Πρώτη μεστή εμφάνιση επί ημερών Πογέτ έκανε η ΑΕΚ απέναντι στον Παναιτωλικό.

Δεν μπορεί να πει κανείς πως ήταν εντυπωσιακή, όμως ήταν σοβαρή και είχε τον απόλυτο έλεγχο του παιχνιδιού. Ο Ουρουγουανός προπονητής προσπαθεί να εφαρμόσει το καθαρό 4-3-3 και έχει φέρει αλλαγές στην ομάδα του, που σε κάποιους τομείς έχουν λειτουργήσει ευεργετικά, ενώ υπάρχουν σημεία που θέλουν βελτίωση.

Ας τα πάρουμε ένα προς ένα.

Κέντρο άμυνας

Μετά από το παιχνίδι της Τούμπας, ο Δέλλας δοκίμαζε το δίδυμο Τζανετόπουλου - Λαμπρόπουλου. Ο Πογέτ στην Κομοτηνή και με τον Παναιτωλικό χρησιμοποίησε τον Κολοβέτσιο με τον Άρθο. Δεδομένα το δίδυμο που καθιέρωσε στα τελευταία παιχνίδια του ο Δέλλας υπερέχει σε ύψος. Θεωρώ, πάντως, πως ο Κολοβέτσιος είναι μακράν η μεγαλύτερη κλάση από όλα τα στόπερ που διαθέτει στο ρόστερ της η ΑΕΚ. Έχει ποιότητα, ξέρει μπάλα, διαβάζει το γήπεδο, αν αποκτήσει σταθερότητα και μάθει να λειτουργεί καλύτερα όταν η ΑΕΚ αμύνεται βαθιά, θα είναι σε θέση να κάνει μεγάλη καριέρα.

Ήταν, πάντως, παράλογο που μετά από το παιχνίδι στην Τούμπα ο Δέλλας τον είχε αφήσει εκτός βασικής ενδεκάδας. Για τον Άρθο δεν μπορεί να κατηγορήσει κανείς τον Τραϊανό. Δεν είναι για πέταμα, αλλά φαίνεται πως υστερεί σε φυσική κατάσταση και η λογική λέει πως νωρίτερα μέσα στη σεζόν θα ήταν το πρόβλημά του ακόμα μεγαλύτερο. Ο Πογέτ, πάντως, με τη μονιμοποίηση Κολοβέτσιου και βάζοντας στην ομάδα τον Άρθο έχει βελτιώσει την κατάσταση.

Η τριάδα των χαφ

Η απόφαση να αλλάξει το 4-2-3-1 που εφάρμοζε ο Δέλλας και να καθιερώσει το 4-3-3 δημιουργεί κάποιες αλλαγές. Ο Πογέτ στην θέση 6 χρησιμοποιεί τον Σιμόες. Ακόμα και στο 4-2-3-1 που εφάρμοζε ο Δέλλας, ο Γιόχανσον έμενε πιο χαμηλά από τον Σιμόες. Η λογική έλεγε πως στο 4-3-3 ο Γιόχανσον, ως πιο ψηλός, θα παίξει ανάμεσα στα στόπερ και στους δύο χαφ. Η απόφαση του Πογέτ διαφορετική.

Απέναντι στον Παναιτωλικό, χρησιμοποιώντας τον Σιμόες χαμηλά, είχε εξασφαλίσει μία σίγουρη αρχική δημιουργία. Σωστές αποφάσεις, καθαρό μυαλό, ποιοτική αρχική ανάπτυξη. Με τον Πανθρακικό, πάντως, όταν ασκήθηκε πίεση, υπήρξε πρόβλημα. Ούτε ο Γιόχανσον λειτουργούσε στον σωστό χρόνο όταν ο αντίπαλος έκανε επιθέσεις από τα πλάγια ούτε οι στόπερ ένιωθαν την απαιτούμενη ασφάλεια από την παρουσία εξαριού. Αυτός θαρρώ πως ήταν και ο κύριος λόγος που στο δεύτερο ημίχρονο πήγε σε 4-2-3-1. Αποδείχθηκε, πάντως, πως όταν ασκείται πίεση, η ΑΕΚ έχει βαθιά ανάγκη τον Γιόχανσον.

Κάτι χάνεις, κάτι κερδίζεις στο ποδόσφαιρο. Αλλάζοντας θέσεις σε ποδοσφαιριστές, η ΑΕΚ κέρδισε ένα ψηλό κορμί, που το νοιώθει η αντίπαλη άμυνα στην περιοχή. Ο Γιόχανσον έχει καλό διασκελισμό επειδή είναι αθλητής και μπορεί να πατά συχνά την αντίπαλη περιοχή, παίζοντας πιο ψηλά με την επιλογή του Πογέτ. Σκόραρε και στα δύο παιχνίδια (με τον Παναιτωλικό από εκτέλεση κόρνερ) και βρέθηκε πολλές φορές σε θέσεις βολής.

Θεωρώ πως η ΑΕΚ θα μπορεί να ασκεί πίεση στην αντίπαλη άμυνα σε αρκετά παιχνίδια, με τον Γιόχανσον να πατά περιοχή. Όταν, όμως, ο αντίπαλος θα επιβάλλει αλλαγή μέτρων και η ΑΕΚ θα πρέπει να αμυνθεί πιο βαθιά, το τρίγωνο θα πρέπει να αλλάζει με τον Σουηδό να πηγαίνει στη θέση 6.

Η ΑΕΚ στην ανάπτυξη κερδίζει σε πάτημα στην αντίπαλη περιοχή, με τον Γιόχανσον εσωτερικό χαφ, χάνει όμως ποδοσφαιριστή στη μεταφορά μπάλας. Η μπάλα πηγαίνει περισσότερο στα πλάγια και είναι υποχρεωτικό ο Μάνταλος να έχει μεγάλη συμμετοχή. Όσο θα ανεβαίνει ο Μάνταλος, τόσο καλύτερη θα γίνεται η ΆΕΚ. Είναι φυσικό να χρειάζεται χρόνο να βρει τον καλό εαυτό του. Είναι σίγουρο πως αυτό θα συμβεί, γιατί από τρεξίματα, από ανοίγματα ποδιών και ενέργεια είναι μία χαρά, απλά ακόμα δεν του έχουν βγει κάποιες επιλογές με την μπάλα, το οποίο είναι θέμα χρόνου. Θεωρώ πως στο 4-3-3 μπορεί να δώσει λύσεις στον άξονα και ο Ανάκογλου.

Οι δύο περιφερειακοί

Το έχω πει και το έχω γράψει αρκετές φορές: στο φετινό ρόστερ της ΑΕΚ εξτρέμ είναι μόνο ο Πλατέλλας. Ο μοναδικός που μπορεί να κινηθεί χωρίς μπάλα, να εκμεταλλευτεί τον κενό χώρο και να χωθεί στην αντίπαλη περιοχή. Την κίνηση στο δεύτερο γκολ δεν μπορεί να την κάνει κανείς εκ των Μπουονανότε, Βάργκας, Μπαρμπόσα.

Στο ρόστερ υπάρχουν τρεις παίκτες με τεχνική κατάρτιση, που ξέρουν μπάλα, αλλά παίζουν... παλαιολιθικό ποδόσφαιρο. Στο 4-3-3, ο Πογέτ χρησιμοποιεί δύο εκ των Μπαρμπόσα, Μπουονανότε, Βάργας πίσω από τον φορ. Επειδή το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα είναι πιο αργό, μπορούν και βοηθούν με την τεχνική τους, όμως όταν παίζεις 4-3-3, πρέπει ένας από τους δύο που βρίσκονται κοντά στον φορ να μπορεί να κόβει χωρίς μπάλα στην αντίπαλη περιοχή, όπως ο Πλατέλλας στο γκολ που πέτυχε.

Το σωστό είναι τον Ιανουάριο να γίνει εκεί μία καλή μεταγραφή. Μέχρι να έρθει κάποιος ποιοτικός εξτρέμ, ο Πλατέλλας και πρέπει να παίζει.

Στράικερ

Στο 4-3-3, ο σέντερ φορ πρέπει να μπορεί να κάνει πολλές δουλειές και να λειτουργεί σαν στήριγμα. Τον Αραβίδη δεν γινόταν να τον νιώσει η άμυνα του Παναιτωλικού. Κανονικά στο 4-3-3 μιας μεγάλης ομάδας, ο Αραβίδης θα μπορούσε να βρει ρόλο στη συγκεκριμένη τακτική είτε από τον πάγκο είτε στα παιχνίδια που θα πρέπει να πιέσει η ομάδα του την αντίπαλη άμυνα και θα έχει το δικαίωμα ο προπονητής του να τον χρησιμοποιήσει σαν δεύτερο επιθετικό. Το είχε κάνει στην πρεμιέρα με τον Πλατανιά ο Δέλλας, που στο 4-2-3-1 τον είχε ξεκινήσει στα αριστερά του Τζεμπούρ.

Ελπιδοφόρο το 25λεπτό του Τζεμπούρ. Ο Αλγερινός μπόρεσε να κρατήσει την μπάλα ψηλά, έφτιαξε το δεύτερο γκολ, παίρνοντας μαζί του στα πλάγια τα στόπερ, είχε την κεφαλιά στο 89ο λεπτό που απέκρουσε ο Κυριακίδης και κέρδισε το πέναλτι στις καθυστερήσεις.

Είδαμε πόσο καλύτερα λειτούργησε το 4-3-3 του Πογέτ από το 68ο λεπτό και μετά, όταν μπήκε ο Τζεμπούρ και η ΑΕΚ είχε στήριγμα στην κορυφή της επίθεσης.

Ακραία και αδικαιολόγητα για επαγγελματία προπονητή

Σίγουρα ο κάθε επαγγελματίας που πάει να δουλέψει σε μία ξένη χώρα, χρειάζεται και ένα διάστημα προσαρμογής. Ο Αντρέα Στραματσόνι, όμως, το παράκανε. Η διάταξη που χρησιμοποίησε ήταν αποκαρδιωτική.

Δεν θυμάμαι προπονητή να απογοήτευσε ξανά τόσο πολύ στο ντεμπούτο του. Σίγουρα έχει χρόνο να δουλέψει στον Παναθηναϊκό και δεν γίνεται να κριθεί από τόσο νωρίς. Όμως είναι και κάποια πράγματα που δεν γίνεται να δικαιολογηθούν.

Προπονητής είσαι, όλη μέρα ασχολείσαι με την σύνθεση που θα κατεβάσεις, δεν είναι δυνατόν να πηγαίνεις σε τόσο ακραία λάθη. Δεν γίνεται να παίρνεις την απόφαση να χρησιμοποιήσεις τον ταλαιπωρημένο Εσιέν στη βασική ενδεκάδα και να μην φροντίσεις να του μικρύνεις τα μέτρα με την τακτική σου.

Δεν μιλάμε για εξιδανικευμένα πράγματα, αλλά για την ποδοσφαιρική αλφάβητο. Ο Γκανέζος είναι δεδομένο πως δεν έχει τρεξίματα και αυτό που μπορεί να δώσει είναι την προσωπικότητα του, μία έξυπνη απόφαση -όπως ένα παράλληλο συρτό φάουλ που έβγαλε μόνο του τον Μπεργκ σε θέση βολής- και κάποιες σωστές πάσες από τον χώρο του άξονα. Στην πορεία μπορεί να πάρεις και άλλα πράγματα, αν πάνε όλα κατ' ευχήν, δεν αποκλείεται, μάλιστα, να σου προσθέσει ενέργεια και κερδισμένες μονομαχίες. Προς το παρόν, όμως, χρειάζεται στήριξη από την τακτική του προπονητή.

Ο Στραματσόνι και οι γιατροί του Παναθηναϊκού γνωρίζουν αν του κάνει καλό να ξεκινάει παίζοντας 90λεπτό. Η αλήθεια είναι πως στο 1ο ημίχρονο ήταν για λύπηση. Στη συνέχεια κάπως μπήκε στο πνεύμα του αγώνα. Όχι πως ήταν καλός, αλλά τουλάχιστον δεν ήταν τόσο άσχημη η εικόνα του στο γήπεδο.

Εσιέν στα χαφ και Πράνιτς, στα αριστερά

Προσέξτε όμως, αποφασίζει να χρησιμοποιήσει τον Εσιέν και επιλέγει 4-4-2, σε παιχνίδι που ο Παναθηναϊκός θα πρέπει να κερδίσει, οπότε και να επιτεθεί. Πρακτικά, κάνει εύκολο στους αντίπαλους να φτάσουν πάνω του και να εκμεταλλευτούν το γεγονός ότι δεν έχει μέτρα. Ταυτόχρονα, με την τακτική του, αφήνει μόνο του στον άξονα τον Ζέκα να τρέχει σαν τρελός, χωρίς στήριγμα και δίχως τρίτο χαφ μπροστά του. Και παίρνει και την τελειωτική απόφαση για τους ποδοσφαιριστές του, να ξεκινήσει τον Πράνιτς στη θέση του αριστερού μπακ.

Είναι περίεργο, αλλά ο Στραματσόνι προπόνησε τους ποδοσφαιριστές του στο Απίλιον, για περισσότερο από δύο βδομάδες και κατάλαβε πως αυτό που χρειάζεται ο Παναθηναϊκός είναι να βγει ο Νανό από τη βασική ενδεκάδα και να παίξει ο Πράνιτς αριστερό μπακ.

Ο Ηρακλής κέρδισε τον Παναθηναϊκό χωρίς να είναι καλός. Ήταν τόσο λανθασμένη η τακτική του Στραματσόνι, που ήταν πολύ εύκολο να έρθει ένα εξευτελιστικό σκορ.

Μαύρες ημέρες αν δεν αλλάξει ο Στραματσόνι λογική

Ήταν και αστείο, γιατί κάθε φορά που έκλεβαν μπάλες οι παίκτες του Ηρακλή, ο Μπουλούτ ήταν μόνος του και είχε πολλούς χώρους. Ήταν αδύνατον παίζοντας μπακ ο Πράνιτς και ο Εσιέν να βρίσκεται τακτικά στην αριστερή πλευρά του άξονα, να καλυφθούν τα μέτρα στον συγκεκριμένο χώρο από τους παίκτες του Στραματσόνι.

Ο Ιταλός τεχνικός, δημιούργησε αμυντικές αδυναμίες με την παρουσία των Εσιέν - Πράνιτς και με το 4-4-2 στέρησε ποδοσφαιριστή από τον άξονα που να λειτουργεί σαν συνδετικός κρίκος της μεσαίας και της επιθετικής γραμμής. Ακύρωσε όλη την αριστερή πλευρά, χρησιμοποιώντας το δίδυμο Πράνιτς - Ατζαγκούν, δεν βοήθησε στο να λειτουργήσει το 4-4-2, καθώς δεν έβαλε κανέναν από τους δύο εξτρέμ (Καλτσά, Κλωναρίδη) που διαθέτει το ρόστερ.

Ο Παναθηναϊκός κέρδισε μέτρα με την είσοδο του Νίνη, ο οποίος σίγουρα δεν βρίσκεται στο επιθυμητό επίπεδο, αλλά είναι και ο μόνος που μπορεί δώσει μια κανονική πάσα, να κάνει ένα καλό κοντρόλ, να κοιτάξει έναν συμπαίκτη και να του περάσει την μπάλα πάνω στον βηματισμό. Δεν γίνεται να έχεις να επιλέξεις μεταξύ Νίνη και Ατζαγκούν και να επιλέγεις Ατζαγκούν.

Είναι καλό για τον Στραματσόνι που έχασε στο "Καυτανζόγλειο", γιατί όλο αυτό το διάστημα δούλευε ένα πλάνο ικανό για να προκαλέσει καταστροφικές συνέπειες. Νομίζω πως η εικόνα τού έδειξε πως χρειάζεται να δουλέψει σε διαφορετική λογική. Αν συνεχίσει έτσι, έρχονται μαύρες ημέρες για τον σύλλογο.

Βέλλιος για Εθνική

Ο Ηρακλής πέτυχε μία πολύ μεγάλη νίκη, δίχως να είναι καλός. Είχε πολλά κενά μέτρα, τα οποία δεν εκμεταλλεύτηκε. Κέρδισε επειδή διαθέτει στην κορυφή της επίθεσης τον Βέλλιο.

Πρέπει να προσεχτεί το παιδί. Έχει αποκτήσει ποιότητα και καλή ποδοσφαιρική σκέψη στο εξωτερικό, έχει πολύ καλό σωματότυπο και για το ύψος του και για το κορμί του είναι ευλύγιστος, γρήγορος στις αποφάσεις του και κάτι σημαντικό: ευφυής. Είναι άμεσα σε θέση να δώσει βοήθειες στον Σκίμπε.

Πάνε να κάνουν το ποδόσφαιρο... πόλο

Στο τελευταίο παιχνίδι της ημέρας, ο Ολυμπιακός νίκησε χωρίς να μπορεί να παίξει καλά.

Πέρα από τα δύο σημαντικά σφυρίγματα, το οφσάιντ του Παπαδόπουλου και το πέναλτι, που καθόρισαν τη μοίρα του αγώνα, τον βοήθησε και η κούραση που έβγαλαν οι ποδοσφαιριστές του Βεργέτη στην επανάληψη.

Ο Αστέρας στο 1ο ημίχρονο είχε θράσος και ποιότητα. Οι Μάσα, Λανθαρότε, Φερνάντες κυκλοφορούσαν όμορφα την μπάλα, είχαν κατοχή και εκμεταλλεύονταν την έλλειψη ενέργειας που υπήρχε στους παίκτες του Ολυμπιακού. Θα μπορούσαν να ανοίξουν το σκορ, αλλά ο επόπτης δεν άφησε τον Δημήτρη Παπαδόπουλο να τελειώσει τη φάση.

Δεν καταλαβαίνω ποιος είναι ο λόγος που συνεχίζουν να παίζουν με μεγάλη συμπάθεια οι διαιτητές τον Ολυμπιακό. Δεν κάνει καλό και στο προϊόν να κερδίζει μία ομάδα συνέχεια. Δηλαδή τι θέλουν; Να κάνουν το ποδόσφαιρο πόλο και να τελειώσει ο Ολυμπιακός το πρωτάθλημα με 30 νίκες; Έτσι κι αλλιώς, η διαφορά από τους υπόλοιπους είναι μεγάλη, δεν κινδυνεύει ούτε καν να μπει σε αμφισβήτηση ο τίτλος, όχι να χαθεί. Καλό θα κάνει και στον Σίλβα να βλέπει τους ποδοσφαιριστές του να αγωνίζονται σε κανονικές συνθήκες, χωρίς εύνοια. Στο 1ο ημίχρονο, οι στόπερ είδαν τον επόπτη να λειτουργεί σαν λίμπερο. Στην επανάληψη, όταν χρειάστηκε, ο Ολυμπιακός πήρε ένα εύκολο σφύριγμα που του επέτρεψε να πάρει τη νίκη.

Βοηθήθηκε, πάντως, αρκετά από το γεγονός πως ο Αστέρας στην επανάληψη κουράστηκε, έδωσε μέτρα στον Ολυμπιακό, έπαιξε χαμηλά, δεν κράτησε μπάλα και του επέτρεψε να ασκήσει πίεση και να μεταφέρει συχνά τον αγώνα στην περιοχή του Μπαντή, χωρίς να είναι ιδιαιτέρα καλός.

Πηγή: contra.gr

Στραματσόνι Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Παναθηναϊκός Superleague SPORTS Ολυμπιακός