Αρχικά η τελευταία είπε (σ.σ. είναι απόσπασμα της συνέντευξης):

"Ήμασταν πολύ μικροί όταν παντρευτήκαμε, ο Πάμπλο τότε είχε πολλές υποχρεώσεις, έλειπε συνέχεια και εγώ ήμουν μόνη. Αρρώσταιναν τα παιδιά και δεν είχα κανέναν να με βοηθήσει. Ούτε την οικογένειά μου, ούτε φίλους. Παράλληλα, έπρεπε να προσέξω και τον Πάμπλο γιατί κι αυτός είναι ένα μεγάλο μωρό. Έκλαιγα συνέχεια. Όμως, εγώ το διάλεξα αυτό και δεν το μετανιώνω. Ο Πάμπλο στο σπίτι είναι άλλος άνθρωπος. Δεν έχει καμία σχέση με το πώς είναι στο γήπεδο. Ήρεμος, ντροπαλός, του αρέσει να κάθεται στο σπίτι και να μαγειρεύει διάφορα, αλλά κυρίως το αγαπημένο του φαγητό, παστίτσιο".

Ο Πάμπλο Γκαρσία εξομολογείται:
Πώς θυμάσαι τα παιδικά σου χρόνια;

"Πήγαινα με το ζόρι κάθε μέρα στο σχολείο, γιατί δεν το αγαπούσα καθόλου. Σήμερα το μετανιώνω, γιατί καταλαβαίνω πόσο σημαντική είναι η μόρφωση. Έκανα πολλά λάθη με τα συμβόλαιά μου, φερόμουν σαν ένας αθώος επαρχιώτης που εμπιστευόταν απόλυτα τον εκπρόσωπό του και έβαζε την υπογραφή του εύκολα, χωρίς σκέψη. Πίστευα ότι ο λόγος είναι πιο σπουδαίος από ένα συμβόλαιο. Δυστυχώς, δεν είναι έτσι".

Πώς θα περιέγραφες την οικογένειά σου;

"Η οικογένειά μου ήταν δεμένη. Ο πατέρας μου δούλευε ως εργάτης σε ένα εργοστάσιο με μπογιές και η μητέρα μου ως οικιακή βοηθός. Ο αδελφός μου είναι πέντε χρόνια μικρότερος από μένα, ζει στην Ουρουγουάη και εργάζεται ως νοσοκόμος. Δεν ήμασταν πολύ φτωχοί, είχαμε ένα πιάτο φαγητό. Έτρεφα μεγάλη αδυναμία στη μητέρα μου, όπως και τα παιδιά μου τώρα, κάτι που βρίσκω φυσιολογικό".

Σε προέτρεψαν οι γονείς σου να ασχοληθείς με το ποδόσφαιρο;

"Ποτέ δεν μου επέβαλαν με τι να ασχοληθώ, παρόλο που η μητέρα μου ήθελε να σπουδάσω. Σήμερα παρατηρώ ότι όλοι οι γονείς πιέζουν τα παιδιά τους να παίξουν ποδόσφαιρο, είτε έχουν ταλέντο είτε όχι. Αυτό δεν είναι σωστό, γιατί λίγα μπορούν να τα καταφέρουν".

Έφυγες σε ηλικία μόλις 19 χρόνων από τη γενέτειρά σου, αμέσως αφού παντρεύτηκες την Λάουρα. Το έκανες για οικονομικούς λόγους;

"Ποτέ δεν σκέφτηκα τα χρήματα, ποτέ δεν κοίταξα τους όρους του συμβολαίου. Απλά ήθελα να είμαι ο καλύτερος ποδοσφαιριστής στη θέση που αγωνιζόμουν".

Πώς αποφάσισες να μείνεις μόνιμα στη Θεσσαλονίκη με την οικογένειά σου;

"Έτσι εξελίχτηκαν τα πράγματα. Ήμουν σε πολλές ομάδες όπου τα πράγματα δεν πήγαιναν καλά και την άλλη μέρα ήθελα να φύγω. Επίσης, τα παιδιά μου πηγαίνουν σε καλό σχολείο και είναι χαρούμενα. Από τη μία πλευρά, ο γιος μου πλέον έχει φιλενάδα, μία Ελληνίδα, και μαζί με το μικρό παίζουν ποδόσφαιρο. Επίσης, η κόρη μου έχει κι εκείνη τις δικές της παρέες. Η Θεσσαλονίκη είναι ασφαλής πόλη για να μεγαλώσουν τα παιδιά μου, βγαίνουν έξω το βράδυ και είμαι ήρεμος. Στην Ουρουγουάη υπάρχει μεγάλη εγκληματικότητα".

Ως πατέρας, με βάση τα βιώματά σου, ποιες συμβουλές δίνεις στα παιδιά σου;

"Να διαβάζουν και να είναι καλοί άνθρωποι".

Ποια η σχέση σου με τον χορό όντας Λατίνος;

"Οταν πίνω λίγο, χορεύω τα πάντα. Μέχρι και ζεϊμπέκικο".

Ένιωσες αδικία ως ποδοσφαιριστής;

"Ναι, ένιωσα καλά τι θα πει αδικία στον ΠΑΟΚ. Η πρώτη φορά που έφυγα από τον ΠΑΟΚ γιατί δεν έφυγα όπως θα ήθελα. Δεν μάλωσα με κανέναν, μόνο επειδή σε σεβάστηκα την ομάδα και τον κόσμο. Γι' αυτό έφυγα με το στόμα κλειστό χωρίς να πω όσα ήθελα. Σε άλλη περίπτωση αν ήμουν σε άλλη ομάδα, θα έμενα και θα τους έλεγα πως δεν πάω πουθενά, δε φεύγω, έχω συμβόλαιο! Είμαι εξοργισμένος με ό,τι έγινε τότε και ήταν η χειρότερή μου στιγμή στη Θεσσαλονίκη".

Που ονειρεύεσαι να φτάσεις ως προπονητής; Να κοουτσάρεις τις πρώην ομάδες σου, Ρέαλ και ΠΑΟΚ;

"Βασικά θέλω να γίνω καλός προπονητής. Δεν θέλω να πω πως θα γίνω μια μέρα ο προπονητής της Ρέαλ γιατί αυτό μπορεί να μην πραγματοποιηθεί. Ούτε το ότι θα γίνω ο προπονητής του ΠΑΟΚ θέλω να πω, αν και μέσα μου το θέλω. Θα δείξει".

Πάμπλο Γκαρσία Ελλάδα Ποδόσφαιρο Superleague ΠΑΟΚ SPORTS