Ήττα πιο βαριά και από το 4-0

Το εύρημα της διαφημιστικής εταιρείας θέλει δύο «δυάδες» να παίζουν «ποδοσφαιράκι».

Ο προπονητής Τραϊανός Δέλλας με τον συνεργάτη του Βασίλη Μπορμπόκη, από τη μία. Από την άλλη, ο τεχνικός διευθυντής Νίκος Λυμπερόπουλος με τον υπεύθυνο Ακαδημιών Ακη Ζήκο. Υπό την υψηλή εποπτεία του Ντούσαν Μπάγεβιτς, που τους παρακολουθεί (φωτό). Πρώτος αποχώρησε από την ομάδα ο Νίκος Λυμπερόπουλος. Στη συνέχεια, ο Ακης Ζήκος. Μετά το 0-4 από τον Ολυμπιακό, ήρθε η σειρά των Δέλλα-Μπορμπόκη. Από την αρχική πεντάδα διατηρείται στη θέση του μόνο ο Ντούσαν Μπάγεβιτς.

Είναι ένα ζήτημα αυτό. Οτι κάτι δεν πήγε καλά. Οτι το πρότζεκτ με τα συγκεκριμένα στελέχη απέτυχε. Δεν βγήκε. Εχοντας μάλιστα ήδη δειλά δειλά διατυπωθεί η ένσταση: Πώς είναι δυνατόν δηλαδή, εν έτει 2015, να λειτουργείς με ανθρώπους που έχουν ποδοσφαιρική νοοτροπία δεκαετίας του '90. Δεν είναι όμως τόσο απλό όσο φαίνεται. Αν ήταν έτσι, άνθρωποι του ποδοσφαίρου, όπως ο Καπέλο κ.λπ., θα έπρεπε να είχαν βγει προ πολλού στη σύνταξη. Και στο φινάλε, αυτόν ξέρει ο Μελισσανίδης, αυτόν εμπιστεύεται.

Επί του πρακτέου: Η πρώτη ανάγνωση λέει ότι ο Δέλλας έφαγε το κεφάλι του λόγω του 4-0 στο Καραϊσκάκη. Σ' ένα ματς όπου μέχρι το 60' η ΑΕΚ στο κομμάτι της τακτικής είχε πάρει άριστα. Διώχνεις δηλαδή τον προπονητή, επειδή έκανε μία λάθος αλλαγή; Ο Κομπότης ποτέ δεν θα το έκανε αυτό. Κι εδώ θα επαναλάβω τον άγραφο ποδοσφαιρικό κανόνα: «Ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι συμβαίνει σε μια ομάδα, ανάμεσα στον πρόεδρο και στον προπονητή».

Ηταν εμφανές, λοιπόν, αμέσως μετά την ήττα από τον ΠΑΟΚ στην Τούμπα, ότι υπήρχε θέμα «Δέλλα». Και που είχε να κάνει με τη γενικότερη διαχείριση του έμψυχου υλικού. Οπως π.χ. με τον Μπουονανότε. Την ακριβότερη και θεωρητικά καλύτερη μεταγραφή που ο κόουτς δεν έδειχνε να εμπιστεύεται. Κι είναι ένα άλλο σοβαρό θέμα αυτό: Ποιος από Μπάγεβιτς, Μιλοβάνοβιτς, Δέλλα είχε τον πρώτο λόγο στις μεταγραφές; Είναι δυνατόν δηλαδή να ήταν επιλογή του Δέλλα ο Μπουονανότε και να μην τον βάζει;

Εγινε ό,τι έγινε και η ιστοσελίδα Sport 24 κάνει γκάλοπ για το «ποιος φταίει». Σε δείγμα περίπου 10.000, τα αποτελέσματα είναι εντυπωσιακά: Η ευθύνη για την κακή πορεία της ΑΕΚ καταλογίζεται σε ποσοστό 71% στον Μελισσανίδη. Κατά 14% στον Μπάγεβιτς, (6% στον Μιλοβάνοβιτς ) και μόλις 9% στον Δέλλα. Ανάλογα ήταν τα ποσοστά και στην ερώτηση αν ήταν σωστή η απόφαση της διοίκησης για διακοπή της συνεργασίας με τον Δελλα.

Στο 70% δηλαδή το όχι και στο 30% το ναι. Οταν οι ρεπόρτερς, που στη συντριπτική πλειοψηφία τους κάθε άλλο γράφουν παρά αυθόρμητα, είχαν χρεώσει τα ντόρτια του Ολυμπιακού εξ ημισείας στη διαιτησία και στον Δέλλα. Οταν ο Μελισσανίδης πρόλαβε να συναντηθεί με τους Οριτζιναλίστες. Να τους αποκαλύψει πόσο πολύ στεναχωρήθηκε, να δεσμευθεί ότι τον Ιανουάριο θα πάρει παίκτες και να στείλει στην κρεμάλα τον Δέλλα: «Κάναμε δέκα μεταγραφές και δεν παίζει κανένας». Και τα δίνουμε χαρτί και καλαμάρι στις εφημερίδες, κοιτώντας την πάρτη μας.

Δεν ήταν μόνο η «ανάγκη» του Μελισσανίδη για κατανόηση και διάλογο. Ηταν ο στόχος να τα ρίξουμε όλα στον προπονητή, για να βγούμε εμείς λάδι. Πριν μάλιστα τον διώξουμε. Τα αποτελέσματα όμως του γκάλοπ έδειξαν ότι ο κόσμος της ΑΕΚ δεν τσίμπησε. Και δεν μάσησε. Ετσι ή αλλιώς, όλοι οι οπαδοί στον τομέα των μεταγραφών είναι αχόρταγοι. Ανικανοποίητοι. Πολύ περισσότερο στην προκειμένη περίπτωση, όταν βλέπουν το ρόστερ της ομάδας τους. Δεν ψήθηκε, λοιπόν, ο κόσμος της ΑΕΚ, ότι έφταιγε ο Δελλας. Η άποψή του, και σε μεγάλο ποσοστό μάλιστα, είναι ότι φταίει ο Μελισσανίδης. Οτι φταίει η αδυναμία τού έμψυχου υλικού κι όχι ο προπονητής. Το ένα βέβαια δεν αποκλείει το άλλο, αλλά αυτό το 70% αμφισβήτησης του Δ. Μελισσανίδη είναι ήττα ακόμα πιο βαριά κι από το 4-0. Αυτά.

Για να δείξει πόσο αγαπάει μια ομάδα, βάζει στο κόλπο και το παιδί του

ΜΕ τον έναν ή τον άλλον τρόπο, η ΑΕΚ είναι στην επικαιρότητα όλες αυτές τις μέρες. Εχουμε, λοιπόν και τον Ντέμη, να βρίσκει μια αφορμή κάθε λίγο και λιγάκι, για να δηλώνει «παρών». Για να λέει με τον έναν ή τον άλλον τρόπο «εγώ είμαι εδώ». Κατ' αρχάς σχολίασε τη διαιτησία στο Καραΐσκάκη. Στη συνέχεια έστειλε μήνυμα συμπαράστασης στον Τραϊανό Δέλλα. Δεν έφυγε όμως μόνος του από την ΑΕΚ ο Δέλλας. Κάποιοι τον διώξανε. Πώς γίνεται, λοιπόν, να στηρίζεις τον φίλο σου χωρίς να βγάζεις άχνα γι' αυτούς που τον έδιωξαν;

Τον Μελισσανίδη και τον Μπάγεβιτς. Γίνεται μόνο όταν θέλεις να τα έχεις με όλους καλά. Οταν θέλεις να είσαι και με τον χωροφύλακα και με τον αστυφύλακα. Γίνεται όταν θέλεις να κρατάς την πόρτα ανοιχτή. Ο Ντέμης που είχε ενημερώσει τον κόσμο της ΑΕΚ ότι περιμένει πώς και πώς να αρχίσει το πρωτάθλημα, για να πάρει τον γιο του και να πάει στο γήπεδο. Τελικά, αντί για τον Ντέμη, πρόλαβε και πήγε τον γιο του, και με κιτρινόμαυρη φανέλα μάλιστα, στο ΟΑΚΑ ένας άλλος ΑΕΚτζής. Ο Κώστας Κατσουράνης. Συμβαίνει κι αυτό. Κάποιος δηλαδή που θέλει να δείξει πόσο αγαπάει μια ομάδα, να βάζει στο κόλπο και το παιδί του.

Η Ελλάδα είναι μια χώρα θλιμμένων ανθρώπων

ΠΕΡΥΣΙ, τέτοια εποχή, είχε κατέβει στη Μύκονο ο Γιώργος ο Μπένος. Από την πρώτη μέρα έκανε τη διαπίστωση: «Εδώ είναι άλλο κράτος. Εδώ είναι άλλος κόσμος. Ο κόσμος είναι χαρούμενος. Χαμογελάει. Λέει ''καλημέρα''». Και δεν αναφερόταν βέβαια σε τουρίστες. Είπαμε, για τέλη Οκτωβρίου. Ο Μπένος μίλαγε για τους κατοίκους του νησιού. Αυτούς που έβλεπε στην καφετέρια, όταν πήγαινε το πρωί για να πιει τον καφέ του και να απολαύσει το σιγαρέτο του. Αυτοί ήταν οι χαμογελαστοί κι έλεγαν «καλημέρα». Σε σχέση δηλαδή με την υπόλοιπη Ελλάδα και τους υπόλοιπους Eλληνες. Πώς να χαμογελάσει δηλαδή ο κοσμάκης και πώς να σηκώσει το κεφάλι όταν είναι άνεργος; Οταν δουλεύει, αλλά δεν τον πληρώνουνε; Οταν αντί για σύνταξη παίρνει τρεις κι εξήντα;

Σε μια πτωχευμένη και εξαθλιωμένη χώρα, η δυστυχία καθρεφτίζεται στα πρόσωπα των ανθρώπων. Θέλουνε δεν θέλουνε. Σαφώς και δεν είναι όλοι επιχειρηματίες και όλοι πλούσιοι στη Μύκονο. Υπάρχουν και οι εργαζόμενοι. Αυτοί που έχουν το προνόμιο να έχουν δουλειά. Το μεροκάματο δεν είναι μεγάλο, αλλά είναι και σίγουρο και σταθερό. Κάτι που τη σήμερον ημέρα είναι δυσεύρετο και κατά συνέπεια σημαντικό. Η Ελλάδα είναι μια χώρα θλιμμένων ανθρώπων. Οι μοναδικοί που βλέπεις να χαμογελάνε είναι οι πολιτικοί. Με πρώτον και καλύτερο τον Τσίπρα. Και επειδή καλοπερνάνε, αλλά πολύ περισσότερο επειδή είναι υποκριτές. Για να δείχνουν αισιόδοξοι. Οτι τα δύσκολα δήθεν περνάνε κι όλα θα πάνε καλά. Κι αφού χαμογελάει ο πρωθυπουργός, χαμογελάνε και οι υπουργοί. Οπως οι θεατρίνοι στην παράσταση.

Η ομάδα εργασίας σχετικά με την «Αγια-Σοφιά» πότε θα πιάσει δουλειά;

Δεν μιλάω με σχήματα λόγου. Μιλάω με ουσία. -Νίκος Φίλης (αριστερός υπουργός Παιδείας )

Πηγή: Goal