"Eζησα την οικογένειά μου από τον Αρη"

Η επιστροφή του, τέσσερα χρόνια αφότου έκλεισε την πόρτα, ήταν κάτι που επιθυμούσε. Στα 35 του πλέον νιώθει έτοιμος να ηγηθεί τις προσπάθειας και να περάσει στους νέους το «τι εστί Αρης». Ακόμα αναπολεί τους χαμένους τελικούς και βλέπει… εφιάλτες με τη χαμένη κεφαλιά του Νασούτι, στον τελικό με τον Παναθηναϊκό. Κυρίες και κύριοι, αυτός είναι ο Ντάρσι Ντόλτσε Νέτο…

Αναλυτικά η συνέντευξη του στη "Metrosport"

-Ντάρσι, πώς αισθάνεσαι που αγωνίζεσαι και πάλι στον Αρη;
«Είμαι πολύ ευχαριστημένος που γύρισα, μπορεί να έχω μεγαλώσει λίγο αλλά μπορώ να βοηθήσω τα παιδιά και τους πιο μικρούς. Εχουμε δουλειά μπροστά μας, πρέπει να πάρουμε και ακόμη μερικούς παίκτες για να γεμίσουμε και τις υπόλοιπες θέσεις, όμως νομίζω ότι είμαστε σε καλό επίπεδο».

-Σου έλειπε ο Αρης;
«Εγώ γύρισα στη Βραζιλία το 2012 και μάθαινα για τα προβλήματα. Όταν έφυγα είχα ένα ακόμη χρόνο συμβόλαιο, όμως είχα πει στον Θανάση Αθανασιάδη (σ.σ. πρόεδρος) ότι είναι καλύτερα να φύγω και χωρίς προσφυγή. Δεν θα μπορούσα να κάνω ποτέ προσφυγή κατά του Αρη, εγώ όσο δούλεψα εδώ είχα ένα καλό συμβόλαιο, εδώ με έμαθαν όλοι, με τα χρήματα που πήρα αγόρασα σπίτι για τους γονείς μου, την αδερφή μου και τον αδερφό μου. Αυτά τα λεφτά έζησαν την οικογένειά μου, έφαγα “ψωμί” από τον Αρη και αυτό δεν μπορώ να το ξεχάσω ποτέ! Όλα τα μάθαινα για τον ομάδα, τα προβλήματα, τα όσα περνούσε ο κόσμος, φυσικά και μου έλειπε και στεναχωριόμουν για την κατάσταση, όμως τώρα επέστρεψα για να βοηθήσω, και αυτό θα κάνω».

-Πέρυσι ήρθες σε αρκετά ματς του Αρη στην Γ’ Εθνική, τι σου έμεινε;
«Για εμένα το είχα πει και θα το ξαναπώ και τώρα, το καλύτερο γήπεδο είναι το “Κλεάνθης Βικελίδης”, δεν αναφέρομαι στις υποδομές και την τεχνολογία, αναφέρομαι στο κλίμα που δημιουργείται όταν παίζεις μέσα και είναι γεμάτο. Δεν υπάρχει άλλη τέτοια έδρα, στεναχωριώμουν πέρσι που το έβλεπα άδειο, όμως καταλαβαίνω τον κόσμο απόλυτα, πάμε μαζί φέτος να το γεμίσουμε να φέρουμε τον κόσμο κοντά μας»

-Τι σημαίνει Αρης;

«Είμαστε κάποιοι μέσα στην ομάδα που ξέρουμε τι σημαίνει Αρης, το καταλαβαίνουμε, το ζήσαμε και νιώθουμε μέσα μας τι σημαίνει, όμως τώρα πρέπει να το περάσουμε και στους υπόλοιπους, τους πιο μικρούς. Πρέπει να καταλάβουν όλοι ότι 0-0 δεν υπάρχει σαν αποτέλεσμα στο «Κλεάνθης Βικελίδης», πρέπει να τους κερδίζουμε όλους ενώ εκτός έδρας θέλει δύναμη, κάθε μονομαχία κερδισμένη και να μαζέψουμε τους πόντους, πρέπει να ξεχάσουμε τι σημαίνει ήττα! Ο κόσμος καταλαβαίνει πότε προσπαθούμε και δε θα ανεχτεί λάθη και αποτυχία, αν γίνει κάτι στραβό θα πρέπει να σκύψουμε όλοι το κεφάλι κάτω».

«Δεν μπορούσε ο Κόκε»

Είναι φίλοι και έζησαν μαζί τα καλά χρόνια στον Αρη. Παρόλο αυτά ο Νέτο βλέπει ρεαλιστικά και απαντάει το ίδιο για τον Σέρχιο Κόκε…

-Επειδή έγινε πολύς λόγος για τον Σέρχιο. Την αλήθεια, μπορούσε να βοηθήσει φέτος;
«Το όνομα μόνο δεν μπορεί να παίξει μπάλα, ο Σέρχιο ήταν καλός παίκτης ήμασταν μαζί συμπαίκτες, ήταν αρχηγός και τρομερός παίκτης, αλλά η κατηγορία χρειάζεται τρέξιμο, δύναμη πίεση και δεν είναι εύκολο. Ο κόσμος τον αγαπάει, αυτό είναι σίγουρο, όμως και αυτοί καταλαβαίνουν ότι δεν μετράει το όνομα και το παρελθόν».

«Αχ αυτή η κεφαλιά!»

Ο 35χρονος σήμερα Νέτο είχε την τύχη-ατυχία να συμμετάσχει σε δύο τελικούς Κυπέλλου με τον Αρη, τους οποίους ακόμα θυμάται….

-Συμμετείχες δυστυχώς σε δύο χαμένους τελικούς. Γιατί αυτή η ομάδα δεν πήρε τίτλο;
«Είχαμε καλή ομάδα και ήμασταν δεμένοι σαν σύνολο και έρχεται ο πρώτος τελικός στο Καυτανζόγλειο με τον Ολυμπιακό και πιστεύαμε ότι θα κερδίσουμε, όμως ξεκινάει ο αγώνας και ήμασταν κακοί. Μετά ήρθε ο Παναθηναϊκός, με τον κόσμο να έρχεται στην Αθήνα, ο πατέρας μου και η μητέρα μου ήταν στο γήπεδο, όλοι θέλαμε να πάρουμε εκείνο το κύπελλο. Ας έμπαινε εκείνη η κεφαλιά του Νασούτι και κανείς δεν φανταζόταν τι θα ακολουθούσε. Με έχει στοιχειώσει αυτή η κεφαλιά».