Τη μέρα που ο Αλεξ Φέργκιουσον περνούσε το κατώφλι του «Ολντ Τράφορντ» για πρώτη φορά, το 1986 ο κόσμος ήταν πολύ διαφορετικός. ήταν ένας νέος άνθρωπος με νωπές τις δάφνες από τις επιτυχίες στον σκωτσέζικο Βορρά με την Αμπερντίν. Η κίνηση του να αφήσει την σιγουριά του «Πιτόντρι» για την ηλεκτρική καρέκλα του πάγκου σε μία ομάδα που αγνοούσε το πρωτάθλημα από το 1967 ήταν δείγμα του χαρακτήρα του. Η Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ, πάντα είχε την προ και μετά Ματ Μπάσμπι εποχή της. Με τις επιτυχίες να είναι αρκετές, αλλά και τις πίκρες εξίσου σημαντικές. Τότε στη Βρετανία μόλις και πολύ δειλά είχαν ξεκινήσει τα πρώτα διαφημιστικά μηνύματα που προέτρεπαν τον κόσμο να προσέχει για την «μάστιγα του αιώνα» το AIDS. Την χώρα κυβερνούσε η Μάργκαρετ Θάτσερ, στις ΗΠΑ πρόεδρος ήταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν, υπήρχε ακόμη το ανατολικό μπλοκ, στο Βερολίνο ακόμη ένας άνθρωπος έχανε την ζωή του προσπαθώντας να δραπετεύσει πάνω από το τείχος του αίσχους και το δυστύχημα του Τσέρνομπιλ ήταν πολύ πρόσφατο. Στον κινηματογράφο είχε μόλις κυκλοφορήσει η ταινία «9 ½ εβδομάδες», ο Ζοσέ Μουρίνιο πάλευε αποτυχημένα να κάνει καριέρα ποδοσφαιριστή, ο Γουέιν Ρούνει ήταν ακόμη αγέννητος και ο Ρομάν Αμπράμοβιτς έμενε ακόμη σε μία γκαρσονιέρα στην Μόσχα πουλώντας παράνομα ροκ δίσκους που μετέφερε στο πορτ μπαγκάζ ενός LADA!

Τότε στην Αγγλία κυριαρχούσε η Λίβερπουλ που από το 1973 είχε πάρει εννιά πρωταθλήματα και τέσσερα Κύπελλα Πρωταθλητριών με τον Κένι Νταλγκλίς στον πάγκο να έχει μόλις οδηγήσει τους Μέρσεισάιντερς στο νταμπλ. Ο Φέργκιουσον στο τέλος εκείνης της πρώτης «κουτσής» σεζόν του στον πάγκο, είχε πει την περιβόητη ατάκα: I am not going to rest until I will knock Liverpool off their f…ing perch” που μεταφραζόμενο ελεύθερα σημαίνει πως δεν θα ηρεμούσε αν δεν έριχνε τη Λίβερπουλ από τον γαμημ….θρόνο της! Ακουγόταν ως ευσεβής πόθος φυσικά και έμοιαζε ως τέτοιος ακόμη για άλλα τέσσερα χρόνια τουλάχιστον όταν η Λίβερπουλ υπό τον Νταλγκλίς συνέχιζε να παίρνει τίτλους και ο Φέργκι βίωνε την αμφισβήτηση και τη γκρίνια σε ένα σύλλογο που αισίως έφτανε τα 26 χρόνια χωρίς πρωτάθλημα! Και όμως τότε υπήρχε ένας άνθρωπος στην άλλη πλευρά που είχε προειδοποιήσει πως αν έχει υπομονή με τον Φέργκιουσον η Γιουνάιτεντ, θα την οδηγήσει ξανά σε επιτυχίες! Ποιος ήταν; Ο Κένι Νταλγκλίς, που σε μία ομιλία του στο σύνδεσμο των Βρετανών αθλητικογράφων το 1990, είπε πως επειδή είχε αγωνιστεί υπό τον Φέργκι στην εθνική ομάδα της Σκωτίας, ήταν ένας εξαιρετικός τεχνικός και ήταν πολύ άδικη η κριτική που του ασκούσαν οι οπαδοί και τα ΜΜΕ. «Δεν κράταγα καλύτερα το στόμα μου κλειστό» έγραψε αυτοσαρκαζόμενος ο King Kenny στην αυτοβιογραφία του, αναφερόμενος σε εκείνα τα λόγια στήριξης! Ο Φέργκιουσον πήρε το 1993 το πρώτο πρωτάθλημα της μετά Μπάσμπι εποχής (από το 1967) για τη Γιουνάιτεντ και άλλα 12 στη συνέχεια μέχρι το 2013 πραγματοποιώντας το όνειρο του ρίχνοντας από το θρόνο τη Λίβερπουλ.

Για αυτό και τα λόγια του σχετικά με το ότι ο Κλοπ μπορεί να επαναφέρει τη Λίβερπουλ εκεί που ανήκει ιστορικά δηλαδή στην κορυφή, αποκτούν ακόμα μεγαλύτερη σημασία αφού ο Σερ Αλεξ δεν χαρίζεται σε κανένα! Κάτι βλέπει που άλλωστε το εισπράττει και ο πλέον αδαής με την εικόνα υγείας που εκπέμπει η ομάδα των ρεντς. Ο Φέργκιουσον εύχεται φυσικά και να μην συμβεί αφού έφτιαξε μία αυτοκρατορία στο Ολντ Τράφορντ αλλά η απουσία του τη τελευταία τριετία προκάλεσε κενό εξουσίας και τώρα φαίνεται ξεκάθαρα πόσο σημαντικός ήταν ο ρόλος του στον πάγκο της ομάδας. Ταυτόχρονα διαπιστώνει πως ο Γερμανός στο Ανφιλντ έχει ξαναφέρει τη χαμένη αισιοδοξία και την εμπιστοσύνη στις δυνατότητες των παικτών και πως ο κόσμος τον λατρεύει σε αντίθεση με τη γκρίνια και την αμφισβήτηση που υπάρχει προς όλους στην Γιουνάιτεντ από τη μέρα που ο ίδιος έφυγε από τη τεχνική ηγεσία!

Ο Κλοπ έχει κάποια στοιχεία που έκαναν ξεχωριστό τον Σερ Αλεξ. Άλλοι απαιτούν σεβασμό, άλλοι τον επιβάλλουν. Ελάχιστοι όμως τον εμπνέουν. Οι κουβέντες αυτών που συναντούν τον Κλοπ υπογραμμίζουν την διαφορά. Φυσικά και οι μεγαλύτεροι μάνατζερ θέλουν ένα ...άστρο στο ουρανό να τους έχει υπό την προστασία του! Ο Φέργκιουσον το είχε, ειδικά το 1990 και ενώ είχαν περάσει σχεδόν τέσσερα χρόνια χωρίς τίτλο στο Μάντσεστερ, όταν ο κόσμος με πανό που έγραφαν ‘Fergie Out’ απαιτούσε την παραίτηση του. Ένα γκολ του Μαρκ Ρόμπινς (παίκτη που βρέθηκε στον Πανιώνιο κάποια χρόνια μετά) τον έσωσε σε ένα ματς Κυπέλλου με τη Νότιγχαμ πριν πάρει το τρόπαιο λίγους μήνες μετά. Ήταν η πρώτη του επιτυχία από τις πάμπολλες που ακολούθησαν.

Σε μία εποχή που τα πάντα κινούνται σε ρυθμούς γρήγορους, εξαντλητικούς και πολλές φορές αδυσώπητους, όταν βλέπει κανείς τον Σερ Αλεξ αντιλαμβάνεται πως κάθε μόδα είναι περαστική, αλλά η αξία διαχρονική. Και τα λόγια του σχετικά με τον Κλοπ το καλύτερο δυναμωτικό για τους φίλους της Λίβερπουλ να συνεχίσουν να ελπίζουν!

Πηγή: england365.gr   

Κλοπ Φέργκιουσον Λίβερπουλ Ποδόσφαιρο SPORTS