Κράξιμο Τσάρλυ σε Στραματσόνι - Άψογος ο Κύζας!

Λειτούργησε το αρχικό σχέδιο του Στραματσόνι

Ο Ιταλός έκανε την έκπληξη ξεκινώντας τον Λέτο. Επέλεξε ένα σχηματισμό, που όταν ο Παναθηναϊκός έπαιζε άμυνα, δηλαδή την περισσότερη ώρα, ο Βιγιαφάνιες, βρισκόταν δίπλα στον Κουτρουμπή, ο Ζέκα στα δεξιά και ο Αμπέιντ στα αριστερά. Στα χαρτιά, ο Παναθηναϊκός έπαιζε ρόμβο, στο γήπεδο ήταν απλωμένος σε 4-4-1-1.

Η συγκεκριμένη τακτική βγήκε και κατάφερε με την χρησιμοποίηση του Λέτο κοντά στον Μπεργκ να αναδείξει την αδυναμία του κεντρικού αμυντικού διδύμου του Ολυμπιακού.

Από συνεργασία του Λέτο με τον Μπεργκ ήρθε το γρήγορο γκολ και μέχρι το 28ο λεπτό και την ευκαιρία του Ταυλαρίδη, οι παίκτες του Στραματσόνι ήταν πιο απειλητικοί. Η ευκαιρία του Ταυλαρίδη είναι και το ένα από τα τέσσερα σημεία, που αποδείχθηκαν κλειδιά για την τύχη του αγώνα. Το αρχικό σχέδιο του Ιταλού τεχνικού είχε βγει και θα μπορούσε ο Παναθηναϊκός να έχει πάρει ξεκάθαρο προβάδισμα δύο τερμάτων, αν ο Ταυλαρίδης από την μικρή περιοχή και ανενόχλητος, δεν είχε νικηθεί από τον Ρομπέρτο. Αν στο 28ο λεπτό ο Ταυλαρίδης έκανε το 0-2, θα μιλάγαμε τώρα για άλλο παιχνίδι.

Ντύθηκε Μίτσελ

Ο Σίλβα σίγουρα δεν μπορεί να νοιώθει δικαιωμένος από το δικό του αρχικό πλάνο. Δεν ακολούθησε το δικό του ποδόσφαιρο, εφάρμοσε κάτι που θύμισε περισσότερο την ομάδα του Μίτσελ και πήρε το παιχνίδι επειδή του το χάρισε με τις αλλαγές του ο Στραματσόνι, κάνοντας από την άλλη ο ίδιος τις σωστές αλλαγές στο τελευταίο κομμάτι του παιχνιδιού.

Ο Σίλβα αποφάσισε να ξεκινήσει με τους Φουστέρ, Τσόρι στα άκρα και να αλλάξει τον συνολικό τρόπο ανάπτυξης.

Οι Φουστέρ και Τσόρι έμπαιναν προς τα μέσα για να δημιουργήσουν συνεργασίες και ο Μαζούακου με τον Σαλίνο ανέβαιναν πολύ ψηλά και στην ουσία, αυτοί ήταν που λειτουργούσαν σαν εξτρέμ. Πρακτικά πρόκειται για προσέγγιση Μίτσελ και όχι Σίλβα.

Ο Σίλβα όμως οδηγήθηκε από την εικόνα που έδειχνε η ίδια η ομάδα του να πάει σε μία ποδοσφαιρική προσέγγιση που ο ίδιος έχει δηλώσει, ότι δεν την πιστεύει.

Οι παίκτες του τον οδήγησαν σε ένα σχέδιο που δεν πιστεύει

Είναι δεδομένο πως αν υπήρχε κάποιο καθαρό εξτρέμ, που θα τον είχε πείσει ότι παίζοντας στα άκρα, θα του έκανε τη διαφορά, ο Σίλβα θα τον ξεκίναγε. Άλλωστε, από τα άκρα ανάπτυξη και πλάτος από τους εξτρέμ αναζητά στο ποδόσφαιρο που διδάσκει.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε όμως, πως ο Σίλβα οδηγήθηκε από την εικόνα που είχε ο Ολυμπιακός στα τελευταία παιχνίδια στο να κάνει βασικούς τους Φουστέρ, Καμπιάσο και να αμφισβητήσει την εμπιστοσύνη του στους εξτρέμ που έχει στο ρόστερ του. Υπήρξαν 4 παιχνίδια στην σειρά με ΠΑΟΚ, ΑΕΚ και τα δύο με Άντερλεχτ, που παίζοντας με το δικό του πλάνο, ο Ολυμπιακός σκόραρε μόνο μία φορά με τον δεξί του μπακ κι έκανε ελάχιστες τελικές.

Τον Σίλβα λοιπόν, τον οδήγησαν οι ίδιοι οι ποδοσφαιριστές του και το γεγονός πως το 2016 δεν έχει πάρει κανένα σοβαρό παιχνίδι από τους εξτρέμ του, στην απόφαση να ακολουθήσει ένα σχέδιο, το οποίο δεν είναι αυτό που πιστεύει.

Οι λόγοι που απέτυχε το αρχικό πλάνο Σίλβα

Στην πράξη απέτυχε γιατί ο Παναθηναϊκός έπαιζε χωρίς μπάλα και ξεκινούσε να πιέζει στο ύψος του κέντρου, οι αποστάσεις, μεταξύ των ποδοσφαιριστών του, ήταν μικρές και το γεγονός, πως δεν υπήρχε κάποιος εξτρέμ στην πλευρά που βρισκόταν ο Ζέκα, βοηθούσε τον Πορτογάλο να δίνει συνέχεια βοήθειες στον άξονα. Δεν μπορούσε λοιπόν να βρει αυτοματισμούς και να ανοίξει ο Ολυμπιακός την άμυνα του Παναθηναϊκού, με συνεργασίες ανάμεσα στις γραμμές του.

Σε αυτό φυσικά ρόλο έπαιξε τόσο η άσχημη κατάσταση του Ιντέγε, όσο και η αδυναμία να λειτουργήσουν με σιγουριά οι Μποτία, Ντα Κόστα. Για να ανοίξεις άμυνα ομάδας που αμύνεται μαζικά, χρειάζεσαι την συμμετοχή του φορ σου, για να κερδίσεις,μέτρα και να τον λυγίσεις από την πίεση που θα ασκήσεις, πρέπει το αμυντικό σου δίδυμο να είναι στιβαρό. Τίποτα, από τα δύο δεν συνέβη.

Το γκολ του Καμπιάσο

Ο Παναθηναϊκός θα μπορούσε απλά υπηρετώντας το αμυντικό του πλάνο με συνέπεια και χτυπώντας τους Ντα Κόστα, Μποτία, να κερδίζει στο ημίχρονο με 2-0.

Τελικά το ημίχρονο έληξε ισόπαλο 1-1. Η δεύτερη φάση κλειδί είναι στο 38ο λεπτό του αγώνα. Εδώ πρέπει να έρθουμε στην θέση του διαιτητή.

Του έκατσε μία φάση που ό,τι και να έδινε, θα δεχόταν παράπονα. Κρατάμε σαν δεδομένο πως ο διαιτητής με τον επόπτη λειτούργησαν υποδειγματικά, στον τρόπο που συνεννοήθηκαν. Ο επόπτης πολύ σωστά και έγκαιρα, ενημέρωσε τον διαιτητή πως ο Τσόρι είναι ακάλυπτος, ο διαιτητής έκρινε πως ο άσος του Ολυμπιακού, είχε παθητική στάση στην φάση, έκανε βήματα προς τα πίσω και ο Στιλ αντέδρασε σαν να μην υπήρχε. Η φάση έμοιαζε να έχει τη ροή και εξέλιξη που θα υπήρχε αν δεν βρισκόταν εκεί ο Τσόρι. Δηλαδή ο Στιλ αντιδρά, βουτάει και απλά δεν προλαβαίνει την μπάλα, χωρίς να επηρεάζει πουθενά την εξέλιξη της φάσης η παρουσία του Τσόρι.

Υπάρχει όμως σταματώντας την φάση μία λεπτομέρεια, που θα έπρεπε να έχει ειδικές ικανότητες ο διαιτητής για να την αντιληφθεί. Ο Στιλ φαίνεται ένα κλάσμα πριν πέσει, να γέρνει το κεφάλι του λίγο πλάγια για να δει καθαρά και το γεγονός αυτό τον κάνει να πέφτει ένα κλικ πιο αργά. Λεπτομέρεια που είναι αδύνατον να εντοπιστεί από τον διαιτητή. Θεωρώ πως κρίνοντας σε πρώτο χρόνο, λειτούργησαν τόσο ο Κύζας, όσο και ο βοηθός του, άψογα.

Δεν έχασε 3-1 από τον Κύζα, αλλά επειδή ο Στραματσόνι σκότωσε με τις αλλαγές του τους ποδοσφαιριστές του

Στον Παναθηναϊκό έχουν επιλέξει να κάνουν τον σύλλογο ομάδα διαμαρτυρίας. Ψάχνουν παντού για εχθρούς και δεν έχουν μάθει να ξεχωρίζουν πότε ο διαιτητής μπαίνει να σε αδικήσει και πότε η πρόθεση του είναι να σε παίξει σπαθένια.

Ο Παναθηναϊκός έχασε 3-1, όχι γιατί τον αδίκησε η διαιτησία, αλλά γιατί ο Στραματσόνι δεν ξέρει να διαχειρίζεται παιχνίδια και να κάνει αλλαγές.

Για ακόμα μία φορά με το που παρενέβη ο Στραματσόνι, ο αντίπαλος δέχτηκε ένα μεγάλο δώρο.

Έβγαλε τον Βιγιαφάνες για να βάλει έναν βετεράνο

Το τρίτο σημείο κλειδί του αγώνα ήταν στο 71ο λεπτό. Αποφάσισε στο πιο κρίσιμο σημείο να βγάλει τον Βιγιαφάνες, που έκανε σπουδαία δουλειά σε ένα σύνθετο και δύσκολο ρόλο και να περάσει στην θέση του τον βετεράνο Εσιέν.

Όταν παίζεις από επιλογή, αλλά και από ανάγκη πίσω από την μπάλα και πασχίζεις να κρατήσεις ένα αποτέλεσμα από τις αλλαγές σου, θες να πάρεις ώθηση. Ο Ιταλός τεχνικός, είχε δύο επιλογές, είτε να κάνει κίνηση για να θωρακίσει τα μετόπισθεν, είτε να βοηθήσει με τις κινήσεις του να βγει πιο μπροστά η ομάδα και να κρατήσει μπάλα. Ο Εσιέν δεν μπορεί, ούτε να ατσαλώσει αμυντικά μία ομάδα, ούτε να προσφέρει σημαντική ανάσα με την κατοχή.

Μέσα και ο Μαμούτε, όχι ο Καλτσάς

Ο Ιταλός τεχνικός έκανε τα πράγματα έκανε ακόμη πιο δύσκολα, τρία λεπτά αργότερα, όταν πήρε την αναγκαστική απόφαση, να βγάλει τον Λέτο, αλλά στην θέση του δεν πέρασε κανέναν από τους ποδοσφαιριστές που μπορούν να δώσουν και να κερδίσουν μάχες, όπως ο Καλτσάς, αλλά τον Μαμούτε.

