Όταν έλεγα προ περίπου δύο εβδομάδων για τον Βέλλιο περί… εννιάμερων, ίσως ορισμένοι να μην κατάλαβαν. Ή να απόρησαν, νομίζοντας ότι δεν τον αναγνωρίζω σαν ένα φορ με προοπτική τέτοια ώστε να σηκώσει το βάρος των απαιτήσεων της ερυθρόλευκης φανέλας. Ωστόσο η κεντρική ιδέα εκείνου του κειμένου μου είχε να κάνει αποκλειστικά με αυτό ακριβώς που «παίζεται» τις τελευταίες μέρες.

Με τα πρωτοσέλιδα και το θόρυβο περί σέντερ φορ και χαφ, περί πιθανών επιστροφών από το εξωτερικό (Διαμαντάκος ή Ιωαννίδης), περί ανοιχτής γραμμής με Αγρίνιο για Βιγιαφάνιες και άλλα παρόμοια μεταγραφικά σενάρια ή έστω «ελαφρές», επιδερμικές πραγματικότητες.

Αμετακίνητα υποστηρίζω ότι η ανάγκη κάλυψης του Όλυμπιακού στη μεταγραφική αγορά της εποχής αφορά στη θέση του στόπερ. Όχι του φορ κρούσης ή ακόμα ενός παίκτη μεσαίας γραμμής.

Οι ερυθρόλευκοι διαθέτουν έναν πολύ σπουδαίο τερματοφύλακα (Ρομπέρτο), δύο κουμανταδόρους και ταυτόχρονα επιθετικούς χαφ (Φορτούνης, Τσόρι) πουθα τους ζήλευαν αρκετές ομάδες εκτός ελληνικών συνόρων (δεν μιλάμε ασφαλώς για την Ελλάδα αυτό εξυπακούεται), ενώ έχει και σέντερ φορ (Ιντέγιε). Σύγχρονο, δυνατό και αποτελεσματικό. Δεκτό ότι ο Αφρικανός δεν είναι ο στράικερ της μιας επαφής. Διαθέτει όμως άλλα, πολλά και κάποια σπάνια ποδοσφαιρικά προσόντα γι’ αυτή τη θέση που παίζει. Είναι κοντρολαρισμένος, ιδιαίτερα γρήγορος, μαχητής και δυνατός με γερά πνευμόνια για πολλά τρεξίματα μέσα στο ματς που φτάνουν μέχρι τη σέντρα του γηπέδου και πίσω πάλι στην περιοχή, παίζει τεχνικά με την μπάλα κάτω και είναι «μπουλντόζα». Δεν πέφτει, αν δεν θέλει να πέσει. Εντάξει, στο τέλος δεν το βλέπει γραμματόσημο το τέρμα. Το «έχει» και το γκολ, δεν είναι όμως ο κλασικός φορ περιοχής.

Ας μην μακρηγορούμε. Ο Ολυμπιακός έχει τα γερά μπετά στις κολώνες του, στη ραχοκοκαλιά της σύνθεσης του. Του λείπει η προσωπικότητα στη θωράκιση του κέντρου της άμυνας του. Ο Σιόβας, ο Ντα Κόστα, ο Μποτία, δεν είναι καθόλου κακοί παίκτες. Δεν είναι όμως και φυσιογνωμίες. Οι μεγάλες προσωπικότητες. Οι εκφραστικοί ηγέτες που θα πάρουν αυτοί τα ηνία της άμυνας και θα την κατευθύνουν.

Ενας τέτοιος λείπει από τους πρωταθλητές ώστε να έχουν αυξημένες πιθανότητες να σταθούν επαρκώς και στο Europa League. Μα γι’ αυτή ακριβώς τη διοργάνωση μιλάμε. Στην ελληνική Λίγκα τερματίζουν πρώτοι, ειδικά πια με τη βαθμολογική διαφορά που έχουν κτίσει, παίζοντας και με αυτούς που έχουν.

Για να μην πω ακόμα και με ντουέτο Αυλωνίτη-Βούρου που έβαζε ο Σίλβα στα καλοκαιρινά φιλικά.

Όταν δε γίνεται πολλή κουβέντα και… πέφτει βαθιά σκέψη για σέντερ φορ και μέσο κινδυνεύει ο Ολυμπιακός να χαθεί μέσα στις λέξεις και την μετάφραση των πραγματικών αναγκών του. Εκ του περισσού είναι κάθε άλλη μεταγραφικήδραστηριότητά του.

Αρκεί βεβαίως να εντοπιστεί και να μπορεί να γίνει το big deal με έναν τέτοιο στόπερ leader. Ειδάλλως ας μη γίνει ποτέ αγορά τύπου Σαντάνα όπως πέρσι το χειμώνα. Να λείπει το βύσσινο. Μη γίνει για να πούμε ότι έγινε μεταγραφή κεντρικού μπακ.

Η ευρωπαϊκή ενεργοποίηση του Φουστέρ δεν είναι ίδια ακριβώς περίπτωση με του Ντουρμάζ. Κοινή συνισταμένη στην απόφαση Μάρκο Σίλβα η… αποκατάσταση ηθών και αξιών. Ο Πορτογάλος διορθώνει μια μορφή αδικίας προς τα πρόσωπα του Ισπανού και του Σουηδού με τις προ μηνών αποφάσεις του για τη συγκρότηση της λίστας παικτών του Champions League ενώ, παράλληλα, τους ανταμείβει.

Τον Νταβίντ για την προσφορά του στην ομάδα όλα αυτά τα 5 προς 6 χρόνια και τα καλά του ματς στην Ευρώπη αλλά και ειδικά στη συγκεκριμένη διοργάνωση, όπως βέβαια επειδή η εμπειρία του είναι δυνατό να του φανεί ανά πάσα στιγμή χρήσιμη μπαίνοντας να καλύψει κάποια ανάγκη σε έναν αγώνα.

Και τον Τζίμι γιατί στο ελληνικό πρωτάθλημα που αγωνίζεται ότι είναι καλύτερος επιθετικός από τον Σεμπά, πολύ πιο σταθερός από τον Πάρντο με τις απρόβλεπτες και εντυπωσιακές διακυμάνσεις του και, φυσικά, από τους Ερνάνι και Πουλίδο που του «έκλεβαν» τζάμπα θέση μέχρι τώρα.

Πηγή: sportit.gr

Καρμοίρης Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός