Ρομπέρτο Κάρλος θα τον έλεγαν και όχι Λεάντρο Σαλίνο αν ενεργούσε ιδανικά στο τελείωμα της κρίσιμης φάσης του αγώνα. Θα έπαιζε στην Εθνική Βραζιλίας και τη Ρεάλ και όχι στην Μπράγκα και την Ελλάδα. Κι άμα σκόραρε κιόλας κόντρα στην Μπάγερν και έπαιρνε αποτέλεσμα ο Ολυμπιακός, μεγάλος δεν είναι, αλλά επειδή δεν είναι και «λυκόπουλο» είχε… κλείσει ως καριέρα από πλευράς εντυπώσεων. Τι άλλο πια παραπάνω να κάνει;

Από δεξί μπακ τον πήγε αριστερά το καλοκαίρι ο Σίλβα – και μήπως είναι ώρα, δεν ξέρω, να καθιερωθεί στην 11άδα σε αυτή τη θέση και γιατί το αξίζει να παίζει, αλλά και για να πάρει το μάθημα του ο Μαζουακού ο οποίος εξακολουθεί προκλητικά και εκνευριστικά αδιάφορα να αγωνίζεται εδώ και πολύ καιρό! – ώσπου βρέθηκε και κόφτης στο κέντρο σε δραστηριότητες που τις είχε ξεχασμένες από κάτι πολύ παλαιότερες, σκόρπιες εμφανίσεις του από τα χρόνια της Μπράγκα.

Ήταν απίθανος την Τετάρτη, δικαίωσε όσο κανένας την επιλογή της τεχνικής ηγεσίας, έτρεχε με ατσάλινα πνευμόνια έτσι ώστε όπου κοιτούσες αυτόν εντόπιζαν τα μάτια σου(!), έκοβε παντού, ήταν παντού. Ανεξάντλητος ήταν! Αν σημάδευε και σωστά στο δίχτυ του Νόιερ, στη «συνάντηση των δύο», θα είχε κάνει το παιχνίδι της ζωής του σε βαθμό που όμοιο του δύσκολο να ξαναβρούμε και θα είχε δώσει αυτός, προσωπικά (σ.σ. εννοώ με ατομική συμμετοχή σε υπερθετική κλίμακα αριθμών στατιστικής και ουσίας), ένα σπουδαίο αποτέλεσμα σε μια από τις ιστορικές ευρωπαϊκές βραδιές του Ολυμπιακού στην Ευρώπη.

 

Έτσι είναι η μπάλα. Στο 83’ ο Σαλίνο κάνει το 1-1, άντε ύστερα η Μπάγερν να έβαζε τα “late goals” που έβαλε – με τον Ολυμπιακό κάπου απογοητευμένο και με παρατημένο το ματς αφού δεν είχε ισοφαρίσει – και αλλιώς θα σχολιάζαμε τις επόμενες ώρες και μέρες.

Έλα όμως που στις δύο «καραμπινάτες» ευκαιρίες τους οι ερυθρόλευκοι δεν είχαν την τύχη να τις υλοποιήσουν γιατί ο άνθρωπος που κλήθηκε να τις κάνει γκολ ήταν ο Σαλίνο! Ένας αμυντικός. Χάθηκε ο κόσμος να βρισκόταν στη θέση του ο Τσόρι, ο Ιντέγιε, ο Κασάμι, ο Πάρντο, κάποιος που ξέρει να τελειώνει φάσεις και όχι να αναχαιτίζει!

Είπαμε έτσι είναι η μπάλα. Και από μια όχι μόνο τιμητική αλλά θριαμβευτική ισοπαλία εναντίον μιας ομάδας που δεν την λες μονάχα ΥΠΕΡΟΜΑΔΑ, αλλά τελικά διαπιστώνεις και ομολογείς ότι ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΤΑΙ (!) καταλήγεις όχι μόνο στην ήττα, μα σε πικρό φινάλε και βαρύ σκορ για πρεμιέρα.

Δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα του αγώνα, δεν αντικατοπτρίζει την εικόνα του αυτό το 0-3, γιατί δεν ήταν ο Ολυμπιακός κακός και δεν άφησε την Μπάγερν να οργιάσει στο γήπεδο.

Άκουγα πολλούς – απευθύνονταν και σε μένα – φεύγοντας από το Καραϊσκάκη με κατεύθυνση για τα parking να γκρινιάζουν (καλά από «επιστήμονες», μηδενιστές, στις ερυθρόλευκες κερκίδες να… φάνε και οι κότες από τότε που ήμουνα παιδάκι!..) που ο Μάρκο Σίλβα δεν άφησε την ομάδα «να τολμήσει λιγάκι παραπάνω». «Αν ήτανε κανένας Έλληνας στη θέση του θα τον ρίχναμε στα όρνεα απόψε» μου φώναξε χαρακτηριστικά ένας. Εντάξει υπερβολές.

Συμφωνώ ότι όποτε και όταν, τις λίγες αυτές φορές που ο Ολυμπιακός προσπάθησε να βγει οργανωτικά με αξιώσεις απέναντι στους Βαυαρούς, φάνηκε να μη διαθέτει το κατάλληλο πλάνο. Να είναι ασύνδετος, να μη «βρίσκονται» οι παίκτες μεταξύ τους.

Είναι νωρίς, πολύ νωρίς, για μια εντελώς νέα ομάδα, με προσθήκες που είχαν «εισιτήριο άφιξης» στο Ρέντη μέχρι και την 1η του τρέχοντος μήνα! Αν δεν είναι αυτό αιτία, τότε να λάβει τα μέτρα του ο Μάρκο Σίλβα.

Συμφωνώ επίσης ότι ίσως χρειαζόταν ο Κώστας Φορτούνης να μπει πιο γρήγορα να σουλουπώσει το κέντρο στον οργανωτικό τομέα και να κρατήσει μπάλα όπως εξαιρετικά το έκανε το παιδί από την ώρα που πήρε θέση μάχης.

Συμφωνώ ότι ο Κασάμι, χωρίς να ήταν για… πέταμα αλλά και χωρίς να κάνει και κάτι ιδιαίτερο, μετά από μακρύ διάστημα παροπλισμού σίγουρα θα έπρεπε να είχε χρόνο συμμετοχής στο παιχνίδι με τον Πλατανιά.

Συμφωνώ με κάποια ακόμα τέτοια που εν τέλει μπορεί και να μην άλλαζαν και τίποτα στο τέλος της νύχτας.

 

Διαφωνώ όμως με τη γνώμη ότι εσφαλμένα ο Σίλβα παράταξε τον Ολυμπιακό πολύ σφιγμένο αμυντικά και ανασταλτικά. Άμα τον είχε… χύμα στο κύμα θα μάζευε τα γκολ ως τις πρώτες πρωινές ώρες. Κάτι τέτοια χαλαρά, υπερφίαλα και «έξυπνα» για… το θέαμα έκανε και η Ρόμα και «μάζεψε» τα 7 στο «Ολίμπικο» πριν κανένα χρόνο στην περυσινή φάση των ομίλων (1-7).

Ο Ολυμπιακός δεν άφησε αυτή την ανυπέρβλητη ομάδα – που πράγματι βρίσκονται εκεί μέσα όλοι τους με τα μάτια και κάθε επιθετική προσπάθεια είναι μια νέα πηγή έμπνευσης (τόσο απρόβλεπτο είναι οι παίκτες του Γουαρδιόλα!) – να οργιάσει μέσα στο Καραϊσκάκη, περιορίζοντάς της τόσο τη δράση, που:

  • Προηγήθηκε με «στραβοκλοτσιά» του Μίλερ – που έσκαγε στα γέλια για αρκετά λεπτά μετά στις στιγμές του πανηγυρισμού με τους συμπαίκτες του – και κακή εκτίμηση του Ρομπέρτο. Ο οποίος παρεμπιπτόντως ευθύνεται πιο πολύ ακόμα στο 0-2 που το «τρώει» από κλειστή γωνία, αλλά τι να πεις στον Ρομπέρτο… Που ακόμα και όταν έχει άτυχες στιγμές, όταν δεν είναι και στην καλύτερη του βραδιά, αποσοβεί – σαν που έκανε σε 3-4 περιπτώσεις – άλλα και άλλα γκολ!
  • Με εξαίρεση την απόκρουση του Ιντέγιε προ γραμμής στο 1ο ημίχρονο, τις «μαρς» ευκαιρίες για γκολ τις είχε ο γηπεδούχος
  • Κύλησε ένα ματς το οποίο μετά το άσφαιρο αποτέλεσμα της ανάπαυλας και αν δεν είχε σημειώσει αυτό το τυχαίο τέρμα ο Μίλερ, του οποίου του πιάνουν ΟΛΑ φέτος και στην Bundesliga, οι ερυθρόλευκοι με την εικόνα στο γήπεδο δεν απείχαν και πολύ από ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.

 

Υ.Γ.:  Όταν έγινε η κλήρωση είχα γράψει ότι με αυτό τον καταρτισμό του γκρουπ ίσως ο Ολυμπιακός καλό θα είναι να αρχίσει από νωρίς τον σχεδιασμό του Europa League ώστε να μην… καταλήξει εκεί ως 3ος, μοχθώντας για τη 2η θέση μέχρι τέλους, τον Δεκέμβριο και μετατεθεί «άδειος» από ενέργεια στην άλλη διοργάνωση. Τη διόλου ευκαταφρόνητη και πιο προσεγγίσιμη στο μπάτζετ του ρόστερ του.

Η νίκη της Ντιναμό επί της Άρσεναλ έχω την αίσθηση ότι σαν να τον «υποχρεώνει» πια να το κάνει διότι η εκκίνηση βάζει τους Κροάτες στη «θέση οδηγού» για την 3η θέση στην τελική κατάταξη.

Η προσεχής αγωνιστική στο “Emirates” υποχρεώνει τους ερυθρόλευκους εκ των πραγμάτων να μην πετάξουν στο Λονδίνο απλά και μόνο για μια ωραία εμφάνιση και να χαρούν το παιχνίδι. Χρειάζονται αποτέλεσμα.

Αμέσως μετά θυμίζω ότι ο Ολυμπιακός θα πάει Ζάγκρεμπ με το αρνητικό σενάριο να υπαγορεύει 0 βαθμούς στους τρεις πρώτους αγώνες.

Όχι, δεν είναι αυτές οι δυνατότητες του Ολυμπιακού. Και το έδειξε απέναντι στην Μπάγερν. Μη στέκεται κανείς στο 0-3 αλλά στα θετικά – όσο και στους προβληματισμούς για μια ομάδα που μόλις οικοδομείται – της πρεμιέρας.

 

Υ.Γ.1: Δεν ήταν μόνο οι άριστες σχεδόν εντυπώσεις που άφησε ο Μανού Ντα Κόστα. Ήταν και η συνεννόηση του με τον Σιόβα. Πήγε πολύ καλά το κέντρο άμυνας χάρη ιδίως στον Πορτογαλομαροκινό ο οποίος έδειξε την Τετάρτη ως η καλύτερη καλοκαιρινή μεταγραφή!

 

Υ.Γ.2: Σαλίνο όμως… με τα δύο χέρια στην «κάλπη» ανάδειξης κορυφαίου του ματς. Αχ και να το έβαζε και εκείνο το γκολάκι.

 

Υ.Γ.3: Επειδή ακούγονται διάφορες σαχλαμάρες, ο Καμπιάσο «ξεφούσκωσε» και έγινε αλλαγή. Τόσο… άσχετος θα ήταν ο Σίλβα να βγάλει από την ανασταλτική λειτουργία του κέντρου το βασικό γρανάζι της μηχανής του!


Πηγή: sportit.gr

Καρμοίρης Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός