Με την Ντούγκλα Πράγας στο πρώτο ημίχρονο οι «ερυθρόλευκοι» έχασαν πέντε γκολ και με την τουρκική Ριζεσπόρ είχαν τρία δοκάρια κι ένα χαμένο πέναλτι πριν ο Φουστέρ πετύχει το πρώτο επίσημο γκολ της σεζόν.

 

 

Oμολογώ ότι σπανίως βλέπω φιλικά ματς -κάνω κι εγώ το καλοκαίρι την ποδοσφαιρική μου αποτοξίνωση. Αν το κάνω είναι για να παρακολουθήσω ομάδες που έχουν αλλάξει προπονητές και ο φετινός Ολυμπιακός είναι μια τέτοια. Από τα λίγα που με σιγουριά μπορώ να πω είναι ότι οι προθέσεις για να παίζει η ομάδα επιθετικότερα είναι ολοφάνερες: κόντρα στους Τούρκους ο Ολυμπιακός πίεσε ψηλά με πέντε παίκτες, όπως σε κανένα ματς δεν τολμούσε να κάνει πέρυσι, και το έκανε με τους περσινούς του πρωταγωνιστές κι όχι κάποιους νεοφερμένους. Αλλά ό,τι κι αν ζητεί ο Σίλβα κι όσο κι αν ενθαρρύνει την ομάδα να πιέσει και να επιτεθεί, αν δεν αποκτηθεί ένα φορ με ικανότητα στο τελείωμα των φάσεων, δύσκολα θα αλλάξει η αποδοτικότητα της επίθεσης.

 

Με βάση τα όσα είδα, τολμώ μια πρόβλεψη: από την ικανότητα στο γκολ που θα δείξει ο νεοφερμένος φορ (που πιστεύω ότι θα αποκτηθεί, κρίνοντας από τις διαβεβαιώσεις των διοικούντων τον Ολυμπιακό) θα κριθεί όχι μόνο το πόσο θεαματικός θα είναι ο Ολυμπιακός, αλλά και το αν θα καταφέρει να κερδίσει πάλι το πρωτάθλημα. Και δεν υπερβάλλω καθόλου.

 

Ολες οι κατακτήσεις των τελευταίων πρωταθλημάτων κρίθηκαν από τη συμπεριφορά των σκόρερ: όποιος έναν τέτοιο είχε στο τέλος τα κατάφερε. Ο Σισέ έδωσε το νταμπλ στον ΠΑΟ το 2009-10. Ο Κέβιν Μιραλάς, που ο Βαλβέρδε μετέτρεψε σε φορ, με τα πολλά του γκολ έδωσε δυο πρωταθλήματα στους «ερυθρόλευκους», το 2010-11 και το 2011-12, αξιοποιώντας τη δουλειά παικτών όπως ο Ιμπαγάσα, ο Αμπτούν, ο ίδιος ο Φουστέρ.

Το 2012-13 τη σκυτάλη πήραν ο Τζεμπούρ και ο Μήτρογλου, που έκαναν ρεκόρ καριέρας σε ό,τι αφορά το σκοράρισμα. Το 2013-14 έφτανε ένας γύρος εκπληκτικής απόδοσης του Μήτρογλου για να πάρει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα: στον δεύτερο γύρο που ο Ελληνας φορ έφυγε, ο Ολυμπιακός είχε μια μετριότατη επιθετική απόδοση. Ο Μίτσελ πέρυσι απαίτησε γι' αυτόν τον λόγο την επιστροφή του, όμως ο Μήτρογλου άργησε πολύ να συνέλθει από τον τραυματισμό του, αγχώθηκε και δεν είχε την άνεση στο γκολ που είχαμε συνηθίσει. Αν ο Ολυμπιακός πήρε τον τίτλο είναι γιατί πήρε πολλά γκολ από τον Τσόρι, αλλά ο Αργεντινός δημιουργός δεν μπορεί να είναι η λύση για όλα: φέτος τα στοιχήματα στην επίθεση απαγορεύονται, αφού δεν υπάρχει πια κι ο Μήτρογλου. Η γενναιοψυχία του Χάρα, το κέφι του Μπενίτες και η όρεξη του Πουλίδο που γυρνά έπειτα από ένα μεγάλο διάστημα απουσίας δεν αρκούν: χρειάζεται ένα φορ που να κάνει το βασικό, δηλαδή να σκοράρει.

 

Το χρειάζεται πολύ εκτός από την ομάδα και ο Σίλβα. Το ποδόσφαιρο που θέλει να παίξει ο Πορτογάλος βασίζεται στην ύπαρξη ενός τύπου ικανού να τελειώνει φάσεις. Ολοι οι φορ δεν είναι ίδιοι. Ο Βαλβέρδε ήθελε έναν γρήγορο παίκτη ικανό να βγαίνει στην πλάτη της άμυνας. Ο Ζαρντίμ και ο Μίτσελ ήθελαν ένα δυνατό φορ που να παίζει μόνος μπροστά, να κρατά μπάλα για να ανέβει η ομάδα και να παίρνει πρωτοβουλίες χωρίς να ψάχνει πάσες και συνεργασίες: ο Μήτρογλου ήταν για μια διετία ο καλύτερος σε αυτό ακριβώς το παιχνίδι.

 

Ο Σίλβα ζητά από ένα σωρό παίκτες να κατεβαίνουν και να πατάνε περιοχή και απαιτεί πίεση από όλους στον παίκτη του αντιπάλου που προσπαθεί να κατεβάζει μπάλα. Αλλά για να έχει νόημα όλο αυτό το κυνηγητό, πρέπει να υπάρχει κάποιος έτοιμος να σπρώξει την μπάλα στα δίχτυα: όλα τα άλλα μπορούν να τα κάνουν στον φετινό Ολυμπιακό ένα σωρό άλλοι καλοί παίκτες που εύκολο γκολ δεν έχουν….

Πηγή: SportDay

Καρπετόπουλος Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός