Είναι λογικό βέβαια με την συμπλήρωση μίας εικοσαετίας που το αθλητικό ραδιόφωνο της Θεσσαλονίκης – κυρίως αυτά που ήλεγχε γνωστός μουστακαλής αριανός – είχε μία λαϊκίστικη – κατινίστικη αύρα, το κοινό να έχει μπει σε μία λάθος ποδοσφαιρική προσέγγιση του όλα τέλει ή όλα μαύρα ανά αποτέλεσμα.

Στον ΠΑΟΚ πολλές φορές πρέπει να αναφέρουμε τα αυτονόητα, για να μπαίνει μία σειρά, έτσι ώστε ο κυκεώνας ασυναρτησίας που κυκλοφορεί στα ερτζιανά ή σε ανώνυμα συνήθως μπλογκς, να σβήνει και να μην αφήνει κατάλοιπα.

Η κεντρική ιδέα του ΠΑΟΚ σήμερα, είναι να φτιάξει ομάδα. Και άλλες χρονιές αυτή ήταν, απλά τότε δεν υπήρχαν ρόλοι, ο νεοπλουτισμός και ο λαϊκισμός υπερτερούσαν της απλής ποδοσφαιρικής προσέγγισης.

Σήμερα, όπως έχουμε ουκ ολίγες φορές γράψει στο παρελθόν, ο ΠΑΟΚ έχει μία εταιρική δομή, έχει αρχή, μέση και τέλος. Και από αυτό το γεγονός και μόνο, η φετινή προσπάθεια διαφέρει από τις υπόλοιπες της εποχής Σαββίδη. Και αξίζει υποστήριξης.

Σε ένα περιβάλλον που το κλίμα ήταν πιο ποδοσφαιρικό, το να λέμε πως πρέπει να υποστηρίξεις την ομάδα σου, ακούγεται γελοίο όσο λίγα πράγματα. Όμως εδώ που φτάσαμε, στη Θεσσαλονίκη των ανθρώπων που μισούν τον ΠΑΟΚ, πρέπει να υπενθυμίσουμε πως ή αγαπάς μία ομάδα ή όχι.

Ξέχωρα πάντως από το τι συμβαίνει γενικά, ο ΠΑΟΚ είναι μία νέα ομάδα. Που για να βρει πατήματα, δηλαδή σταθερότητα, χρειάζεται τουλάχιστον ένα τρίμηνο.

Όχι πως μετά από το τρίμηνο θα έχουμε φτάσει στο πικ, αλλά σίγουρα θα υπάρχουν ρόλοι, θα υπάρχει μία ξεκάθαρη εικόνα για το κάθε στέλεχος που μπορεί να υποστηρίξει το πρότζεκτ και ποιος όχι.

Από εκεί και πέρα βέβαια, υπάρχει και το κομμάτι της κριτικής. Στη Θεσσαλονίκη και γενικότερα στην Ελλάδα, υπάρχει ένας διαγωνισμός για το ποιος θα προλάβει να πει πρώτος το κάτι παραπάνω από αυτό που βλέπουν τα μάτια μας.

Για παράδειγμα, ανοίγει η κουβέντα για το κατά πόσο βοηθάνε οι μεταγραφές του Άρνεσεν. Αλήθεια, για μία ομάδα που ουσιαστικά άντε να είναι τρεις εβδομάδες μαζί, έχει αλλάξει τρεις φορές μέσα στη σεζόν, μπορεί να βγει κάποιο ουσιαστικό συμπέρασμα πλην των αυτονόητων;

Και για να το αντιστρέψω. Τι ακριβώς προσφέρουν σήμερα οι μεταγραφές του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού που τις έκανε και πολύ νωρίς ή έστω και της ΑΕΚ πλην του Μπουονανότε που ήταν όντως πολύ καλός στον αγώνα με τον ΠΑΣ.

Χαρακτηριστικότερο παράδειγμα του Όλσεν. Ξεκίνησε με τέτοιο τρόπο ώστε να σοκαριστούμε. Εγώ προσωπικά παραλίγο να γίνω Χριστιανός, αφού ασυναίσθητα, όποτε πλησίαζε η μπάλα στην περιοχή έκανα τον σταυρό μου.

Αυτό που είδα μέχρι ένα σημείο, είναι έναν κάκιστο τερματοφύλακα, όμως στα δύο τελευταία παιχνίδια, καταλαβαίνω πως είναι καλός κάτω από την εστία του και θέλει δουλειά έξω από αυτή. Ο ΠΑΟΚ θα έχει έναν τερματοφύλακα υψηλών προδιαγραφών, αν καταφέρει να τον βελτιώσει εκτός εστίας. Αυτό δηλαδή που έλεγε το σκάουτινγκ ριπόρτ της ΠΑΕ όταν τον απέκτησε.

Η θέση του τερματοφύλακα όμως είναι πιο εύκολη στη διαχείριση. Εκεί ή τον πιστεύεις και τον βάζεις ή βάζεις κάποιον άλλο. Στις υπόλοιπες θέσεις όμως, με δέκα μεταγραφές και κανά δύο – τρεις παίκτες που δεν ήταν στην ομάδα πέρυσι, για να βρεις ρόλους χρειάζεσαι χρόνο. Και σε αυτό το θέμα, προσθέτεις και την παρουσία του Μπερμπάτοφ, που ουσιαστικά αλλάζει την αύρα όλης της ομάδας, αφού σε πρώτη φάση οι συμπαίκτες του μάλλον παθαίνουν σοκ που τον βλέπουν να παίζει μαζί τους.

Και ο Τούντορ κάνει λάθη και μάλιστα αρκετά, όμως το αγωνιστικό προφίλ της ομάδας είναι σε σωστή βάση. Το τι θα παίζει σε λίγο όσον αφορά στο σύστημά της έχει ελάχιστη σημασία. Το θέμα είναι η νοοτροπία σε πρώτη φάση. Ο ΠΑΟΚ αν μη τι άλλο προσπαθεί να παίξει σωστά. Είναι πολύ νωρίς για να το καταφέρει σε μόνιμη βάση, είναι πολύ άστοχο να μην κατανοούμε πως η επιλογή Τούντορ έχει τα καλά και τα στραβά της.

Όταν προσλαμβάνεις έναν προπονητή 37 χρονών, είσαι συμβιβασμένος στην ιδέα πως θα πορευτείς με την απειρία του. Προτιμάς όμως τον ενθουσιασμό του, την φιλοδοξία του, πως αποδέχεται ότι είναι ένα κομμάτι του πρότζεκτ και όχι το ίδιο το πρότζεκτ.

Προφανώς περιμένεις να μάθει από τα λάθη του. Τα καταγράφεις ως οργανισμός, του τα λες, τα διορθώνει και προχωράς. Δεν υπάρχει άλλος δρόμος…

Αυτό λοιπόν που σήμερα με προβληματίζει, δεν είναι το πώς θα ξεπεράσουμε το καυτό πρόγραμμα που έρχεται χωρίς κρίση, αλλά το πώς θα βγούμε κερδισμένοι από αυτό. Το πώς η ομάδα θα μάθει μέσα από την πίεση να γίνεται καλύτερη.

Η κατινιά δεν έχει θέση σε αυτόν τον ΠΑΟΚ. Άλλωστε ο Ιβάν κατάφερε με σχετικά κομψό τρόπο να απομακρύνει όσους δίχαζαν δικαιολογημένα ή αδικαιολόγητα. Πλέον το πάμε ξεκάθαρα πιο τεχνοκρατικά.

Πηγή: paok24.com

Κόλκας Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS