Έλα, όμως, που θα αδικούσαμε τη δεξιά πτέρυγα του Παναθηναϊκού, που ήταν η καλύτερη κόντρα στην Καλλονή, με τον Μέστο στο ντεμπούτο του και τον Καμερουνέζο σε μεγάλα κέφια...

Οι υπερβολές είναι αχρείαστες για μια νίκη επί της τελευταίας και χειρότερης ποιοτικά ομάδας του πρωταθλήματος, η οποία δημιούργησε.. μισή + μισή ευκαιρία σε ολόκληρο το παιχνίδι. Ομως, από την άλλη πλευρά, ας μην ξεχνάμε ότι πέρυσι οι Πράσινοι ηττήθηκαν στη Mυτιλήνη (1-0) και ότι μόλις πριν από έναν μήνα γύρισαν με κατεβασμένο κεφάλι από την Κομοτηνή (1-0).

Σημαντικό για τον Παναθηναϊκό είναι πως πήγε για μάχη. Όχι με “τουπέ”. Δεν του βγήκε το πρώτο ημίχρονο (κάκιστος, αργός, απρόσεκτος, βιαστικός και με εναντίον του τον άνεμο), του βγήκε το β΄ 45λεπτο, όταν μπήκε με μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση και θα μπορούσε να πετύχει τέσσερα και πέντε γκολ, αν ο (καλός στα 35 λεπτά) Μάρκους Μπεργκ είχε σκοράρει σε ένα από τα δύο δεξιά βολέ του ή αν ο Ατζαγκούν δεν... έκλεινε τα μάτια στην κεφαλιά από την “πάρε – βάλε” ασίστ του Σουηδού.

Μιας και ο λόγος για ασίστ, η συνολική παρουσία και όχι το γκολ – κερασάκι” στο 90' ήταν το πιο ευχάριστο από τον Μπουμάλ για τον Στραματσόνι. Και στο πρώτο μέρος η δεξιά πτέρυγα ήταν η πιο δραστήρια με τον Καμερουνέζο, λόγω των “ανεβασμάτων” του Μέστο, αλλά στο δεύτερο ημίχρονο ο Μπουμάλ έκανε πολλά όταν “άνοιξε” το ματς.

Και την πάσα στον Καλτσά στο 0-1, και την πάσα στον Αμπέντ πριν από την άτσαλη σέντρα – σουτ του Αλγερινού που κατέληξε (μέσω Χογκ) στο δοκάρι και τα “απλώματα” στις αντεπιθέσεις. Έχει το ποδοσφαιρικό θράσος που αποτυπώνεται στη φράση του “θα εκπλαγείτε με αυτά που μπορώ να κάνω στον Παναθηναϊκό” (το είπε στον ΣΚΑΪ!!!!!), αν έχει και την “αμυντική” συνέπεια που έδειξε στη Μυτιλήνη, θα προσφέρει, γιατί είναι απρόβλεπτος – γρήγορος και ικανός στο “1 Vs 1”.

Ο Μπουμάλ ήταν ο καθοριστικός μαζί με τον Νίκο Καλτσά που (δείχνει να) αντιλαμβάνεται ότι του παρουσιάζεται μεγάλη ευκαιρία λόγω της πώλησης του Καρέλη και της αστάθειας στην απόδοση του “Κλώνα”. Όμως ο πλέον πολύτιμος ήταν ο Ζέκα, τον οποίο ο Στραματσόνι καθιερώνει ως “εξάρι” (με τον Εσιέν “μέσα αριστερά”) και ο πιο λαμπερός ήταν ο Μέστο!

“Λαμπερός” ίσως επειδή είναι... χαμηλά ο πήχης σύγκρισης. Αν αναλογιστεί κάποιος, όμως, ότι δεν έχει αγωνιστεί από τον προηγούμενο Μάιο και θυμηθεί δυο τρεις “ποδιές”, πέντε – έξι κούρσες, τις τοποθετήσεις σώματος και την οικονομία στης διαχείριση καυσίμων που έκανε, θα αρχίσει να αναρωτιέται: “Βρες μπας και βρήκε τελικά δεξιό μπακ ο Παναθηναϊκός;”. Θα τον δούμε και με δυσκολότερους του Κενυάτη, Γουερέ, αντιπάλους. Στο άμεσο μέλλον: με τον Πανιώνιο, την Κυριακή.

Μ΄ αυτά και μ' αυτά, το μεγάλο κέρδος του Παναθηναϊκού από το ματς με την Καλλονή είναι το χαμόγελο. Η αύρα. Η θετική ενέργεια για την απόδοση των μεταγραφών. Λίγο πιο μακριά από τη γκρίνια και τη μουρμούρα: όσο “μικρό” ακούγεται, τόσο “μεγάλο” είναι στην πραγματικότητα.

Πηγή: sport24.gr

Καλλονή Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός Superleague SPORTS