο άνθρωπος που κατέκτησε τίτλους σε πέντε διαφορετικές χώρες! Το στόμα του Κροάτη τεχνικού έσταζε μέλι για τον Σαραβάκο. Τον θεωρούσε ό,τι καλύτερο είχε δει στην Ελλάδα και για χρόνια αποτελούσε στόχο του στις ομάδες που δούλεψε, κυρίως στη Γαλλία. Εκεί που, όπως μου έλεγε μία μέρα την εποχή που αρθρογραφούσε καθημερινά εδώ στη «SportDay» ο ίδιος ο Σαραβάκος, θα ταίριαζε απόλυτα λόγω του αγωνιστικού του στυλ!

 

ΤΟΝ ΝΟΕΜΒΡΙΟ ΤΟΥ 1991 ο Παναθηναϊκός ήταν πίσω στο σκορ με 2-0 στο «Ούλεβι» από την Γκέτεμποργκ. Ο Σαραβάκος ανέλαβε σε ρόλο... Σούπερμαν να σώσει την παρτίδα και να εξασφαλίσει τη συμμετοχή του «τριφυλλιού» στην οκτάδα που θα γινόταν (πειραματικά) σε ομίλους για πρώτη φορά στο Κύπελλο Πρωταθλητριών. Με ένα εκπληκτικό γκολ και ένα πέναλτι έφερε το ματς στα ίσια. Στο τέλος ένας γηραιός κύριος είχε κατεβεί στα αποδυτήρια και ήθελε να του σφίξει το χέρι. Λεγόταν Νιλς Λίντχολμ. Δηλαδή ο κορυφαίος Σουηδός ποδοσφαιριστής όλων των εποχών, που έκανε τεράστια καριέρα στη Μίλαν! «Αυτό το παιδί είναι ό,τι πιο μοντέρνο έχω δει στο ποδόσφαιρο εδώ και χρόνια. Τον θυμάμαι από τα ματς με τη Γιουβέντους, αλλά αυτά που έκανε απόψε ήταν εξωπραγματικά», είχε πει ο Λίντχολμ, που υπήρξε και εξαιρετικός προπονητής στη Μίλαν και τη Ρόμα.

 

Ο ΣΑΡΑΒΑΚΟΣ έφυγε για πρώτη φορά πικραμένος από τον Παναθηναϊκό το '94. Πήγε στην ΑΕΚ με επιλογή του Μπάγεβιτς και τον αποζημίωσε άμεσα με τα δύο γκολ κατά της Ρέιντζερς, που ουσιαστικά έστειλαν την «Ενωση» στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Γύρισε το 1997 στην Παιανία, αλλά δεν του φέρθηκαν καλά και πάλι. Πάλι καλά που το καλοκαίρι του 2005 τον τίμησαν σε φιλικό ματς, νομίζω με τη Σαραγόσα, γιατί ήταν κρίμα να μην είχε βρει την ευκαιρία να αποχαιρετήσει τον κόσμο μέσα στο γήπεδο, εκεί όπου λατρεύτηκε, στο ΟΑΚΑ. Εστω και αν εκείνη τη βραδιά θα θέλαμε να τον δούμε να αγωνίζεται για λίγο.

 

Ο ΚΟΒΑΤΣ πριν αρχίσει το δεύτερο ημίχρονο, μου είπε: «Ευτυχώς, κανείς από τους κυνηγούς σας δεν είναι Σαραβάκος, γιατί αλλιώς θα χάναμε με κάτω τα χέρια». Και να μη θέλεις μετά, μελαγχολείς.

Πηγή: Sportday