Αδυνατώ να σκεφτώ τον λόγο που ο Γιάννης Αλαφούζος έδωσε τη σημερινή συνέντευξη Τύπου. Πιθανολογώ ότι μετά το παιχνίδι με την ΑΕΚ, αντιλαμβανόμενος το αρνητικό κλίμα, αποφάσισε να εκτονώσει την κατάσταση.

Πιθανολογώ ότι αυτή ήταν και η προτροπή από τους ανθρώπους που είναι δίπλα του, χωρίς και οι ίδιοι να γνωρίζουν το… γιατί.

Ωστόσο είναι παράδοξο να βγαίνεις μήνα Μάρτιο, έχοντας μποστά σου δύο γεμάτους μήνες και να λες ότι οι πολλές από τις καλοκαιρινές μεταγραφές ήταν λανθασμένες. Και δεν νομίζω ότι ο πρόεδρος εννοούσε τον Ευαγγέλου και τον Γιαννακόπουλο, αλλά κάποιους εκ των… Εσιέν, Αμπέντ, Σάντσεθ, Τελάντερ, Καλτσά και Βέμερ!

Δηλαδή πλην του Βέμερ, μιλάμε για βασικούς ποδοσφαιριστές.

Συγχρόνως ο πρόεδρος του Παναθηναϊκού δήλωσε ότι η ομάδα προχώρησε σε πολλές μεταγραφές τον Ιανουάριο, όχι γιατί ήταν αναγκαίοι, αλλά επειδή ο Στραματσόνι τον έπεισε ότι η ομάδα είχε… ψυχολογική κόπωση! Αντί δηλαδή να ερευνήσουν για ποιο λόγο υπάρχει αυτή η «κόπωση», επέλεξαν να φέρουν εννέα ποδοσφαιριστές για ν” αλλάξει η ψυχολογία.

Και ποιος τους είπε ότι οι εννέα θ” αλλάξουν το κλίμα και θα «ξυπνήσουν» και τους υπόλοιπους είκοσι ποδοσφαιριστές και δεν θα συμβεί το αντίθετο;

Εάν το συνδιάσουμε και με την άποψη ότι δεν αναγκαίος ένας τεχνικός διευθυντής, νομίζω ότι υπάρχει καραμπινάτο «θέμα» ποδοσφαιρικής λογικής!

Διότι φαντάζει παράδοξο να συμβαίνει αυτό σε μια ομάδα που βίωσε στο πετσί της, τις υπερεξουσίες στα χέρια ενός προπονητή (Φερέιρα), με αποτέλεσμα στο τέλος της ημέρας να «καεί» και ο προπονητής και η ομάδα και να επαναλαμβάνει το ίδιο λάθος με τον Στραματσόνι. Μ” έναν προπονητή που ήδη έχει δείξει προβλήματα διαχείρισης.

Επίσης είναι ακόμη πιο παράδοξο για μια ομάδα που βίωσε το πετυχημένο σχήμα, τεχνικού διευθυντή – προπονητή, με τους Νταμπίζα και Αναστασίου, να επιλέγει να ρισκάρει στα καπρίτσια τους «ενός» και όπου βγει.

Για εμένα το μεγαλύτερο πρόβλημα για τον Παναθηναϊκό είναι ότι ο Γιάννης Αλαφούζος αποτίναξε την σοφή παραδοχή που είχε κάνει μπαίνοντας στο ποδόσφαιρο. Ότι είναι άσχετος!

Αυτή η παραδοχή δεν είναι ντροπή, ούτε αμάρτημα, αφού ο άνθρωπος επιχειρηματικά είναι εξαιρετικός.

Το αμάρτημα είναι να θεωρείς ότι τα έμαθες όλα, οπότε μπορείς να κουμαντάρεις μια ποδοσφαιρική ομάδα.

Όσο δήλωνε άσχετος και άφηνε τα ηνία της ομάδας σ” έναν τεχνικό διευθυντή και σ” έναν προπονητή, ο Παναθηναϊκός τα πήγαινε μια χαρά.Έφτιαξε μια ωραία ομάδα, έβγαλε παιδιά από την ακαδημία του και πήρε και το Κύπελλο.

Μόλις ο Αλαφούζος άρχισε να… μαθαίνει και να παίρνει πρωτοβουλίες, «καθαρίζοντας» τον τεχνικό διευθυντή, για να φέρει έναν άλλον τεχνικό διευθυντή, τον οποίο επίσης στην πορεία έδιωξε, η ομάδα πήρε την κάτω βόλτα.

Είναι επίσης, προφανές, ότι κάποιοι άνθρωποι στο εσωτερικό του Παναθηναϊκού θέλουν τον Αλαφούζο να είναι… πρόεδρος, γενικός διευθυντής, προπονητής, τεχνικός διευθυντής και γενικώς τα πάντα όλα!

Για να μπορούν να είναι… δίπλα του και να επιβιώνουν.

Η λύση για τον Γιάννη Αλαφούζο είναι ακόμη μπροστά του, έστω και εάν δεν τον αφήνουν να τη δει:

Τα κλειδιά στον Νίκο Νταμπίζα και όλοι οι άλλοι στην άκρη. Και πάνω απ” όλους ο ίδιος.

Να (ξανα)μπει επιτέλους ένα πλάνο στην ομάδα.

Αλλιώς οι πειραματισμοί θα συνεχιστούν…

Πηγή: sportit.gr

Αλαφούζος Ποδόσφαιρο Παναθηναϊκός SPORTS