Ο Αλαφούζος μπήκε για πρώτη φορά στα παπούτσια του… Βαρδινογιάννης!

Εδώ και ημέρες, μετά τα όσα συνέβησαν στο παιχνίδι με την ΑΕΚ, έχω την αίσθηση ότι ζω ένα déjà vu. Mια προμνησία, όπως είναι η ελληνική λέξη, στο συναίσθημα ότι ζούμε κάτι από το παρελθόν…

Το κλίμα, η συνθηματολογία, η αβεβαιότητα, το αδιέξοδο…

Ο Παναθηναϊκός δυστυχώς έχει μπει ξανά στο μάτι του κυκλώνα, δίχως να διαφαίνεται διέξοδος.

Οι «πράσινοι» παλεύουν για να πάρουν ένα Πρωτάθλημα που όλοι οι νορμάλ φίλαθλοι στην Ελλάδα ξέρουν ότι θα το πάρει ο Ολυμπιακός. Με τον έναν ή με τον άλλο τρόπο…

Κα για να μην αφήνω κενά. Ο ένας τρόπος ήταν η νίκη του Ολυμπιακού στην Τούμπα. Ο άλλος ήταν η νίκη του Ολυμπιακού στη Βέροια. Καταλαβαινόμαστε…

Οπότε γιατί μπαίνει ως στόχος το Πρωτάθλημα και μάλιστα φέτος οριοθετήθηκε ως ο πήχης για την ομάδα. Προσοχή ως πήχης επιτυχίας ή αποτυχίας!

Δηλαδή οι ιθύνοντες της ομάδας έβαλαν έναν στόχο που ήξεραν ότι δεν θα τον πιάσουν! Τραγικό λάθος…

Επί της ουσίας ο Παναθηναϊκός μπήκε εθελούσια στην εσωστρέφεια.

Και αυτό συνέβη γιατί δεν βγήκε κανένας, γεναία να πάρει πάνω του τη γκέλα με την Γκαμπάλα. Μια ομάδα με μεγαλύτερο μπάτζετ από αυτή την… Αστάνα που έφερε χθες 0-0 με την Ατλέτικο Μαδρίτης!

Αυτό είναι και το κομβικό σημείο για τον φετινό Παναθηναϊκό. Η Γκαμπάλα! Από τη στιγμή που αυτός ο αποκλεισμός έγινε το σημείο αναφοράς της σεζόν, το έργο είχε τελειώσει, χωρίς καν να χρειαστεί να δούμε την υπόθεση. Φινάλε από τους τίτλους της αρχής…

Διότι στο ελληνικό Πρωτάθλημα, ο Παναθηναϊκός είχε μια γκέλα με τον Πανιώνιο (φυσιολογικό σε κάθε νορμάλ Πρωτάθλημα), μια ήττα με κλεψιά από τον ΠΑΟΚ και μια ισοπαλία με την ΑΕΚ, που θα ήταν νίκη εάν το δοκάρι ήταν γκολ! Και πάλι μια ισοπαλία με την ΑΕΚ ήταν…

Αισθάνομαι σε αυτό το deja vou που ζω και ζούμε ότι ο Παναθηναϊκός του Αλαφούζου έγινε ο Παναθηναϊκός του Βαρδινογιάννη.

Μια ομάδα που δεν μπορεί να πάρει το Πρωτάθλημα, άλλοτε γιατί βάζει τα χεράκια της και βγάζει τα ματάκια της και άλλοτε γιατί τη σφάζουν σαν αρνί…

Μια ομάδα με την περιρρέουσα ατμόσφαιρα να είναι δηλητηριασμένη…

Μια ομάδα που φταίνε οι παίκτες, οι προπονητές και εσχάτως και η διοίκηση.

Δυστυχώς όσα χρόνια παρακολουθώ αυτό το ρημάδι το ελληνικό ποδόσφαιρο, θυμάμαι ότι υπάρχει μια λεπτή γραμμή. Πράσινη, κόκκινη, κίτρινη, μαυρόασπρη…

Η γραμμή του σεβασμού προς τη διοίκηση. Σε αυτόν που τα ακουμπάει. Πολλά ή λίγα τα ακουμπάει…

Θυμίζω ότι με μπινελίκια έφυγε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης από τον Παναθηναϊκό. Το ίδιο και ο ανηψιός του, ο Γιάννης…

Με μπινελίκια έφυγε και ο Ντέμης Νικολαΐδης από την ΑΕΚ, και νωρίτερα ο Τροχανάς και… αργότερα οι υπηρεσιακοί!

Με μπινελίκια έφυγαν όλοι οι «σωτήρες» (πραγματικοί και μη) από τον ΠΑΟΚ.

Με μπινελίκια έφευγαν όλοι οι πρόεδροι του Ολυμπιακού στα πέτρινα χρόνια, ακόμη και ο Σωκράτης Κόκκαλης μόλις έχασε το Πρωτάθλημα από τον πολυμετοχικό Παναθηναϊκό.

Δυστυχώς η ευτυχώς (αφού κάποιοι γλίτωσαν από το ελληνικό ποδόσφαιρο) όταν οι οπαδοί περνούν (τις περισσότερες φορές έχουν τα δίκια τους) τη λεπτή γραμμή του σεβασμού προς τη διοίκηση, αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για τις διοικήσεις!

Μακάρι να κάνω λάθος…

Στον Παναθηναϊκό έκαναν μια σειρά από λάθη τον τελευταίο χρόνο και τα έχουμε καταγράψει. Από την απόφαση να «φαγωθεί» ο Νταμπίζας μέχρι την αποπομπή κάθε στελέχους που βοηθούσε τα μέγιστα αυτή την προσπάθεια. Από τις μεταγραφικές «παρόλες» μέχρι τη διαχείριση του αποκλεισμού από την Γκάμπαλα.

Και επειδή μου αρέσει ν” αναφέρω παραδείγματα, σας θυμίζω κάποια πράγματα που είπε πρόσφατα ο Νίκος Νταμπίζας και τα ασπάζομαι. Μετά την τριάρα στο Καραϊσκάκη, κάποιοι εντός της ομάδας πρότειναν να στηθεί γιορτή στη Λεωφόρο. Ο Νταμπίζας το απέτρεψε λέγοντας ότι ο Παναθηναϊκός είναι τεράστιο μέγεθος για να στήνει πάρτι για μια νίκη με τον Ολυμπιακό. Ποιος ο Νταμπίζας; Αυτός που κράζαμε όλοι οταν ήρθε ως… Ολυμπιακάκια!

Συμπέρασμα:

Όταν δεν μπορείς να διαχειριστείς μια μεγάλη νίκη, πως θα διαχειριστείς μια μεγάλη ήττα;

Πολύ φοβαμαι ότι ο Αλαφούζος μπήκε για πρώτη φορά στα παπούτσια του Βαρδινογιάννη και για ν” αναστρέψει το κλίμα, θα πρέπει γίνει «Αλχημιστής» και να συνωμοτήσει το σύμπαν για πάρτη του, αλλά κυρίως για τον Παναθηναϊκό.

Μακάρι, επαναλαμβάνω, να έχω άδικο…

Πηγή: Sportit.gr