Την Κυριακή το μεσημέρι πήγα στα Μελίσσια και είδα τα Πετράλωνα με τον Ακάδημο, για τη β΄ κατηγορία της Αθήνας. Και μετά από λίγο, στις 7.30, πήγα στο ΟΑΚΑ και ξέρετε τι έπαθα; Ξαναείδα τα Πετράλωνα(!!!) με τον Ακάδημο(!!!).

Αυτή την αίσθηση είχα βλέποντας την ΑΕΚ με τον Παναθηναϊκό. Καμία διαφορά. Ιδιο ξυλίκι, ίδιο τουρλουμπούκι, ίδιο απαίσιο και αποκρουστικό θέαμα. Φτου ξελευτεριά για όλους, και πινακωτή-πινακωτή από το άλλο μου αυτί. Εδώ που έχει φτάσει αυτό το πράγμα με τις ελληνικές ομάδες δεν είναι μόνο προσβολή του ποδοσφαίρου, αλλά και προσβολή της δημόσιας αιδούς.

Δεν προσβάλλεται μόνο το ποδόσφαιρο, αλλά και αυτός που το βλέπει. Νισάφι, πια. Δεν πάει άλλο αυτή η κατάσταση. Οι μόνοι που απέμειναν να ενδιαφέρονται και να βλέπουν αυτό το φρικτό ελληνικό πρωτάθλημα είναι τα αρρωστάκια που υπάρχουν σε όλες τις ομάδες. Ολοι οι άλλοι οι σοβαροί που έχουν απαιτήσεις, για καλή μπάλα, έχουν ξενερώσει, έχουν σιχαθεί και το έχουνε γυρίσει σε Αγγλία, Ισπανία και Γερμανία...

ΑΕΚ και Παναθηναϊκός συναγωνιζόντουσαν ποιος θα κάνει τα περισσότερα λάθη, ποιος θα δώσει περισσότερες φορές την μπάλα πάνω στον αντίπαλο. Ρε, ένα καλό κοντρόλ, μια έξυπνη κάθετη πάσα, μια αέρινη ντρίμπλα, ένας κάποιος καλός και γρήγορος ρυθμός, τίποτα απολύτως, Ενα συνεχές ντάπα-ντούπα. Φρίκη!!! Μέχρι και ο Πογιέτ στο τέλος του αγώνα το παραδέχθηκε: "Δεν είμαστε καθόλου καλοί, κακό ποδόσφαιρο και από τις δύο ομάδες. Ευτυχώς εμείς βρήκαμε τη λύση με το φάουλ του Βάργκας και κερδίσαμε".

Ο Παναθηναϊκός έχει μικρύνει απελπιστικά και το ειδικό του βάρος δεν διαφέρει και πολύ, για παράδειγμα, από του Λεβαδειακού, και του Πλατανιά. Και το καλό είναι ότι δεν υπάρχει γιατρειά, δεν υπάρχει φως στο τούνελ. Μαύρα και άραχνα είναι όλα. Αντίθετα η ΑΕΚ είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα για να αναστηθεί, διότι έχει πιο σοβαρή διοίκηση, η οποία είναι ικανή να ξαναφέρει την ομάδα εκεί που της αξίζει. Ο Παναθηναϊκός, όμως, με ποια διοίκηση να κάνει τέφρα;

Πηγή: Real
 

Γιώργος Γεωργίου Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Παναθηναϊκός Superleague SPORTS