Στ’ αστεία και στα σοβαρά, ανάμεσα σε γεγονότα άλλοτε πραγματικά και άλλοτε σε… 3d διάσταση, εγώ ξέρετε τι καταλαβαίνω; Ότι για μπάλα μιλάμε όλο και λιγότερο. Ότι κάθε μέρα και βδομάδα, μήνας και σεζόν που περνάει, λιγοστεύει η κουβέντα για ποδόσφαιρο, χάνονται οι αγωνιστικές συζητήσεις και στην επιφάνεια του σκόπιμου ενδιαφέροντος επιπλέει το δηλητήριο!

Η επιμονή, η μεθοδικότητα, η πλύση εγκεφάλων φέρνει αποτελέσματα. Το ποδόσφαιρο απαξιώνεται συνεχώς, αποδομείται διαρκώς. Το προσκήνιο συνθλίβεται, τα νέα του παρασκηνίου κερδίζουν την καθημερινότητα και τους γιγαντιαίους τίτλους στα Μέσα, ο κόσμος διχάζεται σε «συστημικές» και «αντί-συστημικές» παρατάξεις. Όποιος είναι με τον Ολυμπιακό πάει και με το κατεστημένο, ενταγμένος στην κατηγορία του «συστήματος» και όλοι οι άλλοι από την αντίπερα όχθη.

Τα τελευταία 24ωρα προέκυψε και ένας τρίτος πόλος, αυτός της πολιτείας, του υπουργείου, που ορμώμενος από ρομαντική διάθεση – σαφώς και θεσμική υποχρέωση καθήκοντος – να βάλει κάποια τάξη στη «γη της Βαβυλωνίας», έχοντας όμως πολιτικές συνήθειες στην πρακτική που εφαρμόζει, θα χαθεί στην μετάφραση και θα καταλήξει να βάλλεται κιόλας πανταχόθεν.

Τι θέλω να πω: Ο υφυπουργός Αθλητισμού φάνηκε από την πρώτη ώρα ανάληψης του χαρτοφυλακίου του, πέρσι τέτοια εποχή που σχημάτισε για πρώτη φορά κυβέρνηση ο ΣΥΡΙΖΑ, ότι δεν πρόκειται να καθίσει στα αβγά του. Λένε ότι ίσως και εκ καταγωγής, ο Ζακυνθινός πολιτειακός ηγέτης του αθλητισμού θα τις έκανε τις «τρέλες» του, σπάζοντας αβγά για να κάνει ομελέτα.

Συνολικά όμως οι συνθήκες στη χώρα, σε όλα τα επίπεδα, τους τομείς και τα κοινωνικά στρώματα, ζητούσε και ζητάει να επιβληθεί κάθαρση. Να γίνουν σαρωτικές αλλαγές παντού. Άρα δεν γινόταν να εξαιρεθεί ο αθλητισμός και ιδίως το ποδόσφαιρο, αυτό το ευρέως μαζικό και συνάμα διαπλεκόμενο άθλημα, από την εκστρατεία μεταρρυθμίσεων και ανατροπών.

Τον κ. Κοντονή δεν έχει τύχει να τον γνωρίσω προσωπικά. Το ρεπορτάζ του υπουργείου του δεν το παρακολουθώ από «μέσα». Καθώς όμως είχα την τιμή και την εμπειρία να περάσει για ένα μικρό διάστημα η επαγγελματική σταδιοδρομία μου από τα γραφεία στο Μαρούσι όπου εδρεύει το υπουργείο Αθλητισμού, ε τι στο καλό, τις «ψιλιάζεσαι» πια τις προθέσεις κάποιου.

Θα μου πεις: Και ο Yianis ήθελε να αλλάξει την Ευρώπη. Να «υποτάξει» την Μέρκελ και τον Σόιμπλε, να κάνει το Ντράγκι και την ΕΚΤ να… σκιαχτούν, ωστόσο το ελληνικό σκάφος βρέθηκε μια ανάσα όπως έχουμε αντιληφθεί όλοι μεταγενέστερα από το να συνθλιβεί στα βράχια. Γιατί άλλο η υπερηφάνεια και η αντίδραση, μαζί με τόλμη, γενναιότητα και πατριωτική δράση αξιών και άλλο όμως η ουτοπιστική παράνοια, οι φαντασιώσεις, οι ανεφάρμοστες τακτικές!

Να δούμε λοιπόν τι είναι εφικτό και τι όχι κύριε υπουργέ του αθλητισμού. Γίνεται για παράδειγμα να κάνετε νόμο που σας εκχωρεί υπερεξουσίες σε τέτοιο βαθμό που να σας αποκαλούν ύστερα κάποιοι… «δικτάτορα»;

Να αποφασίζετε, όταν το κρίνετε, επιβολή ποινών «α λα καρτ», χρηματικά πρόστιμα και άλλες τιμωρίες, παρεμβαίνοντας ως υπουργός και καταλύοντας δικαστές και δικαιοσύνη; Πώς είναι δυνατό να συμβαίνει αυτό;

Να που με αυτή την τακτική, τον ΠΑΟΚ π.χ. και τον Παναθηναϊκό, τους οποίους αρχικά είχατε με το μέρος σας, τους φέρατε απέναντι. Επειδή στους Θεσσαλονικείς επιβάλατε «δική σας» ποινή για το ματς με τη Ντόρτμουντ και τους πράσινους που τους κλείσατε το πέταλο της Λεωφόρου, ως επιπλέον, «δική σας» πάλι, τιμωρία, για το ματαιωθέν ντέρμπι με τον Ολυμπιακό.

Είπα πιο πάνω ότι ο υπουργός φαίνεται να έχει όρεξη να τα βάλει με οτιδήποτε προκειμένου να φέρει αποτελέσματα ώστε να ανακτήσει το ποδόσφαιρο τη χαμένη τιμή του, να ξαναγίνει ελκυστικό για το ευρύ κοινό και να ξαναζούμε στιγμές γεμάτων εξεδρών στα γήπεδα. Χρειάζεται όμως πολύ προσοχή στην λεπτή διαχωριστική γραμμή. Πρέπει να ξέρεις τι θέλεις και πώς να το επιτύχεις. Αλλιώς όσα μέτωπα ανοιχθούν τόσα θα τα βρίσκεις μπροστά σου σε διπλάσια περίμετρο ανοίγματος και έτοιμα να σε καταπιούν, να σε κατασπαράξουν!

Επειδή ο υπουργός είναι πολιτικός, κάνει επανειλημμένη πολιτική. Κινείται και ενεργεί πολιτικά. Την Τρίτη θα ανακοίνωνε την προαποφασισμένη στάση του να τα βάλει με τη «θύρα 13», βάζοντάς της λουκέτο.

Έχει σημασία όμως, προσέξτε, τι και πώς το κάνει, είπαμε. Χρονικά, για τις πολιτικές ισορροπίες, δίνει εντολή ενημέρωσης του – ώστε να επέμβει αν το κρίνει – για τον… περιβόητο αναπτήρα των Χανίων. Εν συνεχεία ανακοινώνει την ποινή στον Παναθηναϊκό και στο καπάκι, με διαφορά λίγων ωρών όλα αυτά, τραβάει το αφτί της ΕΠΟ δείχνοντας ευθέως την ετοιμότητα του να καταργήσει στο άμεσο μέλλον το «αμαρτωλό» – για πολλές διοικήσεις της, δεκαετιών, για να μη μιλάμε μόνο για του Γκιρτζίκη – αυτοδιοίκητο της.

Φούντωσε Παναθηναϊκούς, ΠΑΟΚτζήδες, ΑΕΚτζήδες και λοιπούς. Αν υπάρξει «τραβηγμένη» ποινή στον Ολυμπιακό για το «φοβερό και τρομερό» συμβάν στα Περιβόλια, για να… ικανοποιηθεί η τάση εξομοίωσης του με τη φωτοβολίδα στον Φινμπόγκασον κατά τρόπο τέτοιο ώστε «να μην έχει κανείς να πει τίποτα», αμέσως θα κάνει εχθρούς του και τους κόκκινους.

Το «κονκλάβιο» της ΕΠΟ και των «όμορων κέντρων» εκ των ουκ άνευ θα τον πολεμήσει… Οπότε θα γενικευθεί μια πολεμική εναντίον του και της πολιτείας με φυσικό επακόλουθο να βγει στο τέλος αποκλειστικά ο ίδιος χαμένος.

Και ας είχε καλές προθέσεις, τις οποίες προσωπικά το διευκρίνισα εξ αρχής, ουδόλως αμφισβητώ. Το αντίθετο. Εκείνες οι «δημιουργικές ασάφειες» του Βαρουφάκη όμως, μη μας βρούνε και εδώ!

Ναι, ΟΚ, μπράβο στον Παπανικολάου που προκειμένου να παίξει το μπάσκετ που γουστάρει, εκεί και όπου το γουστάρει, δεν τον ένοιαξαν ούτε χρήμα, ούτε χλιδάτες καριέρες (αν και στον Ολυμπιακό δεν τα λες λίγα τα λεφτά που θα πάρει. Και τα αξίζει το παλικάρι).
Μπράβο όμως και στους Αγγελόπουλους που μπήκαν σε αυτή τη δαπάνη, σε ακόμα μία μεγάλη εκταμίευση για μια σπουδαία προσθήκη, που προσέξτε όμως, δεν τους ήταν απόλυτα απαραίτητη. Κι αυτό δείχνει πολλά.

Πηγή: sportit.gr

Καρμοίρης Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός