Η ατομική ιδιοσυγκρασία παίζει συχνά τον καθοριστικότερο ρόλο στο «μπόλιασμα» ενός ποδοσφαιριστή με το νέο περιβάλλον του. Κάποιες μεταγραφές σε ένα μεγάλο ποσοστό δεν «πιάνουν» γιατί ο παίκτης καθυστερεί να εναρμονιστεί υπό τις καινούργιες συνθήκες ή δεν το καταφέρνει και ποτέ. Και ανεξάρτητα από αξία ή ταλέντο. Ο κυρίαρχος ρόλος στην αγορά ενός παίκτη για κάθε σύλλογο είναι η προσαρμογή του.

Ο Φινμπόγκασον και ο Ερνάνι, κατά σύμπτωση δανεικοί και οι δύο, αποδεικνύονται μακράν το πιο αποτυχημένα καλοκαιρινά deal. Αναλογιστείτε πόσο καιρό ήτανε… στα πατώματα όλοι στον Ολυμπιακό ώσπου να φέρουν στον Πειραιά την τελευταία ημέρα των μεταγραφών τον Πορτογάλο επιθετικό κι αυτό χάρη σε μια μεταγραφική καραμπόλα της Πόρτο η οποία ικανοποίησε ουσιαστικά τον «καυτό πόθο» του Μάρκο Σίλβα.

Η περίπτωση του Ισλανδού ήταν επίσης ένα σίριαλ. Χρονολογημένο από το καλοκαίρι του ’14. Για να έχουμε λέμε μετά ότι η μοίρα το έφερε εν τέλει, με ένα χρόνο καθυστέρηση, να καταλήξει αισίως ένα «φλογερό ειδύλλιο».

Και πού βρισκόμαστε σήμερα; Να διαγράφονται συνθήκες που έχουν καλλιεργήσει κλίμα «απαλλαγής» του Ολυμπιακού και από τους δύο «έρωτες» πολύ πριν από τη στιγμή εκπνοής του χρονικού ορίου δανεισμού τους. Και πάλι καλά να λένε στο λιμάνι που δεν έχουν να κάνουν με αγορές παικτών αλλά με δανεισμούς γιατί αλλιώς θα είχαμε να κάναμε με δύο τεράστιες, άγουρες «πατάτες». Με δύο μεταγραφές παταγώδους αποτυχίας και με λεφτά με ουρά πεταμένα στον κάδο απορριμμάτων.

Ορισμένοι ισχυρίζονται ότι ο πρόσφατος παραγκωνισμός του Ερνάνι με αποκλεισμό του στην εξέδρα στα δύο σερί παιχνίδια των ερυθρόλευκων με Παναιτωλικό και Απόλλωνα, ίσως να σχετίζεται με πρόθεση της τεχνικής ηγεσίας να συνετίσει, να συνεφέρει τον ποδοσφαιριστή. Να τον κάνει σοβαρότερο στο παιχνίδι του. Όποτε παίζει, τον παρακολουθούμε να αναζητά διαρκώς το κάτι παραπάνω και στο τέλος να μην καταφέρνει ούτε το αυτονόητο. «Κορδελάκια» και προσπάθειες εντυπωσιασμού, χωρίς ουσία και αποτέλεσμα. Άνθρακες ο θησαυρός για τον Πορτογάλο. Ο οποίος δεν φαίνεται ότι θα μπορούσε ποτέ να μπει στο πετσί των απαιτήσεων του Ολυμπιακού.

Ίσως να τα περίμενε αλλιώς και να του ήρθαν… κάπως στην Ελλάδα, όμως ένα είναι βέβαιο: Ότι αυτός ο κυνηγός, όση μπάλα και αν ξέρει, δεν κάνει ούτε για Πόρτο ούτε για Ολυμπιακό και… ανάθεμα αν θα γινόταν να έπαιζε και στη Σετούμπαλ ή
την Εστορίλ!

Για τον Φινμπόγκασον έλεγα ότι θα την έβγαζε τη σεζόν στα ερυθρόλευκα. Η εικόνα του, όμως, στη Ριζούπολη, με κάνει να έχω αλλάξει γνώμη. Βάζει κανείς στο νου του ότι υπάρχει και το ενδεχόμενο να… προκαλεί τη συντομότερη δυνατή αναχώρηση του από τη χώρα μας. Άλλη εξήγηση δεν δίνεται για την παρουσία του στο ματς με τον Απόλλωνα.

Σαν… γατάκι κρυμμένος στην πλάτη των στόπερ, «αραχτός» στην αντίπαλη περιοχή από την αρχή ως το τέλος, που του… άνοιγες το διακόπτη όταν η μπάλα έφτανε σε κοντινή του ακτίνα, ίσα για να την ελέγξει με κάποιο τρόπο, μπας και οπλίσει για να σκοράρει και να ανεβάσει τις μετοχές του.

Το παιδί αυτό φανερά έχει ψυχολογικό θέμα πλέον. Αποκαλύπτεται από τις απογοητευμένες κινήσεις του στον αγωνιστικό χώρο. Δείχνει άτομο μπαϊλντισμένο, παρατημένο, χωρίς ίχνος διάθεσης να πολεμήσει για κάτι καλύτερο.

Δεν βρήκε ποτέ θέση βασικού, παίζει πολύ λίγο γιατί ο Ιντέγιε είναι καλύτερος του και δεν βγαίνει από την ομάδα και όπως γνωρίζουμε όλοι, η αποχή για έναν σέντερ φορ, τον άνθρωπο του γκολ, αποτελεί τον πλέον αποτρεπτικό παράγοντα διάκρισης. Με τη φόρμα του αναπληρωματικού και από τον πάγκο δεν γίνεται να σκοράρεις, οπότε χάνεις την επαφή σου, τη συνήθεια σου να… τα λες με τα δίχτυα και κάπου εκεί: «Αντίο ποδοσφαιρική ζωή».

Αλλάζω γνώμη έτσι όπως παρουσιάστηκε ο Ισλανδός που πίστευα ότι θα άνοιγε από το ερχόμενο καλοκαίρι το δρόμο του Απόστολου Βέλλιου από Θεσσαλονίκη για Πειραιά και εκτιμώ ότι θα ήταν προτιμότερο και για τον Ολυμπιακό πια, να «απαλλαχθεί» από αυτόν, όπως και από τον Ερνάνι. Από δύο απογοητευμένους δεν γίνεται να προσδοκά κανείς τίποτα. Κατάσταση: Μη αναστρέψιμη.

Βουτυράκι στο ψωμί του μένους κατά Παππά ήταν οι αποφάσεις του Γεωργαράκου. Ο βοηθός του Αθηναίου διαιτητή υπέπεσε στα σοβαρά λάθη με τις υποδείξεις του στο Απόλλων-Ολυμπιακός, ο Παππάς ήταν ωστόσο εκείνος που συγκέντρωσε όλα τα πυρά. Πολύ απλά γιατί το κλίμα ευνοεί την εναντίωση προς το πρόσωπο του διαιτητή που αποφάσισε πριν ένα μήνα τη μη διεξαγωγή του ντέρμπι.

Την ίδια μέρα (Τετάρτη) που εκδικαζόταν στην Εφέσεων της ΕΠΟ η υπόθεση της τιμωρίας του Παναθηναϊκού, ο Γεωργαράκος χωρίς ούτε να το καταλάβει έπαιξε με τη… σημαία του «υπερασπιστικό παιχνίδι» των νομικών θέσεων του ΠΑΟ.

«Να, πόσο άχρηστος λοιπόν είναι ο Παππάς»! Αυτός που σύμφωνα με τους πράσινους είναι ο βασικός υπεύθυνος για την μη τέλεση του ντέρμπι των αιωνίων, αδυνατεί να κουμαντάρει έναν απλό αγώνα Κυπέλλου. Και «χαϊδεύει», ευνοεί τον Ολυμπιακό.
Ουδείς μιλάει για το βοηθό του που τον… κρέμασε. Το οφσάιντ γκολ του Φουστέρ και τα δύο εσφαλμένα οφσάιντ με τα οποία κόπηκαν οι Απολλωνιστές στο 1ο ημίχρονο ποιανού τομείς ευθύνης είναι; Του ρέφερι ή των βοηθών του; Ποια είναι η δουλειά και ο ρόλος των εποπτών στα παιχνίδια; Γιατί υπάρχουν οι «σημαιάκηδες»;

Το δικηγόρο του Παππά δεν τον κάνω, όμως για μια φάση θα πρέπει να κατηγορούνταν ο διαιτητής. Για το χέρι του Μποτία το οποίο δεν υπήρξε και ποτέ άλλωστε. Ώμος είναι. 100% ώμος, καθαρή απόκρουση, καμία παράβαση.

Άρα πού η ευθύνη του Παππά στο συγκεκριμένο ματς;

Πηγή: sportit.gr

Καρμοίρης Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός