Μόνο που επιτρέψτε μου να καταθέσω την άποψή μου: η δική μου αγωνία έχει να κάνει όχι με τις μεταγραφές, αλλά με τον προπονητή. Η δική μου αγωνία είναι αν ο Βίκτορ κάνει για τον Ολυμπιακό. Αν ο Ισπανός μπορεί να σταθεί στον πάγκο του Ολυμπιακού, όλα θα φτιάξουν κάποια στιγμή. Αν, όμως, δεν κάνει, τότε ό,τι μεταγραφές κι αν γίνουν, δεν θα φτιάξει η ομάδα. Και να υπενθυμίσω ότι μιλάμε ουσιαστικά για ένα Ολυμπιακό σχεδόν ίδια ομάδα με πέρσι. Μόνο ο Ρομπέρτο έφυγε κι οι αναπληρωματικοί (και τακτικά κι εκτός 18άδας) Σαλίνο και Φουστέρ…

Θέλω να είμαι δίκαιος: δεν μπορώ μέσα σε ένα μήνα να εκφέρω άποψη, αν δηλαδή ο Βίκτορ είναι για προπονητής στον Ολυμπιακό. Κύρια γιατί το θεωρώ αντιποδοσφαιρικό κι άδικο. Δεν μπορείς, δεν πρέπει να κρίνεις προπονητή σε ένα μήνα. Μπορείς μόνο να διαπιστώσεις τι βλέπεις. Κι αυτό που βλέπεις, μέχρι τώρα, πολύ απλά δεν το καταλαβαίνεις! Δεν καταλαβαίνεις τι θέλει να παίξει ο Ολυμπιακός. Ποιο είναι ρε παιδί μου το σχέδιο παιχνιδιού του. Θέλει να πιέσει ψηλά, θέλει να κυριαρχήσει, θέλει να είναι σφιχτός και να βγαίνει στην κόντρα; Συγνώμη, αλλά εγώ δεν μπορώ να δω κάτι. Δεν μπορώ να διακρίνω ποιο είναι το πλάνο.

Και το πιο μεγάλο πρόβλημα για μία ομάδα δεν είναι οι μεταγραφές, αλλά η ταυτότητα που έχει η, που δεν έχει. Αν δεν έχεις ταυτότητα σαν ομάδα, δεν μπορείς να προχωρήσεις, εκτός κι αν έχεις παικταράδες, που μπορούν μόνοι τους να πάρουν παιχνίδια-κάτι που γίνεται μόνο σε πέντε συλλόγους σε όλη την Ευρώπη. Όμως, με ένα προπονητή που δουλεύει μόνο ένα μήνα δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ότι δεν μπορεί να δώσει ταυτότητα στον Ολυμπιακό. Ο άνθρωπος χρειάζεται χρόνο. Ο προβληματισμός έγκειται στο ότι δεν βλέπεις κάτι.

Ένας προβληματισμός που για εμένα έγινε μεγαλύτερος από τις δηλώσεις του Μιλιβόγεβιτς μετά το παιχνίδι. Εννοώ εκείνο το κομμάτι, σύμφωνα με το οποίο οι παίκτες του Ολυμπιακού αιφνιδιάστηκαν βλέποντας την Χάποελ να παίζει με τρεις κεντρικούς αμυντικούς και τόσους πολλούς παίκτες στη μεσαία γραμμή. Απορώ . Τα ενημερωμένα ρεπορτάζ της Χάποελ στο Ισραήλ έγραφαν ανήμερα του αγώνα ότι ο προπονητής από το Ισραήλ θα έπαιζε ακριβώς έτσι: με τρία στόπερ και ενισχυμένο κέντρο. Μάλιστα, είχαν προβλέψει και την έκπληξη της παρουσίας στην ενδεκάδα του Μπράουν, για να μαρκάρει τον Φορτούνη.

Για να επανέλθω, όμως, στην ποδοσφαιρική δικαιοσύνη. Είναι άδικο να βγάλεις συμπέρασμα για τον προπονητή από ένα τέτοιο παιχνίδι, στο οποίο οι ποδοσφαιριστές του Ολυμπιακού έκαναν ένα συναγωνισμό ποιος θα κάνει τα μεγαλύτερα και περισσότερα λάθη! Με συνέπεια κι ο προπονητής να έχει εξαντλήσει τις αλλαγές του από το 63’. Και έχοντας χάσει και μία αλλαγή από το 40’, λόγω τραυματισμού, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να βάλει στο τέλος και τον Πάρντο αντί του Σεμπά, που κάποια στιγμή κουράστηκε κι αυτός.

Την αλυσίδα λαθών ξεκίνησε ο Φιγκέϊρας («λογικά», όπως αποδείχθηκε από την απόδοσή του στη συνέχεια του αγώνα…) δίνοντας ασίστ σε κυνηγό της Χάποελ στο 3’, όταν προσπάθησε να γυρίσει την μπάλα πίσω στον Καπίνο! Και το τελείωσε ο Μιλιβόγεβιτς στο 90’, αρχίζοντας ο ίδιος τη δεύτερη μεγάλη ευκαιρία της Χάποελ στο παιχνίδι. Ένα λεπτό νωρίτερα είχε δημιουργήσει κι είχε ο ίδιος τελειώσει την καλύτερη στιγμή του Ολυμπιακού στο 90λεπτο-λες κι ήθελε να μας «πει» ότι δεν…άντεξε να κάνει την καλή ενέργεια κι αμέσως μετά έκανε και την χοντράδα, όπως την είχε κάνει άλλες δύο φορές στο α΄ημίχρονο (ξεκινώντας έτσι και μία φάση της Χάποελ…).

Θα τον αδικούσα λοιπόν τον Βίκτορ, αν έβγαζα συμπέρασμα γι΄αυτόν. Ωστόσο, υπάρχει μία εικόνα την οποία είδαμε όλοι και για την οποία είναι αδύνατο να μην είναι κι ο ίδιος υπεύθυνος. Τουλάχιστον ας κάνει ό,τι νομίζει σωστό ο ίδιος κι όχι ό,τι του λένε οι εφημερίδες, ο κόσμος κι οι «ειδικοί»-οι ίδιοι αυτοί άλλωστε θα είναι οι πρώτοι που θα απαιτήσουν τον αποκεφαλισμό του, ακόμη κι αν κάνει ακριβώς ό,τι του πουν!!!

Ο Ισπανός τεχνικός, για τον οποίο σημείωνα χθες με νόημα ότι το παιχνίδι με τη Χάποελ θα αποκτούσε άλλη διάσταση ακριβώς επειδή θα ηταν το πρώτο του στον ερυθρόλευκο πάγκο με ό,τι θα συνεπάγονταν (πίεση, άγχος κλπ), σε όλο το βασικό στάδιο της προετοιμασίας επέλεξε να παίξει ένα 4-1-4-1, με δύο εσωτερικούς μέσους, συνήθως τους Μανιάτη (με απογοήτευσε χθες) και Μπουχαλάκη, μπροστά από το Μιλιβόγεβιτς. Εγώ είχα γράψει σε ανύποπτο χρόνο, όταν όλοι έκραζαν γιατί δεν έβαζε δεκάρι τον Φορτούνη, ότι ο Ολυμπιακός με αυτό το πιο «σφιχτό» σχήμα ήταν τουλάχιστον πιο δεμένος και συμπαγής. Ξαφνικά, όταν ήρθε η ώρα του πρώτου επίσημου αγώνα, ο προπονητής το άλλαξε μπροστά στο κράξιμο του Τύπου κι έπαιξε αλλιώς, όπως έπαιζε πέρσι η ομάδα…

Είναι σαφές, πάντως, απ΄ όποια πλευρά κι αν το πάρεις, ότι ο Βίκτορ πρέπει να δει ξανά κάποια πράγματα. Κι ακόμη περισσότερο βέβαια οι παίκτες του Ολυμπιακού. Αν πάλι δεχθούμε ότι ήταν τόσο πιασμένοι από την δυνατή προετοιμασία, πρέπει να σκεφθούμε ότι ο προπονητής ναι μεν θέλει μία ομάδα με αντοχές για εννιά μήνες, αλλά ξέρει κιόλας τι θα σημάνει ένας ενδεχόμενος αποκλεισμός από το Τσάμπιονς Λιγκ, λόγω ανετοιμότητας της στις ημερομηνίες των προκριματικών.

Να ολοκληρώσω με την ειλικρινή ευχή, ο Βίκτορ να αποδειχθεί πως είναι αυτό που χρειάζεται για τον πάγκο του ο Ολυμπιακός. Αν αποδειχθεί αυτό, να είστε σίγουροι πως όλα θα πάνε καλά.

Πηγή: gazzetta.gr

Χάποελ Μπερ Σεβά Ποδόσφαιρο SPORTS Ολυμπιακός