Τα ντέρμπι τα κερδίζει αυτός που τα θέλει περισσότερο και το αποδεικνύει στον αγωνιστικό χώρο. Και στο χθεσινό του “Απόστολος Νικολαΐδης”, αυτός ήταν με μεγάλη διαφορά ο Παναθηναϊκός. Το ήθελε παθιασμένα, το διεκδίκησε με ένταση και ιδέες, κόντρα σε μια ΑΕΚ που δεν είχε τίποτε από τα παραπάνω ή έστω κάτι διαφορετικό να αντιπαρατάξει. Ήταν τέτοια η απουσία της, ιδιαίτερα στο δεύτερο ημίχρονο, που θαρρείς ότι πέταξε “λευκή πετσέτα” και διάλεξε να κάνει οικονομία δυνάμεων εν όψει του... επαναληπτικού της Πέμπτης στο ΟΑΚΑ.

Εγκατέλειψε όμως τη “Λεωφόρο” με βαρύ σκορ και συνεπακόλουθο τεράστιο μειονέκτημα στη μάχη των κατατακτήριων αγώνων. Τουλάχιστον απέναντι στον Παναθηναϊκό που πήρε το πρώτο του φετινό ντέρμπι (!), με τρόπο εμφατικό και κέρδισε παράταση ανοχής από τον κόσμο του, σε μια χρονιά που δεν παύει να είναι αποτυχημένη, ακόμη κι αν διατηρηθεί η παράδοση που τον θέλει να τερματίζει πρώτος στα πλέι οφ.

Πιο σημαντικό όμως ήταν το χθεσινό αποτέλεσμα, αλλά και η αγωνιστική παρουσία, για τον Αντρέα Στραματσόνι που μετά από καιρό περπάτησε περήφανα από τον πάγκο του ως τη φυσσούνα, μετά το τελευταίο σφύριγμα και τις σύντομες δηλώσεις στο συνδρομητικό κανάλι.

ΕΝΑΡΞΗ-ΠΑΡΑΓΓΕΛΙΑ

Οι θεωρίες συνομωσίας περί εκπλήξεων δεν επιβεβαιώθηκαν και ο Αντρέα Στραματσόνι παρέταξε για μία ακόμη φορά τον Παναθηναϊκό, με επιθετικό δίδυμο τους Σεμπάστιαν Λέτο, Μάρκους Μπεργκ και 4-4-2 με ρόμβο, που είχε στη βάση τον Κουτρουμπή, στην κορυφή τον Βιγιαφάνιες, δεξιά τον Ζέκα και αριστερά τον Λουντ.

Με μικρή δόση τύχης που η αλήθεια είναι ότι τους έχει λείψει τη φετινή χρονιά, οι “πράσινοι” γλύτωσαν την ψυχρολουσία σε κεφαλιά του Σιμόες χωρίς την παραμικρή πίεση στο ύψος του πρώτου δοκαριού (7') και στην πρώτη τους επίσκεψη στα καρέ του Ανέστη άνοιξαν το σκορ με τον Λουντ.

Τη σκυτάλη πήραν ποιότητα και ψυχολογία και συνδυασμός τους μεταφράστηκε σε κατοχή μπάλας 60-40 και αλλεπάλληλες απειλές για την “κιτρινόμαυρη” εστία, με τη μία εξ αυτών να οδηγεί στο 2-0 με τον Μπεργκ, σκορ με το οποίο οι δύο ομάδες πήγαν στα αποδυτήρια για την ανάπαυλα μεταξύ των ημιχρόνων.

Σ΄αυτό το χρονικό σημείο, ο Παναθηναϊκός είχε έξι τελικές, με τις πέντε εντός εστίας και μόνο ένα σουτ του Λουντ να φεύγει πάνω από το οριζόντιο δοκάρι του Ανέστη, ενώ η ΑΕΚ έμεινε στη φάση του έβδομου λεπτού και μόνο από στημένες μπάλες απασχόλησε (χωρίς να απειλήσει) τον Στιλ.

ΤΟ Β' ΜΕΡΟΣ

Οι φιλοξενούμενοι ξεκίνησαν το δεύτερο 45λεπτο με μία αλλαγή. Πάτησε χορτάρι ο Μπουονανότε, όχι σε πτέρυγα όπως συμβαίνει συνήθως, αλλά σε ρόλο... Βιγιαφάνιες, στην πλάτη του Τζιμπούρ, με αρκετές επιστροφές για να πάρει μπάλα.

Δεν άλλαξε κάτι και δεν άλλαξε γιατί οι “κιτρινόμαυροι” δεν είχαν ανάσες, σε αντίθεση με τους γηπεδούχους που έβγαλαν πολλή ενέργεια, άσκησαν ασφυκτική πίεση κυρίως στην πρώτη μπάλα και υποχρέωσαν σε πάρα πολλά λάθη και άτσαλες μεταβιβάσεις τους αντιπάλους τους.

Μάλλον άτυχοι μπορούν να αισθάνονται οι “πράσινοι” που δεν κατάφεραν να ανεβάσουν πιο ψηλά τον δείκτη του σκορ, πριν το 89' όταν και ο νεοεισελθών Κλωναρίδης διαμόρφωσε το τελικό 3-0, σ' ένα ημίχρονο που περισσότερο ανησύχησαν από τα νεύρα του Μπεργκ και τις “κοκορομαχίες” του με τον Άρθο, παρά από το “αόρατο” ενδεχόμενο να ξαναμπει η ΑΕΚ στο παιχνίδι.

Δεν υπάρχει παίκτης που να υστέρησε από τους νικητές, αντίθετα η πλειονότητα κυμάνθηκε σε υψηλά στάνταρντς και για την εποχή (τέλος σεζόν), αλλά και για τα φετινά δεδομένα. Είναι δε αξιοσημείωτο ότι δεν κατέβασαν ταχύτητα, διατήρησαν υψηλή ένταση στις προσπάθειές τους και επιβραβεύτηκαν γι αυτό, τόσο από το τελικό αποτέλεσμα, όσο και από το γενναιόδωρο χειροκρότημα των φίλων τους.

Πηγή: Contra.gr