Χιλιάδες σκέψεις πέρασαν από το μυαλό μου βλέποντας για μια ακόμη φορά την Εθνική να παρουσιάζεται κατώτερη του ένδοξου παρελθόντος και να φεύγει… πανηγυρίζοντας από το Βουκουρέστι για τη “λευκή ισοπαλία” με τους Ρουμάνους.

Αυτά τα ματς επί Ρεχάγκελ και Σάντος ήταν… διπλά από εδώ ως τα Καρπάθια όρη!

1) Καταρχήν εκτίμησα τον Άγγελο Χαριστέα. Ναι, διότι σε αυτό το παλικαράκι είχαμε σούρει τα εξ’ αμάξης (ακόμη και μετά το Euro του 2004), επειδή ήταν… λίγος.

Ωστόσο βλέποντας τον παλαίμαχο Μήτρογλου βασικό, ακούνητο και αναντικατάστατο στην Εθνική, αντιλαμβάνομαι πόσο λάθος κάναμε με τον Άγγελο!

2) Δεν ξέρω ποιος και με ποιο τρόπο έχει επιβάλει στην Εθνική, αυτό το παλικάρι που λέγεται Σάμαρης, αλλά πραγματικά, εάν ήμουν Άγγελος Μπασινάς θα του έστελνα… εξώδικο! Εννέα στις δέκα φάσεις λάθη!

3) Συμφωνώ ότι τόσο ο Μανωλάς όσο και ο Παπασταθόπουλος είναι εξαιρετικοί αμυντικοί, αλλά η λογική της μαγκιάς, του βγάζει εκτός παιχνιδιού. Ας πάρουν ένα τηλέφωνο τον Δέλλα και τον Καψή να τους εξηγήσουν πως σήκωσαν ολόκληρο Euro δίχως να μανουριάσουν σε μία φάση.

4) Δεν νομίζω ότι είναι μονάχα δική μου αίσθηση ότι ο Παναγιώτης Κονέ ξεχωρίζει σαν τη μύγα μέσα στο γάλα από τους υπόλοιπους μεσοεπιθετικούς. Παραδόξως και στα δύο ματς, με Φινλανδία και Ρουμανία μπήκε ως αλλαγή!

5) Αυτή η έμπνευση με τον Κίτσιου, Κιτσίου ή Κιτσιού (όπως και να τον λένε τον ομορφονιό) ήταν πραγματικά βγαλμένη από το βιβλίο της προπονητικής στην Χώρα του Ποτέ! Ήμαρτον…

6) Το ματς κόντρα στους Ρουμάνους ήταν από τα λιγοστά που θυμάμαι, που η Εθνική ξεκίνησε δίχως έναν παίκτη του Παναθηναϊκού, με τον φορμαρισμένο Καρέλη να αγωνίζεται ως αλλαγή στη θέση του βετεράνου Μήτρογλου! Συμφωνώ ότι η Εθνική δεν είναι πεδίο οπαδικής αντιπαράθεσης, αλλά όταν βιάζεται η λογική δεν μπορείς να είσαι αόμματος!

7) Δεν χρειάζεται να γίνονται αναλύσεις επί αναλύσεων για την κατηφόρα της “γαλανόλευκης”. Από την στιγμή που οι Σαρρογκιρτζίκηδες αποφάσισαν να βγάλουν το παναθηναϊκό dna από την Εθνική, η ομάδα τίναξε τα πέταλα.

Τι εννοώ παναθηναϊκό dna; Για όσους το λησμονούν η επιτυχία της Εθνικής του Ρεχάγκελ και μετέπειτα του Σάντος βασίστηκαν στον Παναθηναϊκό!

Δεν το λέω (γράφω) εγώ, το είχε πει ο Ρεχάγκελ, ότι η Εθνική στα προκριματικά του 2004 αντέγραψε τον Παναθηναϊκό του Κυράστα, του Μαρκαριάν και του Αναστασιάδη! Συμπαγής άμυνα, καλή κυκλοφορία της μπάλας (κάποτε το είχαν αποκαλέσει τσούκου τσούκου μπολ) και γκολ στην κόντρα!

Για να λειτουργήσει αυτό το μοντέλο, εκείνη την εποχή, η Εθνική στηρίχτηκε στους “πράσινους” Νικοπολίδη, Σεϊταρίδη, Φύσσα, Γκούμα (αναπληρωματικός), Μπασινά, Καραγκούνη και Παπαδόπουλο (αναπληρωματικός). Στην πορεία μπήκε και ο Λυμπερόπουλος…

Αυτά τα παιδιά είχαν αποκτήσει μέταλλο, από τις ευρωπαϊκές πορείες του Παναθηναϊκού την τριετία 2000-2003, αλλά κυρίως από την αδικία στο ελληνικό Πρωτάθλημα.

Κάπως έτσι μπήκαν οι βάσεις για την Εθνική που για μια 12ετία ήταν εκπληκτική. Με συνέπεια στην άμυνα, καλή κυκλοφορία και γκολ στην κόντρα.

Δίχως τις φανφάρες του Ολυμπιακού, που πήγαινε στην Ευρώπη και μάζευε εφτάρες και έδινε χαρά σε κάθε πρωτάρη (Χέρενφεν, Μόλντε)!

Οι “εγκέφαλοι” της ΕΠΟ επέλεξαν να το διαλύσουν αυτό. Αρχικά διώχνοντας τον Σάντος, απομακρύνοντας τους Κατσουράνη και Σαλπιγγίδη και παίζοντας με το όνομα του “εθνάρχη” Καραγκούνη! Η ιεροσυλία είναι αμάρτημα και πληρώνεται…

8) Το μεγαλύτερο πρόβλημα για την Εθνική ότι σε αυτή τη φάση ακόμη και εάν βρεθεί νέος… Ρεχάγκελ ή Σάντος, δεν μπορεί να βρεθεί νέος… Παναθηναϊκός! Νέο παναθηναϊκό dna, αφού και οι “πράσινοι” είναι σε αναζήτηση αγωνιστικής ταυτότητας και παικτών!

Πλέον έχω την αίσθηση ότι αυτό το μοναδικό DNA χάθηκε μαζί με το “αντίο” του Καραγκούνη…

Έτσι η Εθνική θ’ αναζητεί την ταυτότητά της, η διοίκηση της ΕΠΟ ως άλλος Πόντιος Πιλάτος θα ψάχνει τον νέο… Βαραββά και οι διεθνείς θα τσαντίζονται όταν τους κάνουν ερωτήσεις οι δημοσιογράφοι για το χάλι της “γαλανόλευκης”.

Πηγή: Sportit.gr

Σάμαρης Εθνική Ελλάδας Μήτρογλου Ποδόσφαιρο SPORTS