Τα «πλάνα τριετίας» είναι ένας κακόγουστος μύθος

Αν υποτεθεί, όμως, ότι , παράλληλα με το “χτίσιμο”, μια ομάδα σαν τον ΠΑΟΚ ποτέ δεν παύει να έχει στόχο τη διάκριση και την κατάκτηση τίτλων, τότε το αποτέλεσμα κάθε αγώνα έχει ξεχωριστή σημασία.

Αν αρκεστούμε στο “χτίσιμο” (το οποίο κουράστηκαν να ακούν και να μη βλέπουν τα τελευταία χρόνια οι οπαδοί του ΠΑΟΚ), πρέπει να αναρωτηθούμε αν ο χτίστης... ξέρει να κρατάει το μυστρί. Αν είναι, δηλαδή, ικανός να “χτίσει”, για να ανταποκριθεί στις προσδοκίες όσων τον όρισαν για χτίστη. Υστερα, πρέπει να απαντήσουμε στο ερώτημα αν έχει τα κατάλληλα υλικά για να “χτίσει”. Και, τέλος, να ψάξουμε να βρούμε τι είδους οικοδόμημα φιλοδοξεί να κατασκευάσει ο εργολάβος.

Είτε ως “χτίστης”, είτε ως κόουτς, ο Ιγκόρ Τούντορ είναι μαθητευόμενος. Στον ΠΑΟΚ προσπαθεί να γίνει προπονητής. Στον ΠΑΟΚ προσπαθεί να δείξει τα πρώτα δείγματα της προπονητικής αξίας του, αν έχει κάποια αξία. Στον ΠΑΟΚ δοκιμάζει τις πρώτες αποτυχίες της φιλοσοφίας του, στον ΠΑΟΚ χαίρεται τις πρώτες χαρές από τη δικαίωση των επιλογών του. Και είναι σίγουρο ότι κάθε άλλο παρά το “χτίσιμο” ομάδας τον ενδιαφέρει.

Καμία από τις ενέργειές του δεν έχουν στάμπα βάθους τριετίας. Αν είχαν, δεν θα πανικοβαλλόταν με τις πρόσφατες ήττες. Αν “έβλεπε” μπροστά και όχι μόνο το αποτέλεσμα κάθε αγώνα, θα ήταν πιο ψύχραιμος και θα επέμενε στο αγωνιστικό πλάνο του. Αν δεν ήξερε ότι το μέλλον του στον ΠΑΟΚ εξαρτάται από τα μεσοπρόθεσμα αποτελέσματα και όχι το έργο του που θα φανεί μακροπρόθεσμα, δεν θα έμπαινε στον φαύλο κύκλο να πειραματίζεται απεγνωσμένα, για να επαναφέρει την ομάδα στις νίκες.

Μόλις ήρθαν οι πρώτες “σφαλιάρες”, μόλις δέχτηκε πίεση από τον Ιβάν Σαββίδη, τάχασε ο Κροάτης. Τότε άρχισε να αναθεωρεί τα συστήματά του, τότε αποφάσισε να αρχίσει τα πειράματα, τότε παρασύρθηκε σε σπασμωδικές κινήσεις, με αποκορύφωμα τις ατυχέστατες εμπνεύσεις που είχε στο ματς με τον Πανθρακικό. Συνεπώς, ξέρει πολύ καλά πως κανένας Ιβάν και κανένας Αρνεσεν δεν θα έχουν την υπομονή να τον κρίνουν μετά από τρία χρόνια.

Κι αυτό είναι πολύ λογικό. Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας και ας μην καλλιεργούμε, άθελα η σκόπιμα, τον κακόγουστο μύθο του πλάνου τριετίας. Δεν υπάρχει κανένα πλάνο τριετίας. Αν ο ΠΑΟΚ δεν αλλάξει αγωνιστικό πρόσωπο και αν δεν αρχίσει να συγκεντρώνει βαθμούς, πολύ σύντομα ο Τούντορ θα μας αποχαιρετίσει. Και το ξέρει πολύ καλά. Γι' αυτό αισθάνεται με την πλάτη στον τοίχο. Οπως θα αισθανόταν κάθε άλλος προπονητής στη θέση του, έμπειρος ή μη. Κι ας λέει ο Αρνεσεν τα δικά του. Ακόμη κι αυτός ξέρει ότι πολύ εύκολα θα τον βαρεθεί ο Σαββίδης αν δεν δει σύντομα βελτίωση...

Ας μην το ξεχνάμε: Και με τον άπειρο Δώνη για “χτίσιμο” πήγαινε ο ΠΑΟΚ, όπως και με τους πολύ πιο έμπειρους Στέφενς και Αναστασιάδη. Και οι τρεις, όμως, είχαν την ίδια τύχη. Εκδιώχθηκαν κακήν – κακώς μέσα σε ελάχιστους μήνες. Κανείς δεν σκέφτηκε κανένα πλάνο, απλούστατα γιατί, στην ουσία, δεν υπήρχε πλάνο. Υπήρχε και εξακολουθεί να υπάρχει μόνο η απαίτηση να κερδηθεί κάτι στη χρονιά που διανύουμε. Τα περί πλάνων υφίστανται μόνο για να μας κοροιδεύουν, να κροιδεύουν τον εαυτό τους και να κοροϊδευόμαστε μεταξύ μας.

Συμπέρασμα: Για να σώσει ο Τούντορ το κεφάλι του, για να γευτούν πάλι λίγη χαρά οι φίλοι του ΠΑΟΚ, για να μπορεί να ελπίζει η ομάδα στην επίτευξη των φετινών στόχων της, για να δούμε γενικά έναν καλύτερο ΠΑΟΚ, πρέπει να βρουν τρόπο να αντιδράσουν Τούντορ και παίκτες, αλλά και ο Αρνεσεν να φροντίσει από τώρα να διορθωθούν τον Ιανουάριο τα σφάλματα που έγιναν στην καλοκαιρινή μεταγραφική περίοδο. Το ρόστερ είναι καλύτερο από τα τρία τελευταία χρόνια, αλλά απέχει ακόμη αρκετά από το να συγκροτεί έναν ΠΑΟΚ έτσι όπως τον φαντάζονται οι οπαδοί του και ο ιδιοκτήτης του.