Γιατί οι ΑΕΚτζήδες τα «έσπασαν» με τους Πα(ΟΚ)ρτιζάνους;

Οι οπαδοί ανεξαρτήτου χρώματος γράφουν ιστορία στα πέταλα και στους δρόμους, διανύοντες χιλιόμετρα μέσα στα πούλμαν, προκειμένου να στηρίξουν την αγαπημένη τους ομάδα, είτε παίζει σε ενδοχώριες αναμετρήσεις είτε στο εξωτερικό. Κάπως έτσι έγραψαν ιστορία η ΑΕΚ και οι οπαδοί της, μία ημέρα σαν σήμερα, πριν 20 χρόνια. Η Ένωση ταξίδεψε στο βομβαρδισμένο Βελιγράδι για να παίξει φιλικό κόντρα στην Παρτιζάν με τις δύο ομάδες και λαούς (Σέρβοι-Έλληνες) να στέλνουν μήνυμα Ειρήνης σε όλη την οικουμένη.

Εκείνη τη Μεγάλη Τετάρτη του 1999 οι οπαδοί της ΑΕΚ και της Παρτιζάν αντάλλαξαν όρκους αδελφοσύνης. Οι Ενωσίτες αψήφησαν τους νατοϊκούς βομβαρδισμούς και πορεύτηκαν σε εμπόλεμη ζώνη, γεγονός που συγκίνησε τους ομόδοξους Σέρβους. Οι σχέσεις βέβαια των δύο πλευρών είχαν ξεκινήσει να χτίζονται ένα χρόνο νωρίτερα, στο Final 4 της Βαρκελώνης, όπου η αστυνομία έκανε εκτεταμμένη χρήση βίας, ιδιαίτερα κατά των Παρτιζάνων και οι ΑΕΚτζήδες μπήκαν στον καυγά για να υπερασπιστούν τους φίλους της ομάδας του Βελιγραδίου.

Η φιλία όμως δεν κράτησε για πολύ. Αφορμή για να ραγίσει το γυαλί στάθηκε ένα παιχνίδι για τους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. H AEK έπαιζε στις 30 Σεπτεμβρίου 2003 στο Μονακό (4-0) και οι οργανωμένοι οπαδοί της που ταξίδεψαν στο πριγκιπάτο, φιλοξενήθηκαν από τους Ultras της Μαρσέιγ (με τους οποίους υπάρχει αδερφοποίηση), η οποία κατά διαβολική σύμπτωση, μία μέρα μετά έπαιζε για την ίδια διοργάνωση κόντρα στην Παρτιζάν. Οι Μαρσεγέζοι προσκάλεσαν τους Ενωσίτες να καθίσουν μαζί τους στο Βελοντρόμ, κάτι που έκαναν και οι Παρτιζάνοι. Οι ΑΕΚτζήδες ήρθαν σε πολύ δύσκολη θέση τότε. Τελικά κάθισαν με τους Γάλλους, αφού θα ήταν τουλάχιστον αχάριστο να “γράψουνε” αυτούς που τους φιλοξενούσαν. Σημειωτέον, ότι ανάμεσα στους γηπεδούχους και τους Σέρβους υπήρχε μία αντιπαλότητα, για πολιτικούς, πιθανότατα, λόγους.

Απο τότε οι σχέσεις των “κιτρινόμαυρων” με τους “ασπρόμαυρους” ψυχράνθηκαν. Λίγους μήνες αργότερα (19/2/2004), η μοίρα τα έφερε έτσι και η ΑΕΚ επισκέφτηκε ξανά το Βελιγράδι, αυτή τη φορά όμως, όχι για κάποιο αντιπολεμικό παιχνίδι αλλά για την Ευρωλίγκα (78-71). Στην πρωτεύουσα της Σερβίας βρέθηκαν ξανά οπαδοί του Δικεφάλου. Είχε πάει τότε ένα πούλμαν από την Αθήνα, το οποίο δεν βίωσε παρόμοιο ενθουσιασμό με αυτόν της κιτρινόμαυρης αποστολης, που είχε ταξιδέψει μέσω βομβαρισμών τέσσερα χρόνια νωρίτερα.

Στο πέρασμα των χρόνων, οι νεώτερες γενιές οργανωμένων της Παρτιζάν άνοιξαν παρτίδες με φίλους του ΠΑΟΚ και δέθηκαν οπαδικά. Αυτή η αδερφοποίηση όμως συνετέλεσε στην εξασθένηση της μνήμης των Σέρβων, οι οποίοι ξέχασαν, ως δια μαγείας, το ταξίδι των ΑΕΚτζήδων το 1999, χάρισαν στους ΠΑΟΚτσήδες ενωσίτικο πανό (είχε γίνει ανταλλαγή πανό στο αντιπολεμικό φιλικό) και συμμετείχαν κατά των Ενωσιτών στα επεισόδια που αμαύρωσαν τον τελικό του Κυπέλλου Χάντμπολ στις 29 Μαΐου του 2010 στη Λαμία.

Το τελευταίο επεισόδιο αυτών των ελληνοσερβικών σχέσεων «παίχτηκε» τον Μάρτιο του 2011. ΑΕΚ και Παρτιζάν διασταυρώθηκαν στα προημιτελικά του Challenge Cup στο Χάντμπολ. Με νωπές τις μνήμες από το ξύλο στη Λαμία, ένα χρόνο πριν, δημιουργήθηκε ένταση και πολεμική ατμόσφαιρα στον πρώτο αγώνα, φτιάχνοντας εξίσου τεταμμένο κλίμα για τη ρεβάνς. Λίγες ώρες πριν τον επαναληπτικό, οι οργανωμένοι οπαδοί της σερβικής ομάδας, με επιστολή τους ζήτησαν συγγνώμη για τη στάση μερίδας οπαδών τους στον πρώτο αγώνα του Βελιγραδίου. «Ντροπή και όνειδος και πάλι για μερικούς μόνο οπαδούς της Παρτιζάν που ξεχνούν την ιστορία και υπέκυψαν σε οργανωμένες - ανόητες σκέψεις οπαδικών συμφερόντων (εννοούσαν τον ΠΑΟΚ). Υπάρχει μόνο η Παρτιζάν για εμάς. Πως ξεχνάμε την βομβιστική επίθεση των ΗΠΑ και ορισμένοι μ… σαν εμάς αισθανόμαστε άσχημα απέναντι σε αυτούς που ήρθαν τότε να μας υποστηρίξουν; Πως να το ξεπεράσουμε αυτό και να ξαναβρούμε τον εαυτό μας;;; Λυπούμαστε... Very Sorry...», έγραφε η ανακοίνωση, η οποία ήταν γραμμένη σε κυριλλικό αλφάβητο από οπαδούς της Παρτιζάν, μεγαλύτερης ηλικίας που δεν είχαν ξεχάσει τί είχαν κάνει οι ΑΕΚτζήδες το 1999.

Τί να το κάνεις όμως; Αυτές οι οπαδικές σχέσεις που δημιουργήθηκαν από μία τόσο όμορφη ποδοσφαιρική ιστορία, αμαυρώθηκαν εξαιτίας μίας ασημαντης αφορμής. Για ψύλλου πήδημα που λέει ο λαός. Ποιό είναι το μήνυμα που μπορεί να βγει από όλα αυτά που διαβάσατε; Ο καθένας ας βγάλει τα δικά του συμπεράσματα. Ένα είναι σίγουρο όμως. Δεν ξεχνάς ποτέ, αυτόν που κινδύνεψε για σένα...