Στην πράξη, ο Στραματσόνι σκότωσε με τις αλλαγές του τους ποδοσφαιριστές του που έδιναν στο γήπεδο την δική τους μάχη και είχαν καταφέρει να βγάλουν εις πέρας το δικό του -σωστά διαβασμένο- σχέδιο. Από το γήπεδο, βγήκαν οι δύο ποδοσφαιριστές που είχαν την δυνατότητα να κρατήσουν περισσότερο μπάλα και στην θέση τους, έβαλε δύο κουρασμένα παλικάρια, ανήμπορα να προσφέρουν το παραμικρό.

Το τελικό χτύπημα ήρθε από τον Σίλβα

Το τελικό χτύπημα ο Σίλβα το έδωσε με τις αλλαγές του. Στο Πορτογάλο πρέπει να πιστωθεί πως διάβασε το δώρο που του έκανε ο Στραματσόνι και έκανε τις κατάλληλες κινήσεις, ώστε να κρατήσει το παιχνίδι μέσα στην περιοχή του Παναθηναϊκού. Εκμεταλλεύτηκε την αδυναμία στο να βρουν κράτημα μπάλας οι αντίπαλοι του και είχε στα άκρα τους Ερνάνι, Πάρντο, τον Πουλίδο δίπλα στον Ιντέγε και τον Φορτούνη στον άξονα.

Με βάση τον τρόπο που έκλεισε το παιχνίδι, το τελικό 3-1 είναι δίκαιο αποτέλεσμα. Άδικο είναι πως το αποτέλεσμα έκριναν με δικά τους τέρματα οι δύο χειρότεροι ποδοσφαιριστές του αγώνα, οι Ντα Κόστα, Ιντέγε.

Τον Παναθηναϊκό δεν τον αδίκησε κανένας άλλος από τον προπονητή του που δεν ξέρει να κάνει αλλαγές και πετάει με ευκολία ποδοσφαιριστές ακατάλληλους στον αγωνιστικό χώρο, ακόμα και όταν οι απαιτήσεις είναι υψηλές και το παιχνίδι σημαντικό.

Έδωσε τα κλειδιά σε κάποιον που δεν έχει πετύχει πουθενά

Καταλαβαίνω την ανάγκη που έχει ένας επιχειρηματίας που δεν γνωρίζει το ποδόσφαιρο να πειστεί πως ο προπονητής που επέλεξε είναι ο κατάλληλος και να στηριχτεί σε αυτόν. Όμως για να δώσεις σε κάποιον αβίαστο χρόνο για να δουλέψει, χωρίς το βάρος του αποτελέσματος, θα πρέπει να έχει στο βιογραφικό του να παρουσιάσει μία καλή δουλειά, ώστε να δικαιούσαι και εσύ να πιστέψεις, πως αν τον αφήσεις να εργαστεί, όπως ο ίδιος επιθυμεί, θα μπορέσει και στην δική σου ομάδα να φέρει ανάλογα αποτελέσματα.

Ο Γιάννης Αλαφούζος όμως έχει επιλέξει να δώσει τα κλειδιά και χρόνο σε έναν άνθρωπό που δεν έχει πετύχει πουθενά. Ο Στραματσόνι επαναλαμβάνω πως σαν πρώτος προπονητής, έχει οδηγήσει Ιντερ και Ουντινέζε στις χειρότερες θέσεις της σύγχρονής ιστορίας τους και δεν έχει δουλέψει πουθενά αλλού. Δύο δουλειές δύο τεράστιες αποτυχίες. Είναι σαν να πάρει στον ΣΚΑΙ διευθυντή προγράμματος κάποιον που έφτασε κοντά στο να κλείσει το Σταρ και το Μέγκα.

Ο Ανδρέα Στραματσόνι φροντίζει -με κάθε ευκαιρία- να αποδεικνύει πως είναι ακατάλληλος και ότι είναι αφελές και επικίνδυνο να του δοθεί το χτίσιμο της επόμενης χρονιάς.

Πηγή: contra.gr