Ο κολαούζος, το ψάρι ναυκράτης δηλαδή, χαρίζει τη ζωή στον καρχαρία. Γι΄ αυτό και είναι το μοναδικό ον που το μεγάλο θηλαστικό δεν τρώει! Ο κολαούζος ζει από τα αποφάγια του καρχαρία. Πηγαίνει ανάμεσα στα δόντια του και ό,τι έχει μείνει από τα γεύματά του τον θρέφει. Αποτέλεσμα; Και η κοιλιά του γεμάτη και τα δόντια του καρχαρία δεν σαπίζουν από τη συγκέντρωση τροφών.

Διότι αν σαπίσουν θα πεθάνει από την πείνα, αφού δεν θα μπορεί να τραφεί. Στον Παναθηναϊκό η έννοια του κολαούζου έχει πάρει αρνητική σημασία και δικαιολογημένα, αφού υπάρχει ένα περιβάλλον που θρέφεται από το «τριφύλλι». Γίνεται η αναζήτηση να βρεθεί ένας που να έχει κάνει καλό με την παρουσία του τα τελευταία χρόνια στην ομάδα και δεν βρίσκεται…

Ο διοικητικός ηγέτης των «πράσινων» θέλησε, λόγω των προσωπικών κι επιχειρηματικών διαφορών του, με τον Μαρινάκη, να μετατρέψει τον κόσμο των «πράσινων» σ΄ έναν στρατό προστασίας. Ο κόσμος τον στήριξε και τον στηρίζει όσο κανέναν στο παρελθόν, παρά τις γκέλες και τις φορές που τον έχει βγάλει στη σέντρα που θ΄ αναλυθούν άλλη στιγμή! Όλο αυτό το περιβάλλον των επιλογών του Γιάννη Αλαφούζου κρίνεται ζημιογόνο για το μέλλον του συλλόγου, επομένως θα πρέπει να ληφθούν μέτρα για την προστασία της υπόστασης και του αναστήματος του «τριφυλλιού».

Είτε λόγω ελλείμματος ικανοτήτων, είτε για χειρότερες αιτίες (για τις οποίες δεν μπορεί κανείς να έχει αποδείξεις, άρα και δεν δύναται ν΄ αναφέρει), ο Παναθηναϊκός με την παρούσα διοίκηση μικραίνει όλο και περισσότερο. Με το πρόσχημα ότι πολεμά το παρασκήνιο και προσπαθεί να καθαρίσει το ποδόσφαιρο – κάνοντάς το με λάθος τρόπος και λάθος ανθρώπους – έχει περάσει σε καθαρά δεύτερο μέρος το αγωνιστικό κομμάτι.

Με αποτέλεσμα να κάνει ο Παναθηναϊκός προβληματικές μεταγραφές (τραυματιών ή τύπου Βλαχοδήμου, αν επιδικαστεί και η ρήτρα στον Ολυμπιακό!) και να πηγαίνει για τον τελικό των τελικών στην παρούσα σεζόν, ξεβράκωτος στ΄ αγγούρια, στο Περιστέρι. Με τον Ατρόμητο να προέρχεται από καλά παιχνίδια με ΠΑΟΚ και ΑΕΚ και γενικά να φαίνεται ότι είναι διατεθειμένος να παίξει με το μαχαίρι στα δόντια την ύπαρξή του.

Στο ματς αυτό ο Παναθηναϊκός άρχισε ένα παιχνίδι με ανακοινώσεις και διαμαρτυρίες, το οποίο εξ αρχής δεν τον βόλευε. Αναλώθηκε στο εξωαγωνιστικό, με αποτέλεσμα να μην ασχοληθεί κανείς με το αγωνιστικό. Όπως φάνηκε, ούτε οι ποδοσφαιριστές. Δεν είναι κανείς χαζός… Όταν το άλλοθι είναι έτοιμο, ο παίκτης δεν θα δώσει τίποτε περισσότερο απ΄ αυτό που έδωσαν ρόστερ και προπονητής του «τριφυλλιού» με τον Ατρόμητο.

Φαίνεται η αγωνιστική αδυναμία και από τα τρία τελευταία ματς στο Κύπελλο, που υποτίθεται ήταν και ο μεγάλος στόχος. Μηδέν γκολ με τον ΠΑΣ και κίνδυνος αποκλεισμού με την κεφαλιά του Σκόνδρα στο 94΄. Μηδέν γκολ στη «Λεωφόρο» με τον Ατρόμητο, μηδέν και στον επαναληπτικό. Ο Παναθηναϊκός δεν αδικείται μονάχα επί Αλαφούζου. Αδικείται εδώ και δεκαετίες…

Ο συγκεκριμένος διοικητικός ηγέτης απολαμβάνει τη στήριξη του κόσμου των «πράσινων» και κάποια στιγμή αυτήν την εμπιστοσύνη πρέπει να τη μετουσιώσει σε πρόοδο. Είναι, προφανώς, αδύνατον να συμβεί κάτι τέτοιο. Ο περίγυρός του δεν μπορεί να διαχειριστεί την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να τείνει κοτζάμ Παναθηναϊκός να γίνει μία γραφική ομάδα που τρώει χαστούκια από Γκαμπάλες και Ατρόμητους μ΄ έναν κόσμο που βγαίνει στο δρόμο και πάει στα σπίτια Πρωθυπουργού και Υπουργών.

Δηλαδή από… δαρμένος να γίνει και το… κακό παιδί του ελληνικού ποδοσφαίρου! Έχει επισημανθεί απ΄ αυτήν τη γωνιά καιρό τώρα, ότι μέλλον δεν υπάρχει με την παρούσα κατάσταση. Απλά αυτό επιβεβαιώνεται με τον πλέον επώδυνο τρόπο. Ο Αλαφούζος έχει μικρύνει με τη συμπεριφορά του τον Παναθηναϊκό και παίζει το «Γίνε Πρόεδρος» στην πλάτη του…

Από εδώ και πέρα, λογικά, θα τεθεί ως πρώτος στόχος η πρωτιά στα πλέι οφ κι αν έρθει θα είναι όλοι ικανοποιημένοι κι αν δεν έρθει – η ΑΕΚ είναι καλύτερη ομάδα και το φαβορί γι΄ αυτήν τη διάκριση – δεν θ΄ ανοίξει και μύτη. Δεν είναι σοβαρά πράγματα αυτά, μετατρέπουν τον Παναθηναϊκό σε σωματείο συνοικιακού βεληνεκούς κι επιβάλλεται να εκλείψουν…

Πηγή: sportit.gr