Είναι νόμος σε αυτήν τη ρουφιάνα ζωή. Τίποτα δεν μένει αιώνιο. Τόποτα δεν μένει για πάντα στην κορυφή. Ετσι και η Μπαρτσελόνα. Για πολλά χρόνια μας έβγαλε τα μάτια, δίδαξε μπάλα σε όλο τον πλανήτη, αλλά τώρα είναι φανερό ότι έκανε τον κύκλο της και άρχισε ο κατήφορος (με το Νίκο Κούρκουλο και τη Ζωή Λάσκαρη). Και το κακό είναι, ότι προς το παρόν τουλάχιστον, αυτός ο κατήφορος δεν έχει σταματημό.

Δεν είναι μόνο το ντεφορμάρισμα που έχει τώρα η ομάδα. Είναι και η βιολογική γήρανση που έχει υποστεί ο οργανισμός της. Βασικά κλειδιά της ομάδας βρίσκονται πια στη δύση της καριέρας τους. Ο ήλιος του Πικέ, του Ματσεράνο, του Ντάνι Αλβες, του Μπουσκετς και κυρίως του Ινιέστα, δεν είναι πια στο χάραμα. Είναι στο ηλιοβασίλεμα. Ηλιος χλωμός, χωρίς την παλιά μεγάλη λάμψη, που τσουρούφλιζε κάποτε τα πάντα. Ολοι αυτοί είναι πια για απόσυρση...

Και το χειρότερο από όλα ξέρετε ποιο είναι; Δεν υπάρχει τίποτα από πίσω. Οι παίκτες που ήλθαν τώρα τελευταία δεν αρμόζουν για τη Μπαρτσελόνα. Είναι απαράδεκτο να φέρνεις σε αυτή την ομάδα – μοντέλο τον Τούρκο Αρντά Τουράν ή, αυτό το ντυμένο ξύλο, τον Γάλλο σέντερ μπακ. Από Ζιζέλ και Ναόμι γίνεσαι Βίκυ Καγιά. Και να έχεις μάλιστα για αλλαγές τον Ρομπέρτο και τον Ραφινια. Οπως και να το κάνουμε είναι αδύνατον η αγία τριάδα των Μέσι, Σουάρεζ και Νεϊμάρ, να βγάζει πάντα μόνη της τα κάστανα από τη φωτιά. Η καλή φουφού χρειάζεται και άλλα χρήσιμα εξαρτήματα.

Και άλλη μία δυσάρεστη διαπίστωση που την έχω κάνει εδώ και χρόνια. Ναι, μεν, τη μπάλα που ξέρει ο Μέσι δεν την ξέρει κανένας άλλος στον πλανήτη, αλλά το παλικαράκι είναι εντελώς άψυχο. Δεν έχει καθόλου εγωισμό, λες και δεν τρέχει μέσα στις φλέβες του. Δεν είναι ηγέτης, δεν σκυλιάζει μέσα στο γήπεδο. Καμία σχέση με τον Μαραντόνα που κουβάλαγε στις πλάτες του όλη την ομάδα. Μόλις φάει δυο- τρεις γερές κλωτσιές εξαφανίζεται και φωνάζει: «Μαμά – Kακά΄΄... Το ίδιο έκανε και στον τελικό του περασμένου μουντιάλ. Αραχτός στον ημικύκλιο της σέντρας. Χθες ήταν φοβισμένο λαγουδάκι, που κρυβόταν μέσα στους θάμνους.

Πηγή: real.gr