Η διαφορά έχει όνομα: Μάρκους Μπεργκ

Οι απουσίες για τον Στραματσόνι ήταν δεδομένες – οι γνωστές, συν ο Βιγιαφάνες. Η ψυχολογία, δεδομένα στα πατώματα μετά τον αποκλεισμό από τον Ατρόμητο στο κύπελλο. Η έλλειψη χημείας στην 11άδα, παραπάνω από δεδομένη: διαφορετικοί 11 αυτή τη φορά στο χορτάρι, που ενδεχομένως να μην έχουν παίξει μαζί ούτε σε οικογενειακό διπλό. Βάλτε μαζί και τα πάντα δύσκολο ΠΑΣ Γιάννενα και έναν αγωνιστικό χώρο που μόνο «χαλί» δεν τον λες και έχουμε ένα παιχνίδι που ξεκινάει δεν έχεις καμία ιδέα για το πώς μπορεί να πάει.

Μέσα σε όλα αυτά και με το σκορ στο 0-1, ήρθε και η αποβολή του Ζέκα. Δίκαιη; Άδκη; Τραβηγμένη; Ολόσωστη; Ο καθένας μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του, στη δική μου λογική και οπτική σωστή με το γράμμα του νόμου αλλά όχι με το πνεύμα του νόμου, πολύ αυστηρή και μάλλον τραβηγμένη με δυο κίτρινες σε ένα λεπτό, ειδικά όταν επιτρέπεις τόσο ξύλο στον Μπεργκ χωρίς καμία κίτρινη, αλλά πάμε παρακάτω. Ο Παναθηναϊκός στριμώχθηκε, οπισθοχώρησε, αλλά αντί να φάει γκολ, έφυγε με το 0-3 από τους «Ζωσιμάδες». Και σου λέει ο άλλος «γιατί αντέδρασε στα Γιάννενα και δεν το είχε κάνει στο Περιστέρι πριν λίγες μέρες»; «Τι άλλαξε»; Απλή είναι η απάντηση κι έχει ονοματεπώνυμο: Μάρκους Μπεργκ.

Φυσικά δούλεψε σωστά η άμυνα, πολύ καλός ο Τελάντερ, έκανε καλό δίδυμο με τον Κουτρουμπή. Σταθερός ο Στιλ, όποτε χρειάστηκε ήταν έτοιμος, πρώτο πολύ καλό παιχνίδι για τον Λουντ, μεγάλο πράγμα η ταχύτητα και η έκρηξη τόσο του Βλαχοδήμου, όσο και του Κλωναρίδη, επιτέλους ο Παναθηναϊκός έβαλε τρεξίματα και ουσία στα φτερά του, καθώς αυτοί οι δυο μαζί με τον Καλτσά δίνουν επιπλέον επιλογές στον Στραματσόνι. Αλλά μιλάμε για μια άλλη ομάδα όταν παίζει ο Μπεργκ και για μια άλλη ομάδα χωρίς τον Σουηδό στην 11άδα. Ακόμα και στη μέτρια βραδιά του Μπεργκ ή στη μέτρια χρονιά που κάνει φέτος, ακόμα και χωρίς τον Καρέλη πια δίπλα του, με τον οποίον συνεργάζονταν καλά για δυόμιση χρόνια, ακόμα και με τον Μπεργκ ξενερωμένο από τον ευρωπαϊκό αποκλεισμό, από τα προβλήματα στον δικέφαλο του ποδιού, από την μη-προστασία από τους διαιτητές, που επιτρέπουν στους αντιπάλους του να τον παίζουν σκληρά και φορτώνουν τον ίδιο με κίτρινη σχεδόν σε κάθε αγώνα, σαν να είναι ο Ταυλαρίδης, είναι ο παίκτης που κάνει τη διαφορά σ” αυτή την ομάδα.

Ο Μπεργκ είναι ο καλύτερος παίκτης της ομάδας και ο αρχηγός της μέσα στο γήπεδο – άσχετα ποιος φοράει το περιβραχιόνιο. Είναι ο παίκτης που παίζει δίπλα στο Ζλάταν στην Εθνική Σουηδίας και θα παίξει (λογικά) βασικός και στο Euro. Κυρίως, είναι ο μοναδικός κανονικός φορ που έχει στο ρόστερ του ο Παναθηναϊκός – ούτε ο Πέτριτς, ούτε ο Λέτο, ούτε ο Μαμούτε, ο Κλωναρίδης ή κάποιος άλλος έχει τέτοια χαρακτηριστικά. Όταν λοιπόν έχεις τον Μπεργκ στην 11άδα, μπροστά σου, δίπλα σου, ξέρεις ότι θα είναι κάπου εκεί μέσα στην αντίπαλη περιοχή. Ότι ένας – δυο αντίπαλοι κεντρικοί αμυντικοί θα είναι απασχολημένοι μαζί του. Και ότι η πάσα που θα κάνεις, η σέντρα που θα βγάλεις, είναι πολύ πιθανό να έχει αυτόν ως αποδέκτη. Και αυτό ακριβώς, το ότι ξέρει ο μέσος του Παναθηναϊκού ότι ο Σουηδός είναι πιθανό να είναι εκεί που πρέπει, δίνει νόημα στην προσπάθειά του.

Παίκτες σαν τον Μπεργκ, μπορούν να κάνουν καλύτερους τους συμπαίκτες τους μόνο και μόνο επειδή υπάρχουν, ακόμα κι αν δεν κάνουν καλό παιχνίδι. Και ο Μπεργκ, λόγω χαρακτήρα, λόγω στόφας, λόγω ηγετικής παρουσίας στο χορτάρι και τα αποδυτήρια, έχει αυτό το χάρισμα. Και στα δικά μου μάτια, η παρουσία του στα Γιάννενα έδειξε πόσο πολύ έλειψε από τα προηγούμενα ματς και – κυρίως – από το ματς κυπέλλου στο Περιστέρι, τότε που την έπεσαν πολλοί και διάφοροι στον Στραματσόνι που δεν τον ξεκίνησε, μέχρι που βγήκε από το ρεπορτάζ ότι ο ίδιος δεν ένιωθε έτοιμος να παίξει 90λεπτο και ζήτησε να μπει και να βοηθήσει για λιγότερα λεπτά αν υπήρχε ανάγκη. Υπήρξε αυτή η ανάγκη, αλλά στα λεπτά που μπήκε αλλαγή ούτε ο Παναθηναϊκός μπόρεσε να κάνει τίποτα, ούτε ο Ατρόμητος έδωσε δικαιώματα.

Πηγή: sportit.gr