Τέσσερα γκολ, πέντε επισημάνσεις

Ο Παναθηναϊκός τα συνηθίζει τέτοια ξεσπάσματα, μετά από γκέλες, με ή χωρίς εισαγωγικά. Κι όπως κι αν χαρακτηρίσεις την ήττα στο Φάληρο, το χθεσινό ήταν σίγουρα ξέσπασμα, το οποίο δεν αντέχει σε αυστηρή αγωνιστική κριτική.

Για περισσότερους από έναν λόγους. Και ο Ηρακλής δεν είχε καμία σχέση με την ομάδα που υποχρέωσε τον Αντρέα Στραματσόνι στην πρώτη του ήττα στην Ελλάδα, αν και είχε τρία όλα κι όλα διαφορετικά πρόσωπα στη διαχείριση του αγώνα (Μπαρτολίνι, Λεοζίνιο, Πασάς), αλλά και ο Παναθηναϊκός δεν προσφέρεται για ασφαλή συμπεράσματα, όσο τουλάχιστον επιτρέπει στον εαυτό του το άλλοθι της προετοιμασίας για την επόμενη αγωνιστική περίοδο.

Γι' αυτό και θα ήταν καλύτερα να σταθούμε σε πρόσωπα, ακριβώς με αυτή την προοπτική, δηλαδή την ομάδα της νέας χρονιάς. Μόνο που θα μου επιτρέψετε να τα καταθέσω με τη δική μου σειρά και όχι αυτή των πρωτοσέλιδων.
Νούμερο 1.

Από την εποχή του Γιάννη Βαρδινογιάννη ο Παναθηναϊκός αναζητούσε αξιόπιστο στόπερ, ακόμη και στην πολυμετοχικότητα έμειναν στην ιστορία οι αστοχίες στην εξεύρεση ενός “hummer”. Τέτοιο είναι ο Ροντρίγκο Μολέδο.

Απόλυτα θετικός και χωρίς σκαμπανεβάσματα στην απόδοσή του, υπάρχει πλέον ασφαλές δείγμα αγώνων για τον Βραζιλιάνο και φαίνεται ότι ο Παναθηναϊκός χτύπησε φλέβα χρυσού. Αρκεί να μην τον ματιάσουμε, γιατί χθες εγκατέλειψε μόνος του το παιχνίδι δευτερόλεπτα πριν σφυρίξει τη λήξη του ο Γιάχος.

Δεν επέτρεψε το καλόπιασμα της εξέδρας στον Βέλλιο. Και σκόρερ σε στημένες μπάλες. Δεν του έκατσε σε προηγούμενα παιχνίδια και ιδιαίτερα σε εκείνο με την ΑΕΚ στο ΟΑΚΑ, το έκανε δις (για πρώτη φορά στην καριέρα του σ' ένα παιχνίδι) χθες. Πλέον ψάχνουμε τον παρτενέρ του στον Παναθηναϊκό του 2016-2017. Θα είναι ο Τελάντερ; Θα κάνει το comeback ο Σάντσεθ ή θα κουνήσει μαντήλι το καλοκαίρι;

 

Νούμερο 2.

Μάλλιασε η γλώσσα μου να φωνάζω “βάλτε το παιδάκι στη θέση του ή μην το βάζετε καθόλου”. Ούτε αριστερό εξτρέμ είναι, ούτε δεξί χαφ που τον έβαζε (για να τον βάλει) ο Γιάννης Αναστασίου. Η θέση του είναι στον άξονα. Έστειλε τα πρώτα μηνύματα ως αριστερός εσωτερικός μέσος στο 0-3 των Ιωαννίνων και χθες πρόσφερε το πιο ξεκούραστο μεροκάματο στον Κάρλος Ζέκα.

Βρέθηκε άνθρωπος που τρέχει και καλύπτει τους ίδιους χώρους (και με λιγότερα αβίαστα λάθη) με τον Πορτογάλο. Ρόμπιν Λουντ. Ο νεαρός Φινλανδός έκανε το καλύτερό του παιχνίδι στην Ελλάδα και όσοι τον βλέπουν υποψήφιο προς αποχώρηση ή εν δυνάμει δανεικό της επόμενης περιόδου, θα πρέπει μάλλον να αναθεωρήσουν.

Ακόμη και σε μια φάση που έγειρε το κορμί του προς τα πίσω για να μην έρθει σε επαφή με τον αντίπαλο (είχε ήδη κίτρινη κάρτα), κάνοντας τη φάση να μοιάζει με... άδειασμα, η εξέδρα τον χειροκρότησε θερμά και έδειξε ότι αναγνωρίζει την προσπάθειά του να προσαρμοστεί παρ' όλες τις αντιξοότητες στο νέο περιβάλλον.
Νούμερο 3.

Μόλις ο Μάρκους Μπεργκ ξαναβρήκε στην μετά Καρέλη εποχή, άνθρωπο στο πλευρό του, ξανάγινε killer και θωρηκτό. Με δύο εξτρέμ ακροβολισμένους στην άκρη του πουθενά, σ' έναν Παναθηναϊκό που δεν βάζει παίκτες στην αντίπαλη περιοχή, δεν μπορεί, τι να κάνουμε; Πόσες φορές δηλαδή να πάει στο “μόνος μου και όλοι σας” και να βγει νικητής;

Με τον... ανέτοιμο (καλόπιστα και χωρίς αποσιωπητικά) Λέτο συνεννοείται με κλειστά μάτια και βρήκε την υγειά του. Αρκεί να βρει και την ομαδικότητά του, γιατί χθες τελείωσε κάποιες φάσεις με προσωπική υπερβολή, αδικώντας την προσπάθεια του Αργεντινού να ικανοποιήσει την ανάγκη τους για γκολ.

Δεν ξέρω αν ο Σουηδός θα τα κατάφερνε και με οποιονδήποτε άλλο στο πλευρό του, αλλά με τον Λέτο “κουμπώνουν” σαν δίδυμο από το παρελθόν και δικαιώνουν απόλυτα τον άγραφο νόμο που λέει ότι το ποδόσφαιρο δεν είναι χημεία, ούτε σύνθετα μαθηματικά. Απλή αριθμητική είναι και πάντα 1+1 θα κάνουν 2.

 

Νούμερο 4.

Οι Λούκας στο τετράγωνο, Βιγιαφάνες και Ευανζελίστα ξαναδίνουν στον Παναθηναϊκό το λάτιν χρώμα, που τον έκανε πολλάκις ελκυστικό στο παρελθόν, αλλά ως αθεράπευτα ανιστόρητος το απαρνήθηκε στη σύγχρονη ιστορία του.

Με χαρακτηριστικά που αλληλοσυμπληρώνονται, του δίνουν ταχύτητα, έκρηξη, φαντασία και απειλή εκτός περιοχής. Δεν ξέρω αν θα συνεχίσει ο Βραζιλιάνος και την επόμενη χρονιά στον Παναθηναϊκό, αλλά ευχής έργον θα ήταν. Αλλιώς θα πρέπει ο Παναθηναϊκός να πάει εκτός από βαρβάτο αμυντικό μέσο και για αντι-Ευανζελίστα...
Νούμερο 5.

Αρκετή και εν μέρει δικαιολογημένη η γκρίνια πριν την έναρξη του αγώνα για τον αποκλεισμό των Καλτσά και Κλωναρίδη. Η συνέχεια βεβαίως σκέπασε τη μουρμούρα, αλλά γεγονός παραμένει ότι παραμαζεύτηκαν εκεί μπροστά επιλογές και δεν θα είναι εύκολη η διαχείριση από πλευράς Στραματσόνι, να αξιοποίησει όλα τα όπλα και να μοιράσει τον χρόνο συμμετοχής, κρατώντας τους όλους ετοιμοπόλεμους και κατά το δυνατόν ικανοποιημένους.

Αυτά τα ολίγα για την ώρα. Τα πλέι οφ πλησιάζουν, οι δοκιμές δεν μπορεί να συνεχιστούν στην ίδια έκταση και οι ευκαιρίες δεν θα είναι πολλές για όσους δίνουν εξετάσεις. Ή θα αξιοποιηθούν ή θα δώσουν εξοδόχαρτο.

Πηγή: Contra.gr