Ο αποκλεισμός από το Euro ήταν οδυνηρός για την Ελλάδα, με την ομάδα να δείχνει βαθιά άρρωστη. Κόντρα στην Ολλανδία, όμως, είδαμε μία Εθνική από τα παλιά! Ευχαριστηθήκαμε την ανατροπή και γεμίσαμε ελπίδα για το μέλλον.
Ωστόσο, επειδή ήταν ένα φιλικό τεστ, περιμέναμε το πρώτο επίσημο παιχνίδι. Το Γιβραλτάρ έμελλε να είναι ο πρώτος αντίπαλος της "νέας Εθνικής" τού Μίκαελ Σκίμπε στα προκριματικά για το Μουντιάλ του 2018.
Σίγουρα, ο αντίπαλος ήταν χαμηλής δυναμικότητας και κατώτερης ποιότητας. Όταν, όμως, έχεις δεχτεί σφαλιάρες από τα νησιά Φερόε, τότε συνειδητοποιείς ότι κάθε ομάδα αξίζει σεβασμού και δεν πρέπει να υποβαθμίζεις κανέναν.
Η Ελλάδα έδειξε το βράδυ της Τρίτης ότι το προηγούμενο πάθημα, της έγινε μάθημα. Και ναι, η ομάδα ήταν εντελώς διαφορετική από αυτή που αποκλείστηκε από το ραντεβού τού προηγούμενου καλοκαιριού στην Πορτογαλία.
Εμφανίστηκε σοβαρή, προηγήθηκε με το καταπληκτικό γκολ του Μήτρογλου (ο οποίος έδειξε ότι έχει ωριμάσει απίστευτα) και όταν ισοφαρίστηκε από το εξίσου όμορφο τέρμα του Γουόκερ, δεν κυριεύτηκε από ηττοπάθεια! Όλη η ομάδα πίεσε για να γυρίσει το παιχνίδι, κάτι που κατάφερε με τρία απανωτά γκολ στο τέλος του ημιχρόνου. Το 1-4 θα μπορούσε να δώσει τρελό αέρα και αυτοπεποίθηση, αλλά οι Έλληνες μπήκαν στο δεύτερο μέρος χωρίς διάθεση να ...ξεφτιλίσουν με περισσότερα τέρματα το Γιβραλτάρ (ο σεβασμός που λέγαμε παραπάνω).
Τι μπορούμε να κρατήσουμε από το πρώτο επίσημο ματς της Ελλάδας; Πρώτα το αποτέλεσμα και μετά τον πλουραλισμό στο σκοράρισμα, αφού εκτός από το αυτογκόλ στο 1-2, γκολ σημείωσαν και ο Φορτούνης με τον Τοροσίδη.
Αυτό, όμως, που πραγματικά αξίζει να επισημανθεί, είναι ότι αυτή η ομάδα βγάζει ένα οικογενειακό κλίμα προς τα έξω. Οι παίκτες φαίνονται δεμένοι και αγαπημένοι μεταξύ τους, κάτι που παρατηρήσαμε στον πανηγυρισμό των γκολ. Όλη η ομάδα έγινε μία τεράστια αγκαλιά. Η εικόνα ήταν όλα τα λεφτά και μας κάνει όλους να χαμογελούμε και να αισιοδοξούμε για το μέλλον.