Η αρχή της επιτυχίας είναι να ανήκεις στη πρώτη λίστα. Η Ατλέτικο του Σιμεόνε δεν είναι δα και μία ομάδα γεμάτη ταλέντο. Είναι όμως μία ομάδα έτοιμη να κάνει ότι περνάει από το χέρι της να πάρει αποτέλεσμα. Το ίδιο και η Λέστερ. Θιασώτες του 1-0, το οποίο είναι τέχνη. Δεν είναι εύκολο να παίζεις για αυτό.

Οι ίδιοι που αποθεώνουν Σιμεόνε και Ρανιέρι, είναι αυτοί που δεν ήταν ικανοποιημένοι από τον ΠΑΟΚ του Σάντος, που ήξερε να παίζει για αυτό. Ήταν και το λάθος του Ντέμη Νικολαϊδη στην ΑΕΚ, ο οποίος ήθελε να δει καλύτερο και πιο εμπορικό ποδόσφαιρο κουβαλώντας τον Φερέρ στην Ένωση, αντί του Πορτογάλου. Και κάπου εκεί μας τελείωσε η ΑΕΚ.

Το να μη μπορείς να αξιολογήσεις το πόσο σημαντικό είναι το αποτέλεσμα σε μία επαγγελματική ομάδα υψηλής πίεσης, σε κατατάσσει στους ποδοσφαιρικά καθυστερημένους. Το να ξυπνάς Δευτέρα πρωί χωρίς πονοκέφαλο από την κρίση που αντιμετώπισες το προηγούμενο βράδυ αλλά και αυτή που επρόκειτο να αντιμετωπίσεις μέχρι την επόμενη ευκαιρία που θα σου δοθεί για ένα καλό αποτέλεσμα, είναι αξία ανεκτίμητη.

Και βέβαια μία ομάδα, χρειάζεται το αποτέλεσμα για να πιστέψει στο πλάνο και να προχωρήσει παρακάτω.

Ο Τσόλο Σιμεόνε είναι αρκετό καιρό στην Ατλέτικο. Σε σχέση με την ομάδα που πήγε στον τελικό πριν από τρία χρόνια, στο ρόστερ του έχει τέσσερις παίκτες. Πλέον έχει το καλούπι των παικτών που αναζητά, έχει δημιουργήσει υπεραξία στο κλαμπ και δεν φοβάται τις αλλαγές. Ο κάθε καινούργιος εντάσσεται σε αυτό που έχει στήσει ο Αργεντίνος. Αυτός που έρχεται, γνωρίζει πως θα αφήσει τα κόκκαλά του στο γήπεδο. Ο Σιμεόνε έχει δώσει ταυτότητα.

Τα μηνύματα που στέλνει το Ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο, πρέπει επιτέλους να βρούνε αποδέκτες στον ΠΑΟΚ. Με τον Μίχελ να μην δίνει λογαριασμό σε κανέναν πλην Σαββίδη, δεν είναι ξεκάθαρο το αν υπάρχει η σωστή – πρακτική σκέψη για το πώς πρέπει να κυλήσει το πράγμα.

Και την ίδια στιγμή, ενώ άπαντες στον ΠΑΟΚ παρακαλάνε τον Σλοβάκο να μιλήσει με τον Φερνάντο Σάντος, ο Ιβάν Σαββίδης βγάζει μία άρνηση γιατί προφανώς αισθάνεται πως προσπαθούν να του τον επιβάλλουν. Αυτή τη φορά βέβαια, που όντως γίνεται αυτή η προσπάθεια άλλοτε κομψά, άλλοτε όχι, υπάρχει ορθολογισμός.

Ας ελπίσουμε πως στο τέλος θα ζήσουμε επιλογές ουσίας. Η ανάγκη να στήσουμε μία ομάδα που θα έχει ταυτότητα, που θα μπορεί να εμπνεύσει μεγάλα ονόματα, που θα πείσει το κοινό να επιστρέψει στο γήπεδο, είναι τεράστια.

Γιατί δεν είναι ούτε η κρίση, ούτε η βαρεμάρα που άδειασαν την Τούμπα. Είναι η έλλειψη βασικών χαρακτηριστικών που πρέπει να έχει ένα κλαμπ σαν τον ΠΑΟΚ.

Metrosport