Στη νίκη φαίνεται ο πολιτισμός σου, στην αψίδα του θριάμβου που σου έστησαν, ξεδιπλώνεται το μεγαλείο σου. Ενώ στην ήττα αναδεικνύεται η μεγαλοσύνη της καρδιάς και της ψυχής σου. Αρκεί να ξέρεις να νικάς, αλλά να ξέρεις και να χάνεις. Είναι ανδρεία, είναι προτέρημα, είναι τόλμη και διδαχή για να βελτιώνεσαι, αν αναγνωρίζεις τα λάθη σου και τα καλά του άλλου.

Όταν φταις να κάνεις την αυτοκριτική σου, να το παραδέχεσαι. Η άρνηση του λάθους πολλές φορές είναι χειρότερη από το ίδιο το λάθος. Αν επιχειρήσεις να μικρύνεις τον αντίπαλο σου και την επιτυχία του, κατεβαίνεις επίπεδο. Ρίχνεις το κύρος σου.

Ο Τσόρι Ντομίνγκες, αυτή η τεράστια φυσιογνωμία των γηπέδων, ο εγωιστής μπαλαδόρος, ο προερχόμενος από μια χώρα που γεννά νικητές, αλλά και που ξέρει να αποδέχεται χαμένους αγώνες και τρόπαια από τους μεγαλύτερους ανταγωνιστές της στην ποδοσφαιρική σφαίρα της Λατινικής Αμερικής, τους Βραζιλιάνους, έστειλε μηνύματα ανωτερότητας.

Με το χειροφίλημα στην μικρή δεσποινίδα Μπουονανότε, στιγμιότυπο που τα «σπάει» στα Μέσα κοινωνικής δικτύωσης, με το… κοντέρ να καταγράφει αμέτρητες εκατοντάδες χιλιάδες «share» και τη δημόσια παραδοχή στην προσωπική ιστοσελίδα του: «Προσπαθήσαμε να νικήσουμε αλλά η ΑΕΚ ήταν καλύτερη. Well done AEK»!

Όλα τα άλλα, τα «θαύματα Κοντονή», ο επηρεασμός του παιχνιδιού του Ολυμπιακού από την αγωνιστική απραξία ενός μήνα, στην οποία υποχρεώθηκε ο πρωταθλητής με τα «τσαλίμια» του υπουργού και την προσωπική ρήξη του με την ΕΠΟ και τον πρόεδρο της, λογίζονται ως ελαφρυντικό, όχι όμως και ως δικαιολογία για το ερυθρόλευκο θέαμα στον τελικό.

Το πόσο καλύτερος είναι ο Ολυμπιακός από την ΑΕΚ το απέδειξε η «χιλιομετρική απόσταση» που τους χώρισε στο σφράγισμα του βαθμολογικού πίνακα της κανονικής περιόδου του πρωταθλήματος.

Το πόσο ποιοτικότερος, ανώτερος είναι στο έμψυχο υλικό του, με υπεροχή σε τεχνική, εμπειρία και κλάση, το ξέρουν και το συνομολογούν οι ΑΕΚτζήδες, όλοι οι αντίπαλοι του.Μόνο που το τρόπαιο κατακτιέται κατόπιν ενός τελικού, ενός ματς, ενός 90άλεπτου και σ’ αυτό ο Ολυμπιακός έχασε από την ΑΕΚ. Σε σκορ και εντυπώσεις.

Το αν το επέτρεψαν οι ερυθρόλευκοι στους αντιπάλους τους να τους «πάρουν» το Κύπελλο με την αγνώριστη εικόνα, την τραγική τους αυτή εμφάνιση, τη χειρότερη μακράν της περιόδου, είναι μια άλλη υπόθεση.

Στο γήπεδο η ΑΕΚ φάνταζε ανώτερη και πήρε αυτό που ήθελε, προτάσσοντας κυρίως ψυχή και πάθος. Κόντρα σε έναν Ολυμπιακό που έδινε την αίσθηση ότι οι παίκτες του υποβάλλονταν σε μια αγγαρεία, με τις φανέλες και τα σώματα τους στο ΟΑΚΑ, αλλά το πνεύμα και τη διάθεση τους να ταξιδεύει από πριν για τους ονειρεμένους προορισμούς των καλοκαιρινών διακοπών τους.

Στο 1ο ημίχρονο ο έλεγχος της ροής του παιχνιδιού πότε πλησίαζε και πότε ξεπερνούσε το 70% για λογαριασμό των ερυθρολεύκων. Ωστόσο αυτή η υπερβολική κατοχή μπάλας μετουσιώθηκε σε… μόλις μισή φάση, εκείνη την… ασθενική off balance κεφαλιά του Κασάμι στα χέρια του Ανέστη. Όλο και όλο αυτό σε 45 λεπτά τελικού, ύστερα μάλιστα από το 1-0 του Μάνταλου (με κεφαλιά κιόλας που έγινε… troll στο διαδίκτυο αφού ούτε από όνειρο δεν πρέπει να έχει πεταχτεί από το κρεβάτι του ο διεθνής παίκτης βάζοντας γκολ με αυτό τον τρόπο!).

Ακολούθησε ένα 2ο μέρος στο οποίο η ΑΕΚ παίρνει προβάδισμα δύο τερμάτων – με τον Τζεμπούρ που όλη τη χρονιά τρέχει με… χρονοκαθυστέρηση παίζοντας με τα νεύρα των ίδιων των φίλων της Ένωσης, αλλά στη φάση του γκολ ήταν λες και… καβάλησε Μαζεράτι κι έφαγαν τη σκόνη από τη γκαζιά του ο Μαζουακού και ο Σαλίνο! – και ο Ολυμπιακός συνεχίζει να τρώει ανούσια τα λεπτά του τελικού με την μπάλα στα πόδια των παικτών του.

Ώσπου χρειάστηκε να περάσουν 80 λεπτά για να δούμε, έτσι για δείγμα, για να καταγραφεί φάση στην ερυθρόλευκη πλευρά, εκείνη τη βολίδα του Μαζουακού που τράνταξε το οριζόντιο δοκάρι. Και που πάλι, δεν ήταν κανένα «γεμάτο» δοκάρι, μιας που η μπάλα βρήκε στην πάνω πλευρά του, που συνεπάγεται ότι πιο πολύ υποθέτεις ότι πήγαινε άουτ παρά στα δίχτυα.

Για να έρθει και το 2-1 στο 85’ από τον Τσόρι, πολύ αργά πια όμως για να προκύψει η αφύπνιση του Ολυμπιακού και ανατροπή των δεδομένων τα οποία είχε ήδη κατακτήσει στο ματς η ΑΕΚ.Ο πρωταθλητής ήταν σε πολύ κακό mood και μαζί του ο Μάρκο Σίλβα, ο οποίος μαζί με το ντέρμπι του β’ γύρου στο ίδιο γήπεδο, τότε που έσπασε το αήττητο της χρονιάς από τους κιτρινόμαυρους και τα ευρωπαϊκά ματς με Άρσεναλ και Άντερλεχτ, συμπλήρωσε το αποτυχημένο κουαρτέτο αγώνων στην πρώτη του σεζόν στον ερυθρόλευκο πάγκο.

Το γεγονός της απώλειας του Κυπέλλου και των 4 αυτών κακών 90άλεπτων του Πορτογάλου προπονητή φυσικά όμως και δεν παραγράφουν όλα τα υπόλοιπα. Γιατί ξυπνήσαμε και σήμερα και ακούμε από το πρωί μπόλικη «μπουρδολογία» πάλι στα ραδιόφωνα: Να μας αδειάσει τη γωνιά ο Σίλβα, να πάρουν πόδι οι «μικροί» παίκτες, να φύγει ο Μαρινάκης που φέρνει Ιντέγε και Πουλίδο και όχι τον… Λουίς Σουάρες ή τον… Ιμπραίμοβιτς και διάφορα τέτοια χαζά.

Εκείνο που εύλογα έχει πειράξει, ενοχλήσει, εκνευρίσει και πικράνει τον κόσμο του Ολυμπιακού είναι η χαλαρότητα της ομάδας, η αδιαφορία ορισμένων παικτών (Μαζουακού, Μιλιβόγεβιτς) που έμοιαζαν «γατάκια» και η αδυναμία μερικών άλλων (Ερνάνι, Πουλίδο) να ανταποκριθούν στο ύψος των περιστάσεων. Στο βάρος των απαιτήσεων.

Ο Ολυμπιακός δεν «μάτωσε» σαν την ΑΕΚ, δεν έβγαλε το DNA, την πειραϊκή λεβεντιά του στο γήπεδο. Κι ας έχανε (που δεν θα έχανε αν ήταν έτσι).

Ο κόσμος έμεινε με το παράπονο να… ψάχνεται, ενώ οι παίκτες απολαμβάνουν τα λούσα των διακοπών τους. Αυτό είναι το εξοργιστικό.

Τα υπόλοιπα, όπως την έλλειψη στόπερ κλάσης, την ενίσχυση στη μεσαία γραμμή και στα άκρα (αμυντικά και επιθετικά) θα έχουμε το χρόνο να τα αναλύουμε όλο το επόμενο διάστημα.

Το ξεσκαρτάρισμα αρχίζει και οι μεταγραφές επείγουν.

Πηγή: sportit.gr

Καρμοίρης Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός