Από τις πολλές μεταγραφές που έχει κάνει ο Ολυμπιακός, την καλύτερη εικόνα, σα συνολική παρουσία, στις δύο πρώτες αγωνιστικές του πρωταθλήματος είχε ένας αμυντικός, ο Ντα Κόστα.

Πράγματι το παιδί έδειξε αφενός μεν πολύ καλή προσαρμογή στη νέα ομάδα του, αφετέρου δε πολύ καλή ποιότητα. Με την υποσημείωση, βέβαια, ότι ο Πανιώνιος κι ο Λεβαδειακός σίγουρα δεν είναι και οι πιο…δυνατές επιθετικά ομάδες του πρωταθλήματος, για να κρίνουμε με ασφάλεια-αν και κατά την γνώμη μου ο Μάντζιος είναι από τους καλύτερους σέντερ φορ της ελληνικής Λίγκας. Όμως, η πρώτη εικόνα του Πορτογάλου αμυντικού ήταν κατά κοινή ομολογία καλή.

Μου θύμισε θα έλεγα το Μιλιβόγεβιτς, που πέρσι έκανε μεταγραφή στον Ολυμπιακό τέλη Αυγούστου και μπήκε αμέσως στην ομάδα, με ελάχιστε ςπροπονήσεις στα πόδια του και έπαιξε βασικός-κι ήταν μια χαρά. Λες κι έπαιζε από…παλιά. Όπως ακριβώς δείχνει τώρα ο Ντα Κόστα.

Ας προσέξουμε ότι κι οι δύο είναι αμυντικογενείς παίκτες. Ο ένας στόπερ, ο άλλος κόφτης. Κι ας σκεφτούμε ότι η δουλειά του αμυντικογενή παίκτη είναι πάντα λιγότερο…πολύπλοκη από του επιθετικογενή. Γιατί ο επιθετικογενής παίκτης πρέπει να δημιουργήσει και να σκοράρει. Ο αμυντικογενής άμα κόψει, μαρκάρει και γενικά κάνει τη δουλειά του, είναι οκ. Κι ό,τι παραπάνω, προσμετράται στα υπέρ του. Κάτι ανάλογο είχε συμβεί πρόπερσι και με το Σαλίνο. Αμέσως «έδειξε», αν θυμάστε. Όπως πέρσι κι ο Ομάρ με το Μαζουάκου...

Μήπως πρέπει να κατανοήσουμε λίγο τα προβλήματα που έχουν σε αυτή την πρώτη παρουσία τους στον Ολυμπιακό ο Φινμπόγκασον, ο Πάρντο, ο Σέμπα, ο Πουλίδο και τώρα κι ο Ερνάνι με τον Ιντέγε; Μήπως πρέπει να τους «περιμένουμε» λίγο; Γιατί ειδικά απέναντι στις κλειστές άμυνες του ελληνικού πρωταθλήματος, δεν είναι τόσο απλό να φανούν.

Να έχουμε υπόψιν μας ότι στην επίθεση χρειάζεται να συνδυαστείς, να συνεργαστείς, να έχεις αυτοματισμούς κλπ, κλπ. Άρα, πρέπει να μάθεις καλά το παιχνίδι του συμπαίκτη σου κι εκείνος το δικό σου. Γενικά αυτό που λέμε προσαρμογή σε μία νέα ομάδα, είναι πάντοτε πιο δύσκολη για ένα επιθετικό παίκτη.

Να υπενθυμίσω ότι πέρσι στον Ολυμπιακό δεν προσαρμόστηκαν εύκολα ούτε ο Μπενίτες, ούτε οι Ντοσεβί, Ντουρμάζ, ούτε καν ο έμπειρος και με πολλές παραστάσεις Αφελάϊ. Πρόπερσι ο Κάμπελ μέχρι να πάρει μπροστά έχασε ουσιαστικά δύο μήνες. Το ίδιο ουσιαστικά κι ο Τσόρι! Ο δε Μιραλάς όλο το Σεπτέμβριο, της πρώτης σεζόν του στον Ολυμπιακό, έμπαινε αλλαγή-όταν έμπαινε…

Ας δούμε λοιπόν και την άλλη όψη του νομίσματος. Κάποια πράγματα δεν είναι τόσο απλά, όσο τα νομίζουμε. Και λίγη υπομονή δεν βλάπτει. Δεν μπορείς να κρίνεις ένα παίκτη και δη επιθετικό, από τα πρώτα του παιχνίδια σε μία ομάδα. Κι αν το κάνεις, μάλλον θα πέσεις έξω…

Πηγή: gazzetta.gr

 

Κώστας Νικολακόπουλος Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός