Όλα δείχνουν πως ο Ρομπέρτο δεν θα συνεχίσει την καριέρα του στον Ολυμπιακό. Η Εσπανιόλ τον θέλει, εκείνος έχει αποφασίσει να φύγει, δεν θα είναι και δύσκολο να τα βρουν στα λεφτά οι Ισπανοί και ο Ολυμπιακός.

Στο χθεσινό του ο Σταύρος Γεωργακόπουλος στάθηκε σ’αυτά που κέρδισε ο Ρομπέρτο σ’αυτήν την τριετία. Και δεν είχε άδικο. Ο Ρομπέρτο “σήκωσε” την καριέρα του στο λιμάνι. Ήρθε ως δανεικός, στέριωσε, φάνηκε, έκανε τις καλύτερες και πιο γεμάτες χρονιές της καριέρας του, και ναι, προφανώς αμείφθηκε καλά όλα αυτά τα χρόνια.

Δεν είναι πως διαφωνώ με τον Σταύρο. Είναι που νοιώθω πως χάνουμε κάτι πολύ σημαντικό. Ο Ρομπέρτο δεν είναι το θέμα, ο Ολυμπιακός είναι το θέμα. Και ο Ολυμπιακός είχε για τρία χρόνια έναν τερματοφύλακα που τον έκανε μάγκα. Πολύ μάγκα.

Μετράμε τι συνέβη στον Ρομπέρτο και αφήνουμε έξω τι συνέβη στον Ολυμπιακό. Ξεχνάμε πως το 2012 οι ερυθρόλευκοι ξεκίνησαν τη χρονιά με τον Κοστάντζο, μέχρι να αναγκαστούν να συνεχίσουν με τον Μέγερι. Πως την επόμενη σεζόν ο Ούγγρος μοιράστηκε τις συμμετοχές με τον Κάρολ. Ο καθένας είχε τις στιγμές του, αλλά κανείς δεν έπειθε ως οριστική λύση.

ΗΡΘΕ ΚΑΙ ΤΕΛΕΙΩΣΕ ΤΙΣ ΣΥΖΗΤΗΣΕΙΣ
Ο Ρομπέρτο ήρθε και έκανε αυτό που ζητάς από έναν τερματοφύλακα: τελείωσε τις συζητήσεις. Απ’τους στόπερ και αυτόν που κάθεται κάτω απ’τα γκολοποστ θες αυτό ακριβώς. Μια απόδοση και μια παρουσία που τελειώνει την κουβέντα. Ακόμα και στα λάθη, ακόμα και στις κακές βραδιές, θες έναν τερματοφύλακα που να δέχεται μεν κριτική, αλλά να μην τολμάει κανείς να ανοίξει την κουβέντα του “που πάμε μ’αυτό, να παίξει ο άλλος”.

Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΤΗΣ ΤΡΙΕΤΙΑΣ
Ο Ρομπέρτο τελείωσε τις συζητήσεις. Ήρθε, είδε και κυριάρχησε. Η τελευταία τριετία του Ολυμπιακού του ανήκει ολοκληρωτικά. Υπάρχουν πολλοί που μπορούν να ισχυριστούν πως σ’αυτά τα τρία χρόνια έβαλαν την υπογραφή τους.

Ο Μήτρογλου, ο Κάμπελ, ο Σαβιόλα, ο Ντομίνχεζ, ο Μανωλάς, ο Σάμαρης, ο Κασάμι, ο Φορτούνης, ο Ιντέγε. Κανείς τους δεν μπορεί να ισχυριστεί πως το έκανε σε όλη την τριετία, απ’την αρχή μέχρι το τέλος. Ο Φορτούνης πχ ήταν ο MVP της φετινής σεζόν, ο Τσόρι της περσινής. Της τριετίας όμως;

Εκεί δεν υπάρχει κουβέντα, ο Ρομπέρτο παίζει μόνος του. Δεν υπήρχε σεζόν που να μην ήταν στους κορυφαίους του Ολυμπιακού και δεν υπάρχει κανείς που να το έκανε και στις τρεις σεζόν.

Τα φώτα πάντα πέφτουν στους παίκτες που παίζουν μέσα και είναι και λογικό. Τώρα, στο τέλος της διαδρομής, μπορούμε να πούμε πως κανείς δεν έκανε μάγκα τον Ολυμπιακό όσο τον έκανε ο Ρομπέρτο.

ΚΑΘΟΡΙΣΤΙΚΟΣ ΣΤΟ “ΟΝΕΙΡΕΥΟΜΑΣΤΕ”
Μάγκα γιατί αυτά τα τρία χρόνια ο Ολυμπιακός είχε σταθερά καλή παρουσία στους ομίλους του Champions League. Όλοι προσέφεραν, αλλά ποιος διαφωνεί πως ο Ρομπέρτο ήταν καθοριστικότερος;

Αρκεί κανείς να θυμηθεί πως κατέβηκε ο Ολυμπιακός εκείνο το βράδυ στις Βρυξέλες κόντρα στην Άντερλεχτ. Πόσα γκολ γλίτωσε ο Ρομπέρτο μέχρι να γίνει το 0-1, το πέναλτι που έπιασε για να μη γίνει το 1-1, τις αποκρούσεις που έκανε μέχρι να έρθει τελικά το δεύτερο γκολ και ο θρίαμβος που κράτησε τον Μίτσελ στον πάγκο, που εκτόξευσε την τιμή του Μήτρογλου.

Η κρίσιμη βραδιά της πρόκρισης; Ένα κακό ματς για τον Ολυμπιακό με την Μπενφίκα στο “Καραϊσκάκης”, αφού οι Πορτογάλοι έφτιαχναν ασταμάτητα ευκαιρίες χωρίς κανείς να μπορεί να στους σταματήσει. Κανείς εκτός απ’τον Ρομπέρτο που κράτησε το 1-0 που ισοδυναμούσε με μισή πρόκριση στους 16 του Champions League.

Την επόμενη σεζόν πάλι τα ίδια. Τότε δεν είχε καν μπροστά του τον Μανωλά με τον Σιόβα. Είχε τον Μποτία με τον Αμπιντάλ, δίδυμο που δεν του παρείχε καμία ασφάλεια. Η επίθεση έκανε τα δικά της, αλλά ο Ρομπέρτο κράτησε το 3-2 με την Ατλέτικο και έκανε όργια ανώτερα απ’αυτά με την Μπενφίκα στο 1-0 με τη Γιουβέντους στο Φάληρο, όταν οι Ιταλοί σφυροκοπούσαν για μισή ώρα την εστία του.

ΕΚΑΝΕ ΠΟΛΛΑ ΝΑ ΦΑΙΝΟΝΤΑΙ ΚΑΛΥΤΕΡΑ
Αυτά τα χρόνια ο Ολυμπιακός “μεγάλωσε” στην Ευρώπη. Οι νίκες και οι προκρίσεις μνημονεύονται ως απόδειξη μεγέθους. Το “συνεχίζουμε να ονειρευόμαστε” επαναλαμβάνεται σαν ρεφρέν από μεγάλο σουξέ.

Ποιος παίκτης ήρθε αυτά τα τρία χρόνια και προσωποποίησε αυτό το “ονειρευόμαστε” περισσότερο απ’τον Ρομπέρτο; Πόσες μεταγραφές που δεν βγήκαν όσο και όπως θα έπρεπε “κρύφτηκαν” απ’τη δική του απόδοση; Ο Ρομπέρτο είχε μια παρουσία που έκανε πολλά πράγματα να φαίνονται καλύτερα απ’ότι πραγματικά ήταν.

ΕΣΩΖΕ ΣΥΝΕΧΕΙΑ ΤΟ 1-0 ΤΟΥ ΑΝΤΙΠΑΛΟΥ
Και δεν είναι μόνο η Ευρώπη, είναι και η Ελλάδα. Προφανώς και η ανωτερότητα του Ολυμπιακού τα τελευταία δύο χρόνια είναι τέτοια που δεν γίνεται να πεις πως ο Ρομπέρτο του έδωσε τα πρωταθλήματα. Όμως, ο Ισπανός ήταν εκεί για να μεγεθύνει την αίσθηση της ανωτερότητας και καμουφλάρει αδυναμίες.

Αρκεί να δείτε στιγμιότυπα από ματς. Όχι από ντέρμπι, από άλλους αγώνες, κόντρα σε ομάδες όπως ο Ατρόμητος, η Ξάνθη, ο ΠΑΣ, ακόμα και η Βέροια. Θα εκπλαγείτε απ’το πόσες φορές ο Ρομπέρτο έχει αποκρούσει τετ-α-τετ που θα έδινε το πρώτο γκολ στον αντίπαλο. Αυτό το “κερδίζουμε παντού” θα ήταν αλλιώς αν δεν υπήρχε ο Ρομπέρτο να γλιτώνει πάντα το 1-0 του αντιπάλου, να καμουφλάρει αδυναμίες τις άμυνας.

ΞΕΧΩΡΙΣΤΟΣ
Ο Ισπανός ήταν εκεί για να γλιτώσει την ομάδα από εγχώριες γκρίνιες και να της δώσει μεγάλες βραδιές στην Ευρώπη. Και όχι, δεν διαφωνώ για τα όσα κέρδισε ο ίδιος ο Ρομπέρτο στον Ολυμπιακό. Απλώς πιστεύω πως και οι ερυθρόλευκοι έγιναν μάγκες χάρις στον Ρομπέρτο.

Τελευταία απόδειξη είναι αυτή η δυσαρέσκεια που βγαίνει προς τα έξω για το γεγονός πως ο Ρομπέρτο θέλει να φύγει, επικαλούμενος οικογενειακούς λόγους. Η ομάδα που πουλάει, το selling club που συζητάει για όλους όταν η τιμή είναι σωστή, δεν νοιώθει και πολύ καλά που πρέπει να αποχωριστεί έναν παίκτη.

Προφανώς και αυτός ο παίκτης θα έκανε κάτι ξεχωριστό. Και το σίγουρο είναι πως αυτό θα γίνει περισσότερο κατανοητό όταν ο Ρομπέρτο θα είναι πια παρελθόν. Γιατί τότε ο Ολυμπιακός θα χρειάζεται κάποιον που θα τελειώσει κι αυτός τις συζητήσεις, κάποιον που δεν θα τις αφήσει καν να αρχίσουν.

Πηγή: contra.gr