Είναι γνωστό, ότι στην Ασία γίνονται άλματα προόδου στο ποδόσφαιρο. Μία από τις αναπτυσσόμενες αγορές είναι αυτή της Κίνας, η οποία γίνεται μεγάλη προσπάθεια ανάπτυξης του αθλήματος με σωστό τρόπο. Το γνωρίζετε όμως, ότι ένας από τους συντελεστές που προσπαθούν να ανεβάσουν το κινέζικο ποδόσφαιρο, είναι Έλληνας; Εργάστηκε σε Kολωνία, Ουτρέχτη, Πανιώνιο, Ντούισμπουργκ, Red Bull Σάλτσμπουργκ, το όνομά του στη χώρα μας όμως έγινε περισσότερο αναγνωρίσιμο κατά τη θητεία του στην ΑΕΚ, όπου δούλεψε αρχικά ως υπεύθυνος φυσικής κατάστασης της Ακαδημίας και στη συνέχεια ως εκ των βοηθών του Έβαλντ Λίνεν, τον οποίο βοήθησε να κάνει ακόμη και μεταγραφές για την ενίσχυση της ομάδας (Τσουμάγκας-Μητρόπουλος, είχαν μιλήσει και με Γκέκα, Κλωναρίδη, Τάτο, Μάντζιο, Αμανατίδη αλλά δεν υπήρχαν χρήματα). Μαζί με τον Γερμανό έζησε στην Ένωση απίθανες και συνάμα τραγελαφικές καταστάσεις σε μία εποχή που η ομάδα πάλευε για την επιβίωσή της. Αυτές οι εμπειρίες όμως σφυρηλάτησαν το μέταλλο του χαρακτήρα του και βγήκε δυνατότερος για τις επόμενες προκλήσεις της ζωής του.

Πως όμως έφτασε ένας Έλληνας, ο Σπύρος Τουτζιαράκης να μαθαίνει... μπάλα στους Κινέζους; Σίγουρα ένας λόγος είναι η πρόκληση, αφού είναι άνθρωπος του αθλητισμού που αρέσκεται να ταξιδεύει και να γνωρίζει νέα πράγματα, πολιτισμούς, φιλοσοφίες, ως άλλος αιώνιος πρόμαχος που αναζητεί τη δικιά του Τάνελορν, όπως ο Έλρικ του Μελνιμπονέ, στα βιβλία του Μάικλ Μούρκοκ. Μία ματιά στο βιογραφικό του είναι αρκετή. Δεν είναι τυχαίο, ότι έχει περάσει από Γερμανία, Αυστρία και παραλίγο να δουλέψει στην Πορτογαλία. Οι γνώσεις, η εργατικότητα, η επαγρύπνηση, ήταν μερικά από τα στοιχεία που έψησαν τους Ασιάτες. Ένα όμως ήταν το στοιχείο που τους κέρδισε, η δημιουργικότητα. Μάλιστα ο ίδιος ο Έβαλντ Λίνεν τον είχε επαινέσει σε ζωντανή τηλεοπτική εκπομπή (του ΟΠΑΠ TV) για αυτό, το προσόν του.

Ο Σπύρος μίλησε στον SportDog για τη νέα του αναζήτηση στη χώρα της Ανατολής. Ο Έλληνας προπονητής, γυμναστής, Scout και αναλυτής αναφέρθηκε σε όλο το ταξίδι μέχρι να φτάσει στο Χουμπέι, να ασχοληθεί με τη Βουχάν που παίζει στη δεύτερη κατηγορία και να πιάσει δουλειά στην Κ-20 της Εθνικής. Παράλληλα ανέλυσε τα προβλήματα ανάπτυξης του κινέζικου ποδοσφαίρου τα οποία όμως δύνανται να λυθούν, αφού οι Κινέζοι έχουν πάρει πολύ σοβαρά το άθλημα και επενδύουν εκεί που πρέπει, σε αντίθεση με το ελληνικό ποδόσφαιρο που χρήματα έπεσαν κάποτε, αλλά είχαν άλλη κατάληξη. Φυσικά δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί στον χρόνο που δούλεψε στην Ένωση αλλά και πως βλέπει τώρα την ομάδα του Δικέφαλου αετού.

Διαβάστε τη συνέντευξη που μας παραχώρησε και να είστε σίγουροι, ότι θα μάθετε πολλά και θα γίνετε σοφότεροι.

Από την ΑΕΚ πως κατέληξες στην Κίνα;

«Μετά την ΑΕΚ πήγα για λίγο Γερμανία, στη Ντούισμπουργκ. Ύστερα για δύο χρόνια πήγα, Αυστρία, στο Σάλτσμπουργκ. Εκεί ήταν η καλύτερη μου εμπειρία ποδοσφαιρικά και σαν λειτουργία. Συνεργάστηκα με πολύ αξιόλογους προπονητές (Roger Schmidt, Adi Hütter), παίχτες (Sadio Mane, Kevin Kampl, Alan, Soriano) και Sport Directors (Ralf Rangnick) Πήραμε 2 χρόνια σερί το νταμπλ και αποκλείσαμε στην Ευρώπη τον Άγιαξ. Λοιπόν ο προπονητής της Εθνικής Κίνας Κ-19 έμενε στην Ολλανδία για κάποια χρόνια. Ήρθε στο γήπεδο να δει το Άγιαξ-Σάλτσμπουργκ. Με τον βοηθό του σπουδάζαμε μαζί στο ίδιο Πανεπιστήμιο, στη Γερμανία. Ήρθε λοιπόν ο φίλος μου και με βρήκε μετά τον αγώνα στο γήπεδο. Ο (Κινέζος) κόουτς τρελάθηκε με τον τρόπο που παίζαμε τότε και το high pressing. Κρατήσαμε επαφή, ήρθε να δει προπονήσεις στην Αυστρία. Έφυγα από Σάλτσμπουργκ για να πάω στην Πόρτο. Πήγα, συμφώνησα, αλλά μετά μέσα στο καλοκαίρι στράβωσε το πράγμα πριν υπογράψω. Επέστρεψα Ελλάδα για οικογενειακούς λόγους και μετά από κάποιο διάστημα με πήρε τηλέφωνο ένας Κινέζος ατζέντης τον οποίο είχα γνωρίσει στην Πορτογαλία. Του αρνήθηκα. Με ξαναπήρε για Κίνα. Έκανε νέα προσπάθεια και την απέρριψα. Στο τέλος κάνουμε ένα ραντεβού και μου λέει, “σου έχω ένα πρότζεκτ, έλα δοκιμαστικά για ένα μήνα, αν δεν σου αρέσει, φεύγεις”. Πήγα, έκατσα ένα μήνα, συναντήθηκα και με τον κόουτς από την Εθνική. Αν δεν τον συναντούσα δεν νομίζω να δεχόμουν την δουλειά. Στην Ελλάδα μιλούσα με τον ΠΑΟΚ και στη Γερμανία, Αγγλία με άλλους συλλόγους. Τελικά μου παρουσίασαν ένα πολύ καλό σχέδιο στην Κίνα που μου κίνησε το ενδιαφέρον. Ζήτησα κάποια πράγματα, τα οποία μου τα ικανοποίησαν. Μου έκαναν και πολύ καλή προσφορά και έπιασα δουλειά. Κοίταξα ότι η κινέζικη πρόταση ήταν καλύτερες απ' όλες τις άλλες όχι μόνο οικονομικά αλλά λόγω υπεύθυνης θέσης και project που θα είχα εγώ αποκλειστικά την ευθύνη του σχεδιασμού, της λειτουργίας και της αξιολόγησης. Οι άνθρωποι έδειξαν ότι με ήθελαν πολύ, με εμπιστεύτηκαν και με κέρδισαν».

Εκεί λοιπόν που δουλεύεις;

«Δουλεύω πάνω σε τρία διαφορετικά πράγματα. Δουλεύω πάνω σε μία ομάδα που λέγεται Βουχάν. Είμαι στην Ομοσπονδία του Χουμπέι και στην εθνική ομάδα της Κίνας Κ-20. Είμαι γυμναστής περισσότερο, fitness coach, assistant coach, κάνω και σκάουτινγκ όταν μου το ζητά ο προπονητής, περισσότερο για τη δικιά μας ομάδα. Το μεγαλύτερο βάρος μου δίνω στην Ομοσπονδία. Είμαι υπεύθυνος για την ανάπτυξη των ταλέντων εδώ, πως να δουλέψουν οι προπονητές, πάω και κάνω σεμινάρια στους προπονητές και ελέγχω τη δουλειά τους». Επίσης επιμορφώνω Scouts και Video Analysts για το πώς να λειτουργούν επαγγελματικά στην ανίχνευση παιχτών, δημιουργίας Database και ολοκληρωμένου συστήματος Scouting και ανάλυσης ομάδων.

Με το ποδόσφαιρο στην Κίνα και γενικά στην Ασία είχες επαφή;

«Όταν ήμουν στη Σάλτσμπουργκ είχα κάνει ένα σχέδιο παρακολούθησης (πρότζεκτ σκάουτινγ) με δική μου πρωτοβουλία για την ασιατική αγορά και είχα ασχοληθεί και με Κίνα τότε. Είχα δει αγώνες και αναρωτήθηκα, η Κορέα βγάζει παιχταράδες, το ίδιο και η Ιαπωνία, η Κίνα που έχει τόσο μεγάλο πληθυσμό, γιατί δεν έχει παίκτες στην Ευρώπη; Από αυτό το πρότζεκτ βρήκα πολλούς ταλαντούχους παίκτες και μάλιστα κάποιους από αυτούς τους πήραμε. (Minamino, Hwang, Okugawa) Γενικά στη Σάλτσμπουργκ κάναμε πολύ καλή δουλειά στο scouting, φέραμε παίχτες νεαρούς ταλαντούχους με 1-2 εκατομμύρια που στη συνέχεια είτε τους πουλήσαμε με 10-15 (Mane, Alan, Kampl) είτε ετοιμάζονται να πουληθούν μελλοντικά αφού η χρηματιστηριακή τους αξία ανέβηκε κατακόρυφα (Keita, Upamecano, Sabitzer κτλ)».

Όταν έπιασες δουλειά, ποια ήταν τα πρώτα συμπεράσματά σου;

«Λοιπόν αυτό που παρατήρησα εδώ, είναι, ότι υπάρχει ταλέντο, αλλά αυτό που τους λείπει είναι η έλλειψη πρωτοβουλίας και δημιουργικότητας. Τί θέλω να πω; Οι Κινέζοι λόγω ίσως του κομμουνιστικού καθεστώτος, της παράδοσης και νοοτροπίας ζούνε πολύ... υπό. Σχεδόν στρατιωτικά. Στην προπόνηση, λόγου χάρη, ό,τι και να πω, κανείς δεν ρωτάει γιατί. Είτε είναι 15 χρονών είτε 30 χρονών παίκτης δεν θα ρωτήσει, γιατί κάνουμε μία άσκηση ή αν μπορούμε να την προσαρμόσουμε. Αν πω να πάρει φόρα και να πέσει στον τοίχο, θα πέσει στον τοίχο. Θα θέσω ένα άλλο παράδειγμα για να καταλάβετε. Τεχνικά είναι πολύ καλοί. Μπορεί να παίζουν μέσα στο γήπεδο με τη μία τη μπάλα, να δεις συνδυασμούς σε σημείο να πεις αυτοί είναι Μπαρτσελόνα, αλλά όταν φτάνει η μπάλα μπροστά, βλέπεις, ότι δεν παίρνει κανείς πρωτοβουλία, να κάνει μία ντρίπλα, μία μαγκιά, όπως οι Βραζιλιάνοι για παράδειγμα, ακόμα και μία χαζομάρα. Εγώ αυτό τους λέω, “παιδιά, αφήστε τους μπροστά, να είναι δημιουργικοί”. Πες του “κάνε ντρίπλα, δεν πειράζει αν το χάσεις, πήγαινε μάρκαρε μετά».

Παίζει ρόλο όμως και η διατροφή στην πνευματική διάπλαση ενός ποδοσφαιριστή. Αυτοί δεν τρώνε όπως οι Δυτικοί, τις ίδιες τροφές (κρέας) με τις πρωτεΐνες. Έτσι δεν είναι;

«Εγώ έχω μεγάλο πρόβλημα εδώ πέρα. Όταν πάμε να παίξουμε σε τουρνουά και είμαστε στα ξενοδοχεία, με έχει πειράξει το φαγητό πάρα πολλές φορές. Η διατροφή τους δεν είναι η ιδανικότερη για αθλητές. Είναι τίγκα στις σάλτσες και στο λάδι, όχι το δικό μας το ελαιόλαδο αλλά τα δικά τους, τα περισσότερα φαγητά είναι τηγανητά! Να φανταστείτε στο σπίτι που μένω, δεν υπάρχει φούρνος. Κανείς από τους Κινέζους δεν έχει στο σπίτι του φούρνο. 20 σπίτια είδα πριν καταλήξω σε αυτό που είμαι τώρα. Κανένα δεν είχε φούρνο. Γιατί; Επειδή όλοι μαγειρεύουν στο τηγάνι! Η διατροφή παίζει μεγάλο ρόλο στο αθλητικό κομμάτι. Το σημαντικό όμως είναι, ότι τα σώματα των Κινέζων ποδοσφαιριστών είναι ταχυδυναμικά. Είναι εκρηκτικοί και ικανοί να παίξουν σύγχρονο ποδόσφαιρο με πίεση (πρέσινγκ) και τρέξιμο και γρήγορη κυκλοφορία της μπάλας. Απλά, αν βελτίωναν και λίγο τη διατροφή τους θα ήταν καλύτερα. Εγώ εισηγήθηκα από τον πρώτο μήνα αλλαγές στη διατροφή και το τί πρέπει να τρώνε. Διατροφικές ομάδες, συμπληρώματα διατροφής. Μέχρι τότε δεν έκαναν τίποτα πάνω σε αυτόν τον τομέα. Καταλαβαίνετε όμως, ότι για να αλλάξει η νοοτροπία τους στο φαγητό θέλει δουλειά πολλή. Ο Κινέζος πχ έχει μάθει να τρώει καυτερά. Δεν μπορείς να του τα κόψεις εντελώς. Θα επηρεαστούν ψυχολογικά. Είναι σαν να πεις στους δικούς μας, τους Έλληνες ποδοσφαιριστές, να κόψουν εντελώς κάποια ελληνικά παραδοσιακά φαγητά, ή στους γερμανούς να κόψουν τη μπίρα. Πιστεύω ότι δεν πρέπει να είμαστε απολυτοί, απλά να υπάρχει μέτρο. Η ψυχολογία για έμενα είναι πολύ σημαντική, θα πρέπει ο ποδοσφαιριστής να αισθάνεται καλά.

Με τη γλώσσα πως τα έβγαζες πέρα;

«Συνεννοούμαι στα αγγλικά. Το πρόβλημα όμως είναι, ότι δεν μιλά κανείς αγγλικά. Ούτε νέα παιδιά. Έχω μία αστεία ιστορία να σας διηγηθώ και σίγουρα θα γελάσετε. Την πρώτη ημέρα μου έφεραν ένα μεταφραστή, ο οποίος ήξερε αγγλικά επιπέδου 5χρονου. Κάναμε προπόνηση και δεν μπορούσαμε να συνεννοηθούμε. Λέω, “τί γίνεται εδώ πέρα”; Άρχιζα εγώ να δείχνω, να κάνω παντομίμα. Στην αρχή είχε πολύ γέλιο, αλλά ύστερα από δύο εβδομάδες καταντά κουραστικό. Μετά πρέπει να δείξεις πιο σύνθετα πράγματα. Πρέπει να δείξεις τακτική. Είπα λοιπόν του υπεύθυνου, αν θες να δεις δουλειά, πρέπει να μου φέρεις κάποιον που να ξέρει αγγλικά. Μου έφεραν έναν άλλο επιπέδου 10χρονου στα αγγλικά. Στην τελική έμαθα εγώ κινέζικα. Του ζήτησα να μου γράψει στη γλώσσα τους κάποιες εντολές, όπως τρέξτε, μαρκάρετε, πιο σιγά, πάμε, διατάσεις. Τα βασικά παραγγέλματα δηλαδή, για να μπορώ να συνεννοηθώ. Μετά μου έφεραν έναν παίκτη που ήξερε άψογα αγγλικά, επειδή είχε παίξει Καναδά. Τότε βρήκα κάποιον να συνεννοούμαι. Ευτυχώς και στην εθνική, ο προπονητής ξέρει αγγλικά (ο μοναδικός Κινέζος κόουτς που ξέρει) και με τον βοηθό επικοινωνούμε στα γερμανικά. Παντού όπου και αν πάω, προσπαθώ πριν να βρω τρόπο επικοινωνίας, γιατί λίγοι γνωρίζουν αγγλικά. Τις πρώτες ημέρες πήγαινα να φάω έξω και δεν ήξεραν ούτε οι σερβιτόρες. Σε κάποιες πόλεις δεν μιλούνε καθόλου. Μόνο στο Πεκίνο, Σανγκάι, επειδή υπάρχουν πολλοί ξένοι, μπορείς να βρεις ανθρώπους που μιλούνε αγγλικά. Καλά στο Χονγκ Κονγκ δεν το συζητώ, εκεί είναι σαν άλλο κράτος».

Μύθος ή αλήθεια, ότι παίζουν πολλά λεφτά στην Κίνα;

«Δεν είναι μύθος. Όντως ρίχνουν πολλά λεφτά. Ο πρωθυπουργός της Κίνας είναι... ποδοσφαιρόφιλος. Το κράτος επενδύει λεφτά για την ανοικοδόμηση υπερσύχρονων προπονητικών εγκαταστάσεων. Πληρώνει για να έρθουν ξένοι προπονητές. Συν τοις άλλοις, εμπλέκεται και το κράτος στις ομάδες. Τί εννοώ με αυτό; Θέλει για παράδειγμα μία ομάδα να πάρει τον Ιμπραήμοβιτς, να τον φέρει στην Κίνα. Το κράτος λέει “βοηθούμε και εμείς στη μεταγραφή, ...βάζουμε 40-50 εκατομμύρια για να τον φέρετε”».

Αφού υπάρχουν χρήματα, θα πρότεινες σε Έλληνες ποδοσφαιριστές να κυνηγήσουν μεταγραφή εκεί;

«Κοίτα εξαρτάτε από τι προτεραιότητες και φιλοδοξίες έχει κάποιος. Πάντως στην Κίνα ζητούν ονόματα, παιχταράδες, γιατί δεν μπορούν να παίξουν πολλοί ξένοι. Υπάρχει περιορισμός μέχρι 5 ξένους αλλά 4 στην ενδεκάδα.

Στις εγκαταστάσεις υπάρχει ανάπτυξη;

«Έχουν κάτι προπονητικά κέντρα που είναι έξω από τις πόλεις, σε βουνά, σε δάση. Είναι απίστευτα, σε όποια πόλη της Κίνας έχω πάει. Εδώ συνεχώς κτίζουν εγκαταστάσεις».

Ποιο είναι το βασικό πρόβλημα ανάπτυξης του κινέζικου ποδοσφαίρου που εντόπισες;

«Είναι πολύ δύσκολο, να δουλέψει ένα ενιαίο σύστημα ανάπτυξης. Εγώ όταν είχα έρθει, τους είχα ζητήσει το πλάνο ανάπτυξης των Ομοσπονδιών. Δεν υπήρχε τίποτα, όπως υπάρχει πχ σε Γερμανία, Ισπανία. Έκατσα εγώ και τους έφτιαξα ένα πρόγραμμα για το Χουμπέι».

Το πρωτάθλημά τους είναι δυνατό;

«Το πρωτάθλημα δεν θα το έλεγα πολύ ανταγωνιστικό. Τα τελευταία 6 χρόνια όλο μία ομάδα το παίρνει η Guangzhou».

Τί θυμάσαι από την εποχή που δούλευες στην ΑΕΚ με τον Λίνεν;

«Ο Λίνεν είναι ο καλύτερος άνθρωπος που γνώρισα στο ποδόσφαιρο. Ένας από τους καλύτερους φίλους που έκανα στη ζωή μου. Είμαι πολύ υπερήφανος που τον έχω φίλο. Υπάρχει πολύς κόσμος που δεν ξέρει τι