Σημασία δεν έχει αν απολυθεί η όχι ο Αναστασίου. Αυτό είναι το αποτέλεσμα. Το αιτιατό από το οποίο προέρχεται το αποτέλεσμα έχει τεράστια σημασία, όσο αφορά την δημιουργία της εικονικής πραγματικότητας που βιώνει ο Παναθηναϊκός και ο ιδιοκτήτης του Γιάννης Αλαφούζος. Τίθεται αβίαστα το ερώτημα: Γνωρίζει ο Γ. Αλαφούζος το αντικείμενο του ποδοσφαίρου στη λεπτομέρειά του, ώστε η κάθε απόφαση που θα έπαιρνε, να ήταν προς το συμφέρον της ομάδας; Η απάντηση είναι προφανής. Όχι, ακόμα.
Μεγάλοι άνθρωποι των business, όπως ο Γιώργος Βαρδινογιάννης και ο Σωκράτης Κόκκαλης χρειάστηκαν προσαρμογή χρόνων για να πάρουν σωστές αποφάσεις για τις ομάδες τους. Ο Γ. Αλαφούζος βρίσκεται, ακόμα στο πεδίο εκμάθησης. Και ναι, οι άμεσοι συνεργάτες του έχουν άποψη για τον Αναστασίου. Απλά, του προέδρου η άποψη πρέπει να είναι πιο εξειδικευμένη. Δεν είναι. Μπορεί να γίνει. Με την «εκπαίδευση». Στρατιές από επιχειρήσεις μπορεί ο καθένας να διευθύνει με επιτυχία. Το ποδόσφαιρο, ωστόσο είναι μια τελείως διαφορετική ιστορία.
Επειδή ο Γ. Αλαφούζος δεν έχει, ακόμα, εντρυφήσει στη διοίκηση του ποδοσφαίρου, ένας τρόπος για να το κάνει, θα ήταν να επιζητεί την κριτική κι όχι το λιβάνισμα. Δεν το έκανε. Ο κόσμος του Παναθηναϊκού μέχρι και πριν από το ματς με τον Πανιώνιο ήταν πεπεισμένος με όσα διάβαζε στον Τύπο, πως για όλα τα δεινά, φταίει ο Ολυμπιακός. Αυτή είναι η βαθιά πεποίθηση των οπαδών του Παναθηναϊκού, προϊόν της εικονικής πραγματικότητας που βομβαρδίζεται τόσο καιρό.
Όταν αναπτύσσεται μία σχέση εξάρτησης, οικονομικής κυρίως, αλλά μπορεί και όχι, μεταξύ του ιδιοκτήτη της όποιας ομάδας και του Τύπου, το αποτέλεσμα είναι αυτό που είδαμε στη Ν. Σμύρνη. Κυριαρχεί ο αποπροσανατολισμός, η παρελκυστική πολιτική, ενώ η αλήθεια είναι άλλη και σε κάποια στιγμή θα φανεί. Κάποτε θα γίνει η αποκάλυψη, διότι ουδέν κρυπτόν υπό τον ήλιον. Για όλες τις ομάδες ισχύει αυτό, όχι μόνο για τον Παναθηναϊκό.
Όποιος αμφισβητεί την πραγματικότητα, σε κάποια στιγμή τη βρίσκει μπροστά του και είναι αναγκασμένος, καθότι διαθέτει τα «μέσα και τα Μέσα», να δημιουργήσει μία άλλη. Ο κόσμος, όμως, σε κάποια στιγμή θα αντιληφθεί τη «μαεστρία με την οποία του σερβίρουν τις «ειδήσεις». Και τότε, χάος. Κι όπου χάος, κατάπτωση. Το ζητούμενο, λοιπόν, για τον κάθε κύριο πρόεδρο, είναι μαθαίνει. Και από τον Τύπο. Κι από το χειρότερο εχθρό σου, επίσης μαθαίνεις.
Έχω προσωπική εμπειρία, από τα χρόνια στην ιστορική εφημερίδα «ΦΙΛΑΘΛΟΣ». Κάποιοι αυλοκόλακες έτρεξαν να «ειδοποιήσουν» τον «καπετάνιο» Γιώργο Βαρδινογιάννη, ότι «ο Ολυμπιακός Φιτσόπουλος γράφει ένα κατεβατό εναντίον σου». Αυτό το διάβασε και είπε, «έχει δίκαιο σ’ αυτά που γράφει κι επί πλέον, τα γράφει από το μυαλό του, δεν τον βάζει κανένας να τα γράψει».
Πηγή: Sportit.gr