Στην Ελλάδα, δηλαδή, κανείς δεν κρίνεται με την σεζόν ή σε βάθος χρόνου γενικότερα, αλλά από παιχνίδι σε παιχνίδι. Δεν κέρδιζε ο Παναθηναϊκός; Άχρηστο τον λέγανε τον Φερέιρα. Πάει ο Παναθηναϊκός να βγει 1ος στα playoff; Ξεκινάει άλλο γαϊτανάκι: «Μήπως τελικά είναι καλός και πρέπει να μείνει;».

Το ίδιο και στην ΑΕΚ. Ο Χιμένεθ είχε γίνει κάτι σαν Μουρίνιο από τον Τύπο με το που πήρε το κύπελλο η Ένωση. Ξεκίνησε και με το δεξί στα playoff, οπότε τον κάνανε λίγο – πολύ μεσσία. Τώρα; Οι ίδιοι που τον αποθέωναν, θα πέσουν να τον κατασπαράξουν.

Μια από τα ίδια και για τον Χάβο. Μέχρι τον Φεβρουάριο ήταν σούπερ. Ύστερα που γύρισε ο τροχός, ο Ζαγοράκης έπρεπε να βρει άλλον.

Κανείς, λοιπόν, δεν κάνει λίγη υπομονή για να καταλάβει την αξία του κάθε προπονητή ή ποδοσφαιριστή. Για να μην πούμε τώρα τι έχει ακουστεί τόσα χρόνια για τον Ζιλμπέρτο. Ποιόν; Τον αρχηγό της Βραζιλίας. Ο οποίος, βέβαια, σκόραρε σήμερα το κρίσιμο γκολ.