Αυτή βέβαια είναι η μπάλα, κι ανεξάρτητα αν την Κυριακή επικρατήσει ο Γκριζμάν ή ο Ρονάλντο, αν μη τι άλλο η φετινή διοργάνωση θα περάσει στην ιστορία ως εκείνη στην οποία έσπασαν εθνικά ποδοσφαιρικά...ταμπού δεκαετιών. Πρώτα τα κατάφερε η Γερμανία, η οποία ξόρκισε την... κατάρα της με αντίπαλο την Ιταλία, μόνο που έμελλε από θύτης να γίνει το θύμα της πελάτισσάς της μέχρι χθες βράδυ Γαλλίας! Με τους «τρικολόρ» από την άλλη πλευρά να επιβεβαιώνουν την... παράδοση που τους θέλει να προχωράνε μέχρι τέλους στα μεγάλα τουρνουά που διοργανώνουν μεταπολεμικά (γιατί στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 1938 αποκλείστηκαν στους «8»). Ενα ματς έμεινε, λοιπόν, το πιο σημαντικό, για να κάνουν οι Γάλλοι το 3 στα 3 (Φερνάντο... επιτρέποντος), μετά το Euro του ΄84 και το Μουντιάλ του 1998...

Κανονικά ο χθεσινός ημιτελικός θα έπρεπε να ήταν ο τελικός αυτής της διοργάνωσης. Οχι μόνο γιατί αναμετρήθηκαν οι δυο από την Big 4 του ευρωπαϊκού ποδοσφαίρου ή γιατί έγινε -είδαμε ένα ματς αντάξιο του επιπέδου του (συγκριτικά με το... κοιμήσικο Πορτογαλία-Ουαλία) αλλά και επειδή Γερμανία και Γαλλία ήταν οι καλύτερες, πιο σταθερές και πιο ποιοτικές ομάδες του τουρνουά. Η Γαλλία, εκτός από τον ηγέτη-σκόρερ της Γκριζμάν, είχε και κανονικότατο προπονητή (όχι απλό εκλέκτορα), που τη βοήθησε με τις επιλογές του όταν και εκεί όπου έπρεπε. Ο Ντεσάν είναι από τα κορυφαία πρόσωπα-πρωταγωνιστές της διοργάνωσης, κι ας τον έχουμε στην Ελλάδα λίγο υποβαθμίσει λόγω του... Φερνάντο Σάντος.

Από την άλλη, η Γερμανία δικαίωσε απόλυτα τον τίτλο της Παγκόσμιας Πρωταθλήτριας, φεύγοντας από το Euro με αξιοπρέπεια και ποδοσφαιροσύνη, κερδίζοντας τον απόλυτο σεβασμό όλων (εκτός εκείνων που μπερδεύουν την μπάλα με την... Ανγκελα και τον Σόιμπλε). Της κόστισαν χθες τόσο η απουσία του μοναδικού κλασικού στράικερ κλάσης που θα μπορούσε να τελειώσει τις φάσεις (Μάριο Γκόμες), όσο και του αμυντικού βράχου της (Χούμελς). Είχε και ατυχίες -με τον Σβάινσταϊγκερ, που ήταν απροσδόκητα καλός ως αντικαταστάτης του Κεντίρα, να αποδεικνύεται και μοιραίος, κάνοντας το... αβίαστο πέναλτι στο φινάλε του α΄ ημιχρόνου- και αστοχία (γιατί ευκαιρίες έβγαλε), ενώ έπεσε πάνω και στον γίγαντα Γάλλο γκολκίπερ Λορίς.

Μετά την Πορτογαλία, και η δεύτερη φιναλίστ του κυριακάτικου τελικού θα είναι μια κυνική ομάδα ουσίας, όπως δηλαδή η Γαλλία. Θα είναι ένας τελικός όπου και οι δύο πάγκοι θα διαδραματίσουν καταλυτικό ρόλο, αφού μέχρι τώρα αποδείχθηκε πως Σάντος και Ντεσάν διαθέτουν μεγάλη δυνατότητα παρέμβασης στις ομάδες τους. Αλλωστε οι δυο φιναλίστ τακτικά και στρατηγικά προτιμούν τις αντεπιθέσεις. Και είναι άδικο να κατηγορείς την Πορτογαλία του Σάντος για αμυντικό ποδόσφαιρο, όταν και οι Γάλλοι χθες αμύνονταν μαζικά στα 40 μέτρα από την εστία τους...

Στο διά ταύτα: ο τελικός έχει ξεκάθαρα φαβορί (Γαλλία) και αουτσάιντερ (Πορτογαλία). Η λογική λέει τους γηπεδούχους, αλλά στο ποδόσφαιρο αυτή πολλές φορές πάει... περίπατο. Ειδικά όταν ο αντίπαλός σου είναι μια ομάδα με αποδεδειγμένη... αύρα να κάνει την υπέρβαση και να σηκώσει την κούπα. Ο ρεαλιστής Σάντος έχει και τύχη και τον τεράστιο Κριστιάνο Ρονάλντο στη φαρέτρα του. Και μην ξεχνάτε πως ένα ακόμη... ταμπού απομένει να «σπάσει» στο Euro, αυτό που παραδοσιακά έχουν οι Πορτογάλοι με αντίπαλο τους Γάλλους...

Πηγή: Goal

Euro 2016 Ποδόσφαιρο SPORTS