Αν γίνεται τόσος πολύς σαματάς για το ενδιαφέρον των παικτών του Σίλβα και τα κίνητρα που επιβάλλεται να… δημιουργούν αυτοβούλως, σε εποχές σαν τούτες εδώ που έχουν από καιρό λήξει τα όργανα, ακόμα και αν θα πρέπει να εφεύρουν «σπαζοκεφαλιές» και στοιχήματα με έπαθλο τα αναψυκτικά – τι να πω! – που βάζουνε οι πιτσιρικάδες στα σχολικά διπλά, αρκεί να μη σταματάνε να χαρίζουν θέαμα στον κόσμο, τι να πούμε για εμάς τους δημοσιογράφους και το φίλαθλο κοινό;

Θέλω να πω, εμείς οι «απέξω» κάπου ενάμιση μήνα τώρα μαζί με τις γιορτές και τις αργίες, που ο Ολυμπιακός έκλεισε τον πρώτο φετινό κύκλο αγώνων του στην Ευρώπη και ακολούθησαν οι συνοπτικής διαδικασίας υποχρεώσεις του εντός συνόρων, έχουμε ουσιαστικά θέματα να ασχολούμαστε; Όχι φυσικά. Αλλιώς δεν θα κάναμε την τρίχα τριχιά, δεν θα ψάχναμε γωνίες στο δεκάρικο.

Ρεαλιστικά οι ερυθρόλευκοι, αν το καλοσκεφτείς, παρότι βαθμολογικά δεν το έχουν ανάγκη να πετάνε από νίκη σε νίκη, το κάνουν. Εξακολουθούν να κερδίζουν αδιάλειπτα, έφτιαξαν και κατέρριψαν τα ρεκόρ τους, άλλοτε έπαιξαν μπάλα διαρκείας, άλλοτε αρκέστηκαν σε ξεσπάσματα, κάποιες φορές – όπως το Σάββατο στο ματς με την Ξάνθη – τους έφτασε και τους περίσσεψε ένα ημίχρονο ικανοποιητικού ποδοσφαίρου και λίγης δόσης τύχης για να ξεκλειδώσουν το κουτί με ακόμα τρεις βαθμούς νίκης.

Από τις 9 Δεκεμβρίου, αμέσως μετά τη βαριά ήττα από την Άρσεναλ και τον αποκλεισμό-σοκ από τη συνέχεια του Champions League, τον Ολυμπιακό όχι μόνο δεν τον πήρε από κάτω, αλλά όλοι κάνουν τη δουλειά τους, με επαγγελματισμό και ανταπόκριση στις σερί αγωνιστικές κλήσεις με παιχνίδια πρωταθλήματος και κυπέλλου.

Ο Σίλβα διοχετεύει οξυγόνο στους βασικούς, τους «φορτωμένους» με κόπωση και ένταση παίκτες, οι οποίοι επί μήνες τραβούσαν το κάρο από τη λάσπη, δοκιμάζει φρέσκα πρόσωπα, δίνει νέες ευκαιρίες, ξεσκαρτάρει το δυναμικό του και η ομάδα, με εξαίρεση την ισοπαλία στον Πλατανιά – που και με γνώμονα την στατιστική των πιθανοτήτων, δε γίνεται, δεν είναι δυνατόν να εξακολουθεί εσαεί το νικηφόρο σερί – την ίδια περίοδο παρουσιάζει μια εντελώς αντίστροφη εικόνα από τις αντίστοιχες προηγούμενες των τελευταίων ετών.

Ας κάνουμε ένα κόπο να γυρίσουμε μνήμες στον Ολυμπιακό του νεοφερμένου (χειμώνα) Μίτσελ «στο πόδι» του Ζαρντίμ. Όταν ο Ισπανός ανέλαβε να διαχειριστεί την ομάδα του Πορτογάλου: Μαύρα χάλια ως την άνοιξη. Και με «κάτω τα χέρια» αποκλεισμό από την Λεβάντε.

Την αμέσως επόμενη σεζόν, την ολόκληρη του Μίτσελ, μόλις έσβησε το όνειρο με την Γιουνάιτεντ, η τραγική εικόνα της ομάδας είχε επιστρέψει.

Πέρυσι, τέτοια εποχή, ο Περέιρα που ανέλαβε με προσδοκίες να μεταμορφώσει γρήγορα τον Ολυμπιακό. Δεν το κατάφερε ποτέ!

Αλλά και πιο πριν από τις αναφορές, στα χρόνια του Βαλβέρδε, η περίφημη «κοιλιά των εορτών», ξεχάσαμε πόσο πολύ είχε παραταθεί, καθώς και τότε ο Ολυμπιακός δεν διέθετε ουσιαστικό δέλεαρ, με καπαρωμένο τον τίτλο λίγο πριν ή λίγο μετά τα Χριστούγεννα;

Φέτος οι ερυθρόλευκοι παρόλο που μεσολάβησαν οι εορταστικές αργίες και η τεχνική ηγεσία έχει προχωρήσει σε αλλαγές και δοκιμές εκ βάθους, δεν απώλεσαν το ρυθμό τους και συνδυάζουν τις νίκες τους με καλές εμφανίσεις. Εναντίον μεσαίων και μικρών αντιπάλων.

Μόλις προ δύο εβδομάδων, στις 10 Γενάρη κατά του Λεβαδειακού, ο Ολυμπιακός έκανε ένα από τα πιο αποδοτικά παιχνίδια του σε τελικές προσπάθειες και «γεμάτη» από κάθε πλευράς εμφάνιση. Στα υπόλοιπα παιχνίδια μπορεί να μη βλέπουμε εφάμιλλη απόδοση επί 90 λεπτά, ωστόσο κι αυτό είναι για να έχουμε να λέμε, να κρίνουμε και να σχολιάζουμε όλοι εμείς, να παραπονιέται ο πάντα ανικανοποίητος οπαδός. Ειδάλλως δεν θα είχαμε να λέγαμε!

Ούτως ή άλλως το σαββατιάτικο ματς με την Ξάνθη ήταν το τελευταίο πριν τη διπλή μάχη με την Άντερλεχτ που ο Ολυμπιακός είχε την πολυτέλεια να είναι κάπως πιο χαλαρός, έστω και για όσο διαρκεί ένα ημίχρονο.

Η… πλάκα τελείωσε, τα σοβαρά είναι εκ νέου στο προσκήνιο. Μεσοβδόμαδα κρούει ο κώδωνας του 1ου προημιτελικού με τον Αστέρα, στη συνέχεια ακολουθεί «εκδρομή» στα Γιάννινα όπου η παράδοση των τελευταίων χρόνων ευνοεί τον ΠΑΣ και όχι τον Ολυμπιακό και «στο καπάκι» η ρεβάνς στην Τρίπολη που θα κρίνει το εισιτήριο της τετράδας του Κυπέλλου, αφού η εκτίμηση που υπάρχει είναι ότι σχεδόν αποκλείεται το πρώτο παιχνίδι στο Καραϊσκάκη να μας έχει διαφωτίσει ιδιαίτερα ως προς την έκβαση της πρόκρισης.

Και ύστερα από αυτό το πρώτο «ζόρικο πακέτο» έρχεται το δεύτερο: Με τα ντέρμπι με τους δικέφαλους και τα «έξω-μέσα» με τους Βέλγους για το Europa League.

Ενθαρρυντική η εμφάνιση και το γκολ – αν και τα… 2/3 είναι του Φορτούνη – του Άλαν Πουλίδο. Όμως για σιγά. Πόσο εύκολη την έχουν μερικοί την κρίση και το συμπέρασμα! Άκρως πρόωρο, νομίζω, για να πούμε ότι ο Μεξικανός είναι η «μεταγραφή του Ιανουαρίου». Όπως κάποιοι έσπευσαν να απαξιώσουν κακώς την εμφάνιση του με τα Χανιά, σχολιάζοντας ότι «σκότωσε το θηρίο», έτσι και τώρα, μετά την Ξάνθη, ο άνθρωπος σαφώς και έδειξε ότι μπορεί να βοηθήσει, πρώτη αλλαγή φορ πίσω από τον Ιντέγιε, αντί του Φινμπόγκασον. Δεν ήρθε όμως για να φέρει (με την μία) και την… ευρωπαϊκή άνοιξη στον Ολυμπιακό! Καθίστε, θα έρθει η ώρα να κριθεί πραγματικά και επί της ουσίας.

Πηγή: sportit.gr

Καρμοίρης Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός