Έτσι δεν πας πουθενά ΠΑΟΚ

Μιλάμε για παγκόσμιο ρεκόρ. Αποκλείεται να υπάρχει άλλος προπονητής σε όλη την οικουμένη που να ακολουθεί την ίδια, ακατανόητη, λογική. Και λέω ακατανόητη διότι στον ΠΑΟΚ δεν είναι γεμάτο το ρόστερ από ισάξιους ποιοτικούς παίκτες. Αρα είναι παράλογο να μην έχει καταλήξει ο προπονητής, μετά από 19 αγώνες στο Πρωτάθλημα, σε έναν βασικό κορμό. Προσέξτε: Οι κορυφαίοι του ΠΑΟΚ στους δύο προηγούμενους αγώνες ήταν ο Μπερμπάτοφ και ο Ολσεν. Κανείς από τους δύο δεν ήταν χθες στην ενδεκάδα. Εντυπωσιακός ήταν επίσης, κόντρα στην Ξάνθη, ο Μυστακίδης, αλλά ούτε αυτός ξεκίνησε χθες το ματς. Δεν είναι αυτές οι αιτίες της ήττας, δείχνουν, όμως, το αλλοπρόσαλλο των επιλογών του Τούντορ.

Μέχρι στιγμής έχει αποδειχθεί ότι οι «κυματισμοί» του Κροάτη δεν ωφελούν τον ΠΑΟΚ. Η ομάδα δεν μπορεί να βρει αγωνιστική ταυτότητα και είναι φυσιολογικό. Η σύγχυση δεν δημιουργείται μόνο με τις αλλαγές στη διάταξη και το σύστημα, αλλά και με τις συνεχείς αλλαγές των προσώπων. Ολοι το βλέπουν, όλοι το επισημαίνουν και ο μόνος που επιμένει να θεωρεί σωστή αυτή την τακτική είναι ο κόουτς.

Χθες, με δεδομένο τον τεράστιο σεβασμό που έδειξε ο Τούντορ στην ΑΕΚ, παίζοντας με κλειστή, πολυπρόσωπη άμυνα και ψάχνοντας τις αντεπιθέσεις σε κενούς χώρους , χρησιμοποίησε τους παίκτες που θεωρεί πιο ικανούς από τους διαθέσιμους, από όλους δηλαδή εκτός μόνο των τραυματιών Λέοβατς, Κωνσταντινίδη. Ούτε, όμως, οι εντυπώσεις άλλαξαν, ούτε η ουσία, ούτε και το αποτέλεσμα.

Αφού ο ΠΑΟΚ βρήκε δυο ευκαιρίες να σκοράρει, αλλά τις σπατάλησε ο Ροντρίγκες με ένα βιαστικό πλασέ (18’) που απέκρουσε ο Ανέστης και ένα επιπόλαιο κοντρόλ (22’), ξαφνικά και χωρίς καθόλου να έχει κινδυνεύσει έως εκείνη τη στιγμή, δέχτηκε ένα αστείο γκολ. Ενα γκολ που έδειξε για πολλοστή φορά την τεράστια αδυναμία στα «στημένα» ελλείψει ενός έμπειρου υψηλόσωμου κεντρικού αμυντικού. Ενα γκολ το οποίο «χρεώνεται» σε σημαντικό ποσοστό στον Βελλίδη που εύκολα θα μπορούσε να μπλοκάρει την μπάλα, αλλά προτίμησε να τη διώξει με γροθιές μπροστά και όχι πλάγια, στέλνοντάς την σε αντίπαλο. Αλλά και ένα γκολ το οποίο προήλθε από ανύπαρκτο φάουλ που καταλόγισε ο Γιάχος σε βάρος του Μακ, δείχνοντάς του μάλιστα και κίτρινη κάρτα. Πολλές συγκυρίες συνωμότησαν για να πάει η μπάλα στα δίχτυα. Τέτοιου είδους παράδοξα γκολ μόνο ο ΠΑΟΚ «ξέρει» να δέχεται…

Η στρατηγική στο πρώτο ημίχρονο δεν ήταν λανθασμένη. Αλλά θα έπρεπε ο Τούντορ να φροντίσει να υποστηρίξει καλύτερα τους Ροντρίγκες – Μακ, για να αξιοποιήσει την υπεροχή τους στην ταχύτητα έναντι των παικτών της ΑΕΚ που τους μάρκαραν. Χρήσιμοι για τη συγκεκριμένη τακτική ήταν οι τρεις αμυντικοί χαφ, Τζιόλης, Χαρίσης, Τσίμιροτ, αλλά έλειπε στο κέντρο ο παίκτης που θα έβγαζε στους κενούς χώρους τον Ροντρίγκες και τον Μακ, για να μην αναλώνονται μόνο σε προσωπικές προσπάθειες και να μην περιμένουν λάθη των αντιπάλων.

Το είδε, πάντως, ο Τούντορ και θυσίασε τον Τζιόλη περνώντας στον αγώνα στο δεύτερο ημίχρονο τον Μπερμπάτοφ, για να παίξει ρόλο πασαδόρου, αλλά και να βρει κάποια ευκαιρία να σκοράρει.

Το πόσο «λίγη» ομάδα είναι η ΑΕΚ φάνηκε από τη στιγμή που οι παίκτες του ΠΑΟΚ άρχισαν να βγάζουν περισσότερη ενέργεια, να τρέχουν ακατάπαυστα, να πρεσάρουν και να προσπαθούν να επιτεθούν για να ισοφαρίσουν. Το παιχνίδι έγινε μονόλογος για τον ΠΑΟΚ, η ΑΕΚ περιορίστηκε σε παθητικό ρόλο για να κρατήσει το 1-0, παρ’ όλα αυτά ούτε φάσεις αξιόλογες έγιναν, ούτε κλασικές ευκαιρίες δημιουργήθηκαν έως το 88’. Σε όλες τις επιθέσεις του ΠΑΟΚ πάντα κάτι έλειπε. Η σωστή τελική πάσα, η σωστή σέντρα, η σωστή εκτέλεση. Το μόνο κέρδος που προέκυψε ήταν η εξαιρετική εμφάνιση του Χαρίση. Τα προσόντα του είναι πολλά και τον περιμένει μεγάλη καριέρα…

Στο δίλεπτο 88’-90’ θα μπορούσε ο ΠΑΟΚ να ισοφαρίσει με το ωραίο σουτ του Κίτσιου (το μοναδικό σε όλο το ματς) και την κεφαλιά του Κόστα που αποκρούστηκε μπροστά από τη γραμμή. Εκεί δεν βοήθησε η τύχη, αλλά και ο ΠΑΟΚ πολύ αργά ξύπνησε για να δημιουργήσει προυποθέσεις για την ισοφάριση.

Στο ρεζουμέ, θα καταγράψουμε τα γνωστά. Ο ΠΑΟΚ πλήρωσε τις αμυντικές αδυναμίες του, ιδιαίτερα τον πανικό των παικτών του σε όλα σχεδόν τα «στημένα», αλλά και την αδυναμία της οργάνωσης του παιχνιδιού και της δημιουργίας ευκαιριών. Μάλιστα ο ΠΑΟΚ χθες, όπως το συνηθίζει, «κατόρθωσε» να χάσει από μια ομάδα που είχε μόνο δύο ευκαιρίες (στο δεύτερο ημίχρονο) και εκείνες από λάθη των δικών του παικτών. Ούτε καν το γκολ του Βάργκας προήλθε από ευκαιρία…

Λίγο πριν το φινάλε είχαμε το αρνητικό για τον ΠΑΟΚ «κλου» της βραδιάς. Την αντιαθλητική ενέργεια του Μπερμπάτοφ που κόστισε την αποβολή του. Παίκτης με τέτοια εμπειρία δεν επιτρέπεται να χάνει την ψυχραιμία του και να χτυπά εκτός φάσης αντίπαλο που προσπαθεί να τον μαρκάρει. Μιλάμε για ανευθυνότητα, καθώς στερεί την ομάδα του από την παρουσία του, χωρίς λόγο και αφορμή.

Συμπέρασμα, πάλι το ίδιο: Χωρίς αγωνιστική βελτίωση και χωρίς ποιοτική ενίσχυση στις μεταγραφές, χωρίς δηλαδή να βρεθεί ο τρόπος ώστε αυτή η ομάδα να παίξει καλό ποδόσφαιρο δεν θα γίνει τίποτε. Ο ΠΑΟΚ κινδυνεύει να αποτύχει και στους δύο στόχους της και το χειρότερο απ’ όλα είναι ότι δεν φαίνεται ικανός να αντιδράσει.

ΥΓ. Ηταν λανθασμένη η χρησιμοποίηση του Μάρκου Βελλίδη. Τον στρίμωξε ψυχολογικά με την πλάτη στον τοίχο ο Τούντορ, χωρίς να υπάρχει λόγος. Δεν είναι εύκολο από τη μια στιγμή στην άλλη να αλλάζεις ομάδα, προπονητή και συμπαίκτες. Και στον Βελλίδη έκανε ζημιά ο Τούντορ, αλλά και στον Ολσεν, που λογικό είναι να αισθάνεται… άχρηστος, για να μην πω κάτι άλλο. Από ψυχολογία και διαχείριση έμψυχου δυναμικού ο Τούντορ παίρνει ένα τεράστιο μηδενικό. Μετά από έξι μήνες στον πάγκο του ΠΑΟΚ παραμένει το ίδιο αλλόκοτος και άγαρμπος…

Metrosport