Δεν μπορώ να θυμηθώ πότε άλλοτε ο Ολυμπιακός είχε κερδίσει σε φιλικό παιχνίδι εκτός έδρας ομάδα πρωταθλήματος όπως το ολλανδικό. Κι όταν λέω εκτός έδρας, εννοώ να γίνεται το ματς στο σπίτι του αντίπαλου κι όχι π.χ. σε ουδέτερο, σε εγκαταστάσεις όπου προετοιμάζονται οι ομάδες, όπως εκείνο τις προάλλες με την Τβέντε.

Οκέϊ, συμφωνώ ότι σε ένα φιλικό το αποτέλεσμα δεν σημαίνει και πολλά πράγματα, αλλά κι εσείς φίλοι μου πρέπει να συμφωνήσετε ότι το 3-1 του Ολυμπιακού επί της Φέγενορντ μέσα στο Ρότερνταμ συνοδεύθηκε κι από μία εμφάνιση 45 λεπτών γεμάτη…υποσχέσεις για ένα πολύ καλό Ολυμπιακό τη νέα σεζόν. Κι επειδή κάτι ανάλογο είχαμε δει και με την Τβέντε, επίσης αρκετά ισχυρής ομάδας στην Ολλανδία, αλλά και σε κομμάτια των προηγούμενων φιλικών του στην Αυστρία και την Τουρκία, μου δημιουργείται η αίσθηση ότι η καλύτερη μεταγραφή του Ολυμπιακού μπορεί να είναι ο Μάρκο Σίλβα!

Γιατί βλέπουμε όντως ωραία πράγματα στο παιχνίδι του Ολυμπιακού. Αυτό που λέμε ελκυστικό ποδόσφαιρο. Με οργανωμένες επιθέσεις, αλλά κι αντεπιθέσεις, με πολλά κλεψίματα από την πίεση στο μισό του αντίπαλου και με αρκετά αξιόπιστο παιχνίδι και αμυντικά. Ιδίως αν σκεφθεί κανείς ότι ο άνθρωπος έχει βγάλει προετοιμασία τριών εβδομάδων και έξι φιλικά με μόλις πέντε αμυντικούς: Ομάρ, Σαλίνο, Μαζουάκου, Αυλωνίτη και Βούρο! Πρέπει να είναι ρεκόρ!

Ασφαλώς κι η ομάδα χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά.
Τόσο από πλευράς προπονητή, αφού η διάρκεια του καλού ποδοσφαίρου αυτή την στιγμή είναι γύρω στα 40 λεπτά και ζητούμενο είναι περίπου τα 70. Κι οι στημένες φάσεις στο επιθετικό κομμάτι δεν είναι επικίνδυνες-αμυντικά τουλάχιστον υπάρχει μία πρόοδος, ίσως και με την προσθήκη του Μιλιβόγεβιτς στα δύο τελευταία ματς. Κι υπάρχουν κάποια τρίλεπτα που η ομάδα σα να σταματάει να παίζει και κινδυνεύει άσχημα.

Όσο βέβαια κι από πλευράς παικτών. Π.χ. για το χθεσινό ματς: το ρίσκο των Μιλιβόγεβιτς και Ομάρ να κάνουν ντρίμπλες έξω από την περιοχή του Ρομπέρτο. Κάποιες τοποθετήσεις και πάσες του Βούρου. Ένα μισό διώξιμο του Αυλωνίτη. Η έλλειψη ψυχραιμίας μία-δύο φορές από τον Μπουχαλάκη. Κι άλλα τέτοια «μικρά», που όμως φτιάχνονται πιο εύκολα με λίγο πιο καθαρό μυαλό.

Όμως, η γενική εικόνα του Ολυμπιακού αρέσει. Και μπορεί χθες πράγματι η ομάδα να ήταν πολύ αποτελεσματική, με τρία γκολ στις τέσσερις καθαρές ευκαιρίες της, με συνέπεια κάποιος να μπορεί να πει ότι το σκορ θα ήταν διαφορετικό αν η Φέγενορντ δεν σκόραρε μόνο από το σημείο του πέναλτι στις τέσσερις δικές της καθαρές ευκαιρίες για γκολ. Ωστόσο, αφενός μεν ακόμη και σε αυτό το ματς ο Ολυμπιακός είχε τη δυνατότητα εύκολα να φτιάξει κι άλλες κλασικές ευκαιρίες (με ελάχιστα καλύτερες τελικές πάσες από Ντουρμάζ, Πάρντο και Ντοσεβί), αφετέρου δε να θυμηθούμε ότι οι ερυθρόλευκοι στα προηγούμενα φιλικά είχαν φοβερή ατυχία, με δοκάρια από τους Πάρντο, Ντουρμάζ, Ντοσεβί, Φουστέρ, Ολαϊτάν, Χάρα!!! Ε, κάποια στιγμή τα δοκάρια θα γίνονταν γκολ!

Κι ας λάβουμε υπόψιν μας και την…σιχαμένη διαιτησία του Ολλανδού, που χάρισε μία κόκκινη στον τραγικό Καζίμ κι άλλες τέσσερις κίτρινες στους παίκτες της Φέγενορντ (!), τελειώνοντας το ματς με τις κάρτες να είναι 4-3 (!!!), την στιγμή που οι Ντουρμάζ, Ομάρ, Φορτούνης, Ρομπέρτο (!) και δύο φορές (!) ο Μιλιβόγεβιτς έγιναν θύματα βίαιων μαρκαρισμάτων…

Το φαινόμενο είναι θλιβερό και γίνεται σχεδόν κάθε χρόνο που ο Ολυμπιακός παίζει στην Ολλανδία με ολλανδικές ομάδες. Οι ευνοϊκές για τους Ολλανδούς διαιτησίες από τους συμπατριώτες του ξεπερνάνε τα όρια. Εν τέλει εδώ έχουμε να κάνουμε όχι με ένα αποτέλεσμα, αλλά με τη σωματική ακεραιότητα των ποδοσφαιριστών.

Κατά τα άλλα, σημείωνα εδώ προχθές ότι, «φαίνεται να υπήρξε μία δυσάρεστη εξέλιξη για ένα 8άρι που κυνηγάει ο Ολυμπιακός στη θέση του Κασάμι». Φαντάζομαι πως καταλάβατε πλέον τι εννοούσα…

Πηγή: gazzetta.gr

Νικολακόπουλος Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός