Αβραάμ: "Μίλησα με τον Άρη αλλά…"

Πριν από ένα χρόνο περίπου και μετά την Κίνα και την Σανγκάι Σενχούα, ο Αβραάμ Παπαδόπουλος αποφάσιζε να κάνει το βήμα για την Ιαπωνία. «Είχα την πρόταση από την Τζούμπιλο και δεν το πολυσκέφτηκα. Μου άρεσε η ιδέα και θεώρησα πως θα είναι το καλύτερο βήμα για εμένα» λέει ο 31χρονος αμυντικός που βρίσκεται πια στην Ελλάδα αφού: «το πρωτάθλημα ολοκληρώθηκε και πλέον είμαστε σε διακοπές».

Όσο για την επόμενη μέρα και αν σκέφτεται επιστροφή στο ελληνικό πρωτάθλημα; «Θα μου άρεσε να είμαι και πάλι εκεί. Είναι νωρίς ακόμη αλλά ο πρώτος μου σκοπός είναι να βρω και πάλι μία ομάδα στην Ασία».

«Αν πιεις και σε πιάσουν φεύγεις την ίδια ώρα»

Η Ιαπωνία έχει τους δικούς της σκληρούς κανόνες και στο ποδόσφαιρο. «Είναι πολύ οργανωμένοι. Έχουν κάνει πολλά βήματα μπροστά και φυσικά το ποδόσφαιρο και εκεί είναι διασκέδαση. Δεν υπάρχουν επεισόδια, δεν υπάρχουν λαϊκά δικαστήρια. Όλοι θέλουν να κερδίζουν, αλλά μη φανταστείτε την πίεση που υπάρχει στην Ελλάδα». Τι του έκανε εντύπωση; «Όσοι με ξέρουν, γνωρίζουν πως δεν πίνω καθόλου, οπότε δεν ήταν πρόβλημα για μένα ότι είδα έναν όρο στο συμβόλαιο που μου έκανε εντύπωση. Μου εξήγησαν ότι σε περίπτωση που σε πιάσει αστυνομία και έχεις πιει, τότε λύνεται το συμβόλαιο την ίδια ώρα. Σε διώχνουν και από τη χώρα. Υπήρξε ένα περιστατικό με έναν πιωμένο που σκότωσε έναν άνθρωπο με το αυτοκίνητο και από τότε οι Ιάπωνες, είναι πολύ σκληροί με το θέμα ποτού και οδήγησης».

Η πειθαρχία βέβαια υπάρχει γενικά στους δρόμους, καθώς όπως λέει ο Αβραάμ: «Αν γράφει ότι πρέπει να πας με 60χλμ, θα πας με 60χλμ. Εγώ τις πρώτες μέρες έκανε το λάθος να μην δώσω σημασία. Δεν έτρεξα πάνω από 80χλμ, όμως σε δευτερόλεπτα είδα τον φάρο και την αστυνομία να με σταματάει. Ευτυχώς μου χαρίστηκαν για πρώτη φορά, ίσως επειδή δεν μπορούσα και να συνεννοηθώ καλά. Με λυπήθηκαν, αλλά από τότε… έβλεπα τις πινακίδες και δεν πήγαινε ούτε χιλιόμετρο παραπάνω. Έτσι κάνουν όλοι». Όσο για τη γλώσσα; «Ένα καλημέρα, καλησπέρα και κάτι ψιλά. Πολύ δύσκολη γλώσσα…».

«Με το φαγητό είχαμε πρόβλημα»

Μαθημένος στην καλή ελληνική κουζίνα, τόσο ο ίδιος όσο και η σύζυγος του, ο Αβραάμ είχε προβλήματα στην προσαρμογή του στην Κινέζικη αλλά κυρίως στην Ιαπωνική κουζίνα. «Δεν παλεύεται αυτό. Μου έλειψε πολύ η ελληνική κουζίνα. Είχαμε πάει πρόσφατα στο πάρτι ενός συμπαίκτη μου. Έβγαλαν φαγητά και δεν τα… άγγιξα. Μυρίζουν περίεργα, δεν έχουν ωραία γεύση. Ήταν μεγάλο πρόβλημα. Φάγαμε πολύ πίτσα και ότι άλλο σχετικό υπήρχε όπως καταλαβαίνεις. Στην Κίνα υπάρχουν μεγαλύτερες αλυσίδες ευτυχώς. Γιατί σε καλά μαγαζιά όντως υπάρχουν φίδια και άλλα… ζώα. Ούτε ήθελα να το σκέφτομαι».

«Σεβασμός στους Έλληνες»

Τι άλλο έκανε εντύπωση στον Έλληνα αμυντικό; «Ότι στην Ιαπωνία σε όλα τα νοσοκομεία πρέπει να βγάζεις τα παπούτσια σου για να μπεις. Μου φάνηκε παράξενο όμως εκεί είναι κανόνας. Αυτό που μου έκανε επίσης θετική εντύπωση είναι ότι κυρίως οι Ιάπωνες αλλά και οι Κινέζοι, έχουν μεγάλο σεβασμό στους Έλληνες και στον πολιτισμό μας. Οι περισσότεροι μου έλεγαν πόσο θέλουν να έρθουν στην Ελλάδα».

«Στη Σανγκάη δεν μπορείς να οδηγήσεις»

Όταν έγινε ποδοσφαιριστής της Σανγκάη Γεχούα και μετακόμισε στην Κίνα, ασφαλώς και δεν ήταν η πιο εύκολη απόφαση. «Είναι ένας διαφορετικός κόσμος σε πολλά επίπεδα. Πολύ διαφορετικοί από εμάς. Φυσικά η Σανγκάη είναι μία πολύ μοντέρνα πόλη, με πάρα πολύ κόσμο φυσικά. Υπάρχουν ωραία κτίρια, καλά μαγαζιά, αλλά δεν είναι να οδηγάς. Είναι μια τρέλα. Βγαίνουν από παντού αυτοκίνητα! Στην Ιαπωνία, ήμουν 180χλμ μακριά από το Τόκιο. Σε μία κωμόπολη, οπότε ήταν πιο ήρεμα τα πράγματα. Φυσικά στο Τόκιο γινόταν επίσης ένας μικρός χαμός. Όχι πάντως όπως στη Σανγκάη». Αν έχει κανείς να φοβάται κάτι στην Ιαπωνία; «Εγκληματικότητα μηδέν» απαντάει κατηγορηματικά.

«Μίλησα με τον Άρη αλλά…»

Τον περασμένο Γενάρη ακούστηκε έντονα ότι ο Αβραάμ έχει πρόταση να επιστρέψει στον Άρη. «Όντως μίλησα με ανθρώπους, αλλά είχα πολύ διαφορετικές σκέψεις. Ήθελα να συνεχίσω στο εξωτερικό. Τον Άρη τον αγαπάω, τον παρακολουθώ πάντα και εύχομαι να είναι περαστικός και από την Football League. Χρειάζεται υπομονή και πίστη γιατί είναι πραγματικά μία μεγάλη ομάδα».

Η ακρίβεια, η υγρασία κι η αγάπη

Στην Ιαπωνία είναι προφανές ότι δεν είναι και τόσο εύκολη η ζωή. «Είναι πολύ ακριβή χώρα. Οι μισθοί τους νομίζω πως δεν δικαιολογούν αυτή την ακρίβεια. Με κάποιες τιμές ειδικά σε τρόφιμα, είχα πάθει πλάκα» λέει ο Αβραάμ που προσθέτει πως: «η υγρασία είναι επίσης πολύ αυξημένη. Συχνά συνδυαζόταν με υψηλές θερμοκρασίες».

Όσο για τους φιλάθλους; «Μας έδειχναν πολύ αγάπη. Γενικά αγαπούν πολύ το ποδόσφαιρο και προσωπικά έζησα πραγματικά όμορφες στιγμές».