Σε ένα πρωτάθλημα που μια ομάδα κάνει σε ένα γύρο μόνο νίκες, θα λεγε κανείς ότι είναι δύσκολο να βγάλεις την ενδεκάδα των καλύτερων χωρίς να βάλεις μόνο τους παίκτες της. Αλλά δεν είναι έτσι: ο έλεγχος βασίζεται σε τι περιμένεις, ποιος έκανε πρόοδο, ποιος ζει μια ξεχωριστή χρονιά. Οι δικοί μου καλύτεροι ανά θέση είναι όσοι πραγματικά ξεχώρισαν. Εχουμε και λέμε:

Τερματοφύλακας

Οσο υπάρχει ο Ρομπέρτο (Ολυμπιακός) είναι πολύ δύσκολο κάποιος να του πάρει τα σκήπτρα σε οποιαδήποτε καλύτερη ενδεκάδα. Φέτος σε πέντε περιπτώσεις (με Πλατανιά, Γιάννινα, Ατρόμητο, Πανιώνιο και Βέροια) δεν αφήνει τον αντίπαλο ν ανοίξει το σκορ, ενώ στην Τούμπα κόβει τα φτερά του ΠΑΟΚ. Κάνουν καλό πρωτάθλημα και ο Τσιντότας (Λεβαδειακός), κι ο Κυριακίδης (Παναιτωλικός) και ο Τσέναμο (Ξάνθη) και φυσικά ο Βελλίδης (ΠΑΣ). Απογοήτευση; Ο Ολσεν, που ακόμα δεν έχει προσαρμοστεί.

Δεξί μπακ

Ο Ελαμπντελάουι (Ολυμπιακός) είναι μάλλον στάσιμος – αν όχι και χειρότερος από πέρυσι. Ο Γκάλο (ΑΕΚ) επιθετικά είναι καλός, αμυντικά όχι και τόσο. Βελτιωμένοι πολύ ο άτυχος Κωνσταντινίδης (ΠΑΟΚ), ο Βλάχος (Πανιώνιος), ο Μπέρτος (ο καλύτερος της Ξάνθης στα δύσκολα), ο Στάθης (Λεβαδειακός), ο ακούραστος Μπυκουβάλας (Ηρακλής), ενώ κάνει μετριότατο πρωτάθλημα ο Λούι (Αστέρας) που πέρυσι ήταν λίρα εκατό. Για μένα ο καλύτερος είναι ο Σαλίνο (Ολυμπιακός) – όπου παίζει και όποτε παίζει. Με έχει απογοητεύσει ο Βέμερ (ΠΑΟ): άλλα περίμενα. Οι τραυματισμοί πολλοί, η προσφορά ελάχιστη.

Αριστερό μπακ

Δεν έχω εντυπωσιαστεί από κανένα – το ομολογώ. Ο Ντίντακ (ΑΕΚ) και ο Λέοβατς (ΠΑΟ) μοιάζουν χωρίς εκρηκτικότητα. Ο Γιαννούλης (Αστέρας), ο Γουάλας (Ξάνθη), ο Οικονόμου (Πανιώνιος) κάνουν απλά καλά τη δουλειά τους. Ο Ποτουρίδης (Πανθρακικός) μ αρέσει πιο πολύ σαν στόπερ. Ο Κούρος (Ατρόμητος) πρέπει να μάθει να παίζει πιο πολύ με τη μπάλα. Αποκάλυψη της σεζόν ο νεαρός Γιαννούλης (Βέροια), αλλά ο Μαζουακού στις μέρες του είναι ό,τι καλύτερο. Από την άλλη ο Κρολ (Καλλονή), με έκανε κάποιες φορές ν αναρωτιέμαι αν είναι επαγγελματίας ποδοσφαιριστής.

Στόπερ

Ο πρώτος γύρος δεν είχε μεγάλους πρωταγωνιστές στη θέση αυτή. Ο Μποτία (Ολυμπιακός) έκανε ρεκόρ σκοραρίσματος αλλά έλειχε και πολύ. Σιόβας και Ντα Κόστα μπορούν περισσότερα. Ο Ταυλαρίδης δεν επανέλαβε την περσινή σεζόν του. Πεσμένοι και Σανκαρέ – Γκοιάν – καλύτερος των δυο ο γίγαντας Ζησόπουλος. Στην ΑΕΚ ο ανταγωνισμός Αρθο, Τζανετόπουλου, Κολοβέτσιου, έκανε μάλλον κακό και στους τρεις. Δυσκολεύονται ο Σάντσες (ΠΑΟ), Μέτρια σεζόν και για τους σταθερούς πέρυσι Μπαρτολίνι (Ηρακλής), Εντζεγκέλε (Βέροια), Καρυπίδη (Ξάνθη), Τζημόπουλο (ΠΑΣ), Σερφά (Πανθρακικός), Αναστασιάδη (Καλλονή), Μπανανά (Πλατανιάς). Συγκινητικός ο Λαζαρίδης (Ατρόμητος), αλλά ξεχωρίζω για την μεγάλη πρόοδο τον Χατζηισαϊα (που είναι λίγο καλύτερος του πολύ βελτιωμένου Ρισβάνη) και τον Τελάντερ (Παναθηναϊκός) που ήταν μια ευχάριστη έκπληξη. Πολλές οι απογοητεύσεις: η Καλλονή έδιωξε ήδη τον βασικό πέρυσι Αντέτζο, στο Περιστέρι κάθε φορά που έπαιζε ο Μπόρισλαβ Στόιτσεφ τρόμαζαν. Αλλά το μέγα μυστήριο είναι τι έχουν πάθει οι Βίκτορ και Κόστα (ΠΑΟΚ).

Αμυντικό χαφ

Τρεχαντήρια είδαμε πολλά. Ο Σιόπης, υπό τις οδηγίες του Κόρμπου (Πανιώνιος) δεν αποκλείεται να κληθεί στην Εθνική. Ο Μεχία (Πανθρακικός) κάνει τρομερά ματς τον τελευταίο μήνα. Ο Σιμόες (ΑΕΚ) τρέχει για όλους. Ο Τζιόλης (ΠΑΟΚ) ήταν τρομερός το πρώτο τρίμηνο. Συνέρχεται ο πεσμένος πέρυσι Κουρμπέλης (Αστέρας), και ο Εσιέν (ΠΑΟ) που ακόμα απέχει πολύ από το να δώσει αυτό που μπορεί. «Πεθαίνουν» στο γήπεδο Ιντζόγλου – Καρασαλίδης (Ηρακλής), κάνει καλό πρωτάθλημα ο Γκνιάτις (Πλατανιάς), ενώ ο Ματζουράκης χρησιμοποιεί στο ρόλο τελευταία τον Παπαζογλου (Παναιτωλικός) που έκανε καλά ματς. Πεσμένοι οι Λαγός (ΠΑΟ), Κάτσε (ΠΑΟΚ), Μάκος (Παναιτωλικός), Μητρόπουλος (Πανιώνιος): τους έχω όλους σε εκτίμηση, περιμένω πιο πολλά. Καλύτερος όλων, για την εξυπνάδα και την εκτελεστική δυνατότητα ο Μιλιβόγεβιτς (Ολυμπιακός). Δεν καταλαβαίνω τι έχει πάθει ο καλός παίκτης που λέγεται Γοδόι (Ατρόμητος)….

Δίπλα στον κόφτη

Ο Ζέκα φέτος παίζει πιο πολύ δίπλα στον κόφτη, αλλά η θέση του είναι στο πλάι: κάνει ό,τι μπορεί. Ο Κασσάμι κι ο Καμπιάσο μοιράστηκαν τα ματς: ο πρώτος έπαιξε καλύτερα από το δεύτερο. Ο Τσίμιροτ (ΠΑΟΚ) άργησε να πάρει χρόνο συμμετοχής: κάτι δείχνει. Μοιράζονται καλά τη δουλειά στον Πλατανιά Μενδρινός και Γουνδουλάκης. Πανέξυπνος ο Νικολάου (Λεβαδειακός), και πάντα χρήσιμος ο σταθερός Λουσέρο (Ξάνθη). Αλλά η θέση ανήκει στον Γιόχανσον (ΑΕΚ) για την εύκολη προσαρμογή σε κάθε σύστημα και την ευκολία στο γκολ.
Απογοήτευση; Ο καλός Πίτου Γκαρσία. Αν ανέβει, θ ανέβει κι όλος ο Ατρόμητος.

Δεξί εξτρέμ

Είδαμε καλούς παίκτες στα δεξιά. Ο Μπουμάλ (Πανιώνιος) έκανε σπουδαίο πρώτο γύρο: είμαι περίεργος για το τι θα πετύχει στον ΠΑΟ. Ο Πάρντο (Ολυμπιακός) είχε μεταπτώσεις, όπως και ο «τρελός» Μπουλούτ του Ηρακλή. Ο Ούμπιντες (Ατρόμητος) παίζει δεξί μπακ κι αναρωτιέμαι γιατί. Ο Μπαρμπόσα (ΑΕΚ), αν και αριστεροπόδαρος, τη θέση την ξέρει. Ο Χαβίτο (Πανθρακικός) λίγο πεσμένος – καλύτερος ο Μπαϊκαρά. Ο Βιγιαφάνες (Παναιτωλικός) ανέβηκε πολύ μετά την πέμπτη αγωνιστική. Ο καλύτερος όλων ήταν ο Γκάρι «Τούρμπο» Ροντρίγκεζ: η μόνη πραγματικά σπουδαία μεταγραφή του ΠΑΟΚ. Με έχει απογοητεύσει πολύ ο Μάσα (Αστέρας). Του λείπουν Ρόλε και Μπαράλες, αλλά δεν αποτελεί δικαιολογία.

Αριστερό εξτρέμ

Στις πρώτες επτά αγωνιστικές ο Τζίμι Ντουρμάζ (Ολυμπιακός) κάνει απίστευτα πράγματα. Πάντα με τα πάνω του και τα κάτω του ο Σολτάνι (Ξάνθη), αλλά κι ο Τσάβες (ΠΑΣ). Αν είχε σταθερότητα θα έπαιζε σε μεγάλη ομάδα ο Μιλούνοβιτς (Πλατανιάς). Παίζει στη θέση χωρίς να είναι εξτρέμ ο Αραβίδης (ΑΕΚ). Ο Μάκ (ΠΑΟΚ) έκανε καλύτερα ματς στην Ευρώπη από ότι στο πρωτάθλημα. Δίνω τη θέση στο Νίκο Καρέλη (Παναθηναϊκός) γιατί δεν μπορεί να λείπει από τους καλύτερους του πρώτου γύρου. Περίμενα πολλά πολλά περισσότερα από τον Μαρσελίνιο (Ατρόμητος) και κυρίως από τον πολύ νευρικό Αμπτούν (Βέροια).

Δεκάρι

Ο Πέλκας (ΠΑΟΚ) πετούσε το καλοκαίρι – μετά κάπου τον χάσαμε. Ο Μάνταλος (ΑΕΚ) δυσκολεύεται από τα πειράματα του Πογέτ κι ο Μπονανότε (ΑΕΚ) δυσκολεύονταν από τις επιλογές του Δέλλα – ο Βάργκας (ΑΕΚ) που κι αυτός «δεκάρι» είναι μάλλον τρέλανε και τους δυο με τις μεταπτώσεις του. Ο Μπερτόλιο (Αστέρας) χτύπησε όταν ανέβαινε. Ο Ουάρντα (Παναιτωλικός) στα τελευταία παιχνίδια δείχνει πιο... σταθερός και ανεβασμένος. Ο Μπακασέτας (Πανιώνιος) είναι περισσότερο σκόρερ από οργανωτής. Ο Ρομάνο (Ηρακλής) κουράζεται εύκολα αλλά όταν είναι καλά ο Ηρακλής είναι άλλη ομάδα. Ο Τσόρι (Ολυμπιακός) δεν κάνει την περσινή χρονιά, αλλά ο Φορτούνης (Ολυμπιακός) κάνει χρονιά καριέρας και η πρωτιά του στον πίνακα των σκόρερ δεν οφείλεται μόνο στο ότι εκτελεί τα πέναλτι. Ποιος με απογοήτευσε; Ο Νίνης (Παναθηναϊκός). Ισως τον αδικούν, αλλά καλά ματς έκανε λίγα.

Φορ

Είναι η χρονιά των Ελλήνων φορ: ο Βέλλιος (Ηρακλής), ο Γιάννου (Αστέρας), ο τεράστιος Μάντζιος (Λεβαδειακός), ο Μανιάς (ΠΑΣ) έκαναν ένα σπουδαίο πρώτο γύρο, αντίθετα με τους συνήθεις υπόπτους (Αθανασιάδη (ΠΑΟΚ), Ναπολεόνι (Ατρόμητο), Μπέργκ (Παναθηναϊκό), Τζεμπούρ (ΑΕΚ)) που έδωσαν λιγότερα από όσα έχουμε συνηθίσει – ταλαιπωρημένοι πάντως από τραυματισμούς. Καλά πήγαν και κάποιοι ξένοι: ο Ανσαριφάρτ (Πανιώνιος), ο Ντιγκινί (Πανθρακικός), ο αναγεννημένος Μαρκόφσκι (Παναιτωλικός) ήταν ευχάριστες εκπλήξεις. Περιμένοντας να δούμε τον Μπερμπάτοφ, τις εντυπώσεις έκλεψε ο Ιντέγιε (Ολυμπιακός) που είναι ένας βασικός λόγος που ο Ολυμπιακός έκανε μόνο νίκες. Απογοήτευσε αντίθετα ο Φινμπόγκασον (Ολυμπιακός). Οσες φορές ξεκίνησε ο κόσμος ρώταγε γιατί δεν παίζει ο Ιντέγε.

Πηγή: novasports.gr

Καρπετόπουλος Ελλάδα Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS