O Παναθηναϊκός έπαιξε στα Γιάννενα, όπως έπρεπε να παίξει κόντρα στον Ατρόμητο στο Περιστέρι. Και φυσικά όλος ο κόσμος του Παναθηναϊκού λέει τώρα «τι να το κάνω , που έπαιξαν έτσι τώρα , την Τετάρτη τους ήθελα». Και έχουν απόλυτο δίκιο. Στο παιχνίδι-τελικό για να περάσουν στο κύπελλο η ομάδα δεν έπιασε ούτε το 10% της χθεσινής της απόδοσης.

Και χθες με κόντρα τον εμετικό Δελφάκη , όχι τόσο για τις δύο κίτρινες του Ζέκα(που ήταν), αλλά για όλα τα υπόλοιπα (χάρισε τρεις κίτρινες στον Καρανίκα, δεν έδωσε πέναλτι στο χέρι του Φερφελή και άλλα πολλά). Κόντρα στον Δελφάκη οι παίκτες του Παναθηναϊκού έβγαλαν εγωϊσμό, πάθος και ψυχή, που δεν είχαν στο Περιστέρι. Τα συμπεράσματα λοιπόν, είναι τα εξής διότι τίποτα δεν είναι τυχαίο.

*Αρκετοί από τους παίκτες του Παναθηναϊκού μπορεί να είναι καλοί ρολίστες, αλλά σε ματς υπό το καθεστώς πίεσης(και με κόντρα διαιτησίες σε αρκετά παιχνίδια) δεν μπορούν να ανταποκριθούν. Όταν βάζεις το πρέπει μέσα λυγίζουν. Εξαίρεση το περσινό ντέρμπι με τον Ολυμπιακό στην Λεωφόρο και η νίκη με 2-1, όπου έφθασαν την απόσταση στους 3 βαθμούς(ασχετα με την αφαίρεση βαθμών που ακολούθησε) και ο τελικός κυπέλλου με τον ΠΑΟΚ την πρώτη χρονιά του Αναστασίου. Ειδικά αυτό συμβαίνει, όταν από την ομάδα απουσιάζουν προσωπικότητες με πρώτον από όλους τον Μπέργκ.

*Είναι άλλη ομάδα ο Παναθηναϊκός με τον Μπέργκ, άλλη χωρίς τον Μπέργκ. Ο Σουηδός όταν είναι καλά(εννοώ ιατρικά) κρατάει πάνω του έναν και δύο αμυντικούς και δημιουργούνται χώροι για τους υπόλοιπους παίκτες και μπορεί να σπάσει και τις κλειστές άμυνες με ένα γκολ και να απλοποιήσει τα πράγματα.

*Παρουσία Εσιέν, απουσία Ζέκα. Είναι δεδομένο και μπορούμε να το πούμε ότι και να γίνει από εδώ και πέρα, ότι ο Μάικλ Εσιέν ήταν ένα ρίσκο , που δεν βγήκε για τον Παναθηναϊκό. Μία λάθος επιλογή του καλοκαιριού (εδώ να δώσω πόντο στον φίλο μου Μιχάλη Τσώχο που με blog του στο gazzetta είχε προβλέψει από το καλοκαίρι ότι δεν θα έβγαινε αυτή η μεταγραφή, αφού είχε δει σε κάποια ματς της Μίλαν τον Εσιέν).

Ξεκάθαρο είναι, ότι η παρουσία του Εσιέν σε παιχνίδια με δυνατούς αντιπάλους πλέον κάνει κακό στην ομάδα. Μπορεί να έχει την ποιότητα με μία πάσα να βγάλει φάση για την ομάδα του, αλλά τα τρεξίματά του είναι σε κάθε ματς και χειρότερα. Μπορεί να έχει κάποιες αναλαμπές από εδώ και πέρα, αλλά το σίγουρο είναι, ότι ο Παναθηναϊκός με τον Εσιέν στην 11αδα μοιάζει να παίζει με 10.

Αυτό έγινε και στο Περιστέρι με τον Ατρόμητο , όπου ο Γκανέζος έμεινε στο γήπεδο για 91 λεπτά χωρίς κανένας να καταλάβει το γιατί. Την ίδια στιγμή ανάλογα πολύτιμος με τον Μπέργκ για τον Παναθηναϊκό είναι ο Ζέκα. Δεν έπαιξε στο Περιστέρι και ο Παναθηναϊκός πελαγοδρομούσε στο κέντρο.

*Είναι φανερό ότι στον Παναθηναϊκό πάει τώρα το 4-3-3. Με τρεις χαφ στον άξονα, που βοηθάνε στην δημιουργία φάσεων και βοηθούν τις γραμμές να είναι κοντά και δύο ακραίους(που πλέον έχει η ομάδα ) κοντά στον Μπέργκ. Ο Στραματσόνι στο Περιστέρι, αλλά και στην Λεωφόρο με τον Ατρόμητο προτίμησε το 4-2-3-1. Μπορεί να έπαιξαν ρόλο και οι απουσίες , αλλά σίγουρα δεν του βγήκε.

Αυτά είναι τα τέσσερα βασικά συμπεράσματα, που μας οδηγούν στο σημερινό αποτέλεσμα. Δηλαδή ο Παναθηναϊκός από Φλεβάρη μήνα να είναι εκτός από όλους τους στόχους και να του έχει απομείνει η πρώτη θέση στα play off, που ελάχιστο κόσμο-έως καθόλου- του Παναθηναϊκού ενδιαφέρει.

Πάμε τώρα και στο αύριο. Κατ’αρχάς είναι φανερό -και ίσως να έχει παίξει και αυτό το ρόλο του- , ότι ο Παναθηναϊκός στην μέση της χρονιάς, αλλάζει την ομάδα του , διότι αυτή είναι η επιθυμία του Στραματσόνι. Τον Μπουμάλ τον είδαμε με την πρώτη σκόραρε , έκανε ασίστ, αλλά του βγήκε ο ώμος και ήταν μία σημαντική απουσία στα τελευταία ματς. Ο Βιγιαφάνιες έχει την απρόβλεπτη κίνηση, που έλειπε από τα χαφ και την επίθεση και ο Εβαντζελίστα είναι ένας χαφ, που έχει τα τρεξίματα περίπου του Ζέκα, αλλά εξαιρετική τεχνική κατάρτιση.

Ο Μολέδο είναι ένα τανκ στην άμυνα(πρέπει λίγο να προσέξει τα μαρκαρίσματά του), ο Βλαχοδήμος είναι γνωστό πόσο μπάλα ξέρει το θέμα είναι να αλλάξει νοοτροπία και στα Γιάννενα ήταν καλός και σκόραρε. Ο Μέστο είναι εξαιρετικός μπακ(στο Περιστέρι έπαιζε με μία ημέρα προπόνηση μετά από ίωση και αυτό έπαιξε ρόλο στην απόδοσή του). Ο Λέτο είναι μία τεράστια προσωπικότητα το ζητούμενο είναι να μπορεί να κάνει στο γήπεδο έστω και το 50% αυτών που ξέρουμε. Είναι παίκτης, που στα καλά του μπορεί να αλλάξει επίπεδο την ομάδα , αλλά θα πρέπει να περιμένουμε για να δούμε σε τι κατάσταση είναι.

Ο Μαμούτε είναι ένα ερωτηματικό δεν τον έχουμε δει και ο Οδυσσέας Βλαχοδήμος είναι μία επένδυση για την θέση του τερματοφύλακα με εξαιρετικές συστάσεις. Με τόσες αλλαγές στην μέση της χρονιάς είναι αδύνατον να μονταριστεί ομάδα μέσα σε ένα και δύο μήνες και με νέο προπονητή. Το ζήτησε ο προπονητής, όμως, με την προοπτική να φτιάξει την ομάδα και του χρόνου

Ολοι αυτοί μαζί με τους αρκετούς, που θα έρθουν και το καλοκαίρι και τον Στραματσόνι θα κριθούν τη νέα περίοδο. Τώρα, όσο καλά και αν πάει η ομάδα από εδώ και πέρα και μόνο νίκες να κάνει δεν αλλάζει κάτι. Είναι μία αποτυχημένη χρονιά σε όλα τα αγωνιστικά επίπεδα. Απλά είμαι βέβαιος, ότι μέσα σε όλο αυτό το μπάχαλο , που έγινε φέτος ίσως δεν φάνηκαν και κάποιοι παίκτες, που είναι καλύτεροι από όσο έδειξαν αρχικά. Ενας από αυτούς είναι ο Λουντ. Οσο παίρνει παιχνίδια ο Φινλανδός τόσο καλύτερος θα γίνεται, ειδικά αν έχει δίπλα του αμυντικό χαφ κλάσης. Θυμηθείτε την απίστευτη βελτίωση του Τελάντερ για να καταλάβετε τι εννοώ.

Φυσικά τη νέα περίοδο δεν υπάρχει περιθώριο για άλλο λάθος από όλους όσους ασχολούνται με την ομάδα . Η υπομονή του κόσμου έχει εξαντληθεί. Όπως έχει εξαντληθεί και η υπομονή του κόσμου με τις αισχρές διαιτησίες που αντιμετωπίζει η ομάδα σχεδόν σε κάθε ματς. Φυσικά το ένα δεν έχει σχέση με το άλλο. Οσο κακή ομάδα και αν έχεις δικαιούσαι να ζητάς το 50-50 στο γήπεδο. Αυτό που , όπως έγραψα και στο τελευταίο άρθρο, δεν μπορεί να αντέξει ο Ολυμπιακός.

Είδαμε τις κραυγές του Ολυμπιακούς μετά την ήττα στο ντέρμπι , τις ανακοινώσεις και τα κλάματα που θύμισαν... Μάρθα Βούρτση του πιο γραφικού παράγοντα του ελληνικού ποδοσφαίρου. Αυτοί, που λένε όλα αυτά τα χρόνια ότι «αυτοί που μιλάνε για την διαιτησία να κοιτάξουν να φτιάξουν ομάδα», τώρα ξέχασαν το μότο τους… Εχει πλάκα πάντως αυτό που ζούμε δύο ημέρες τώρα.

Και από τα... παπαγαλάκια του συστήματος , που άλλα έλεγαν και άλλα λένε. Τώρα το νέο μότο είναι «αν αυτά που έγιναν στο ντέρμπι του Σαββάτου είχαν γίνει ανάποδα θα είχε ξεσηκωθεί όλη η Ελλάδα». Καμία σχέση. Η Ελλάδα ξεσηκώνεται διότι αυτά έχουν συμβεί πολλάκις με ευνοούμενο τον Ολυμπιακό εδώ και χρόνια και με σφυρίγματα –ανακάλυψη και όχι σαν αυτά του Σαββάτου, που ήταν σωστά…

gazzetta.gr  

Νικολογιάννης Ελλάδα Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS