Μηχανή πολέμου ήταν στην Κομοτηνή ο Κασάμι! Εκοβε, πάσαρε, έβγαινε μπροστά, σούταρε, έπαιρνε κεφαλιές! Ενας απολαυστικός Κασάμι, που μας θύμισε τον ολοκληρωμένο χαφ, που είχαμε δει τις προάλλες στο παιχνίδι με τον Ηρακλή στο Καραϊσκάκη.

Αλλά, φίλοι μου, έτσι είναι τα πράγματα: όταν βλέπεις τον Καμπιάσο να δίνει ρεσιτάλ στο παιχνίδι Κυπέλλου της Τετάρτης και να τα δίνει όλα στο Αίγιο, εσύ τι θα κάνεις σαν Κασάμι; Πολύ απλά, θα βάλεις τον πισινό κάτω και θα τα δώσεις κι εσύ όλα στο επόμενο παιχνίδι! Μανιβέλα θα βάλεις, θα τρέξεις, θα ιδρώσεις, θα παίξεις μπαλάρα. Γιατί θα ξέρεις πως αν δεν το κάνεις, θα χάσεις τη θέση σου από τον Καμπιάσο… Αυτό σημαίνει ανταγωνισμός υψηλού επιπέδου. Κι ο Κασάμι ήταν άτυχος που δεν σκόραρε κιόλας. Είχε τέσσερις τελικές κι αν μη τι άλλο ένα γκολάκι το άξιζε.

Από την άλλη, η συνύπαρξη των δύο σε ρόλο κεντρικών-αμυντικών μέσων, τουλάχιστον ανασταλτικά δεν απέδωσε. Ισως γιατί δεν έχουν συνηθίσει να παίζουν μαζί τόσο συχνά. Ισως γιατί ούτε ο ένας ούτε ο άλλος μπορούν να κάνουν με συνέπεια τη δουλειά του Μιλιβόγεβιτς. Ο Καμπιάσο ειδικά αρέσκεται πολύ να βγαίνει σαν κρυφός κυνηγός και προχθές σε τέτοια φάση έχασε ένα γκολ στο α’ ημίχρονο και θα μπορούσε να σκοράρει έστω στο β’, αν του έκανε καλύτερη σέντρα ο Ντουρμάζ, στην κατάληξη ίσως της πιο όμορφης ενέργειας του Ολυμπιακού στο ματς.

(Το κείμενο δημοσιεύθηκε στον «ΓΑΥΡΟ» στις 07/12/2015)

Κασάμι Νικολακόπουλος Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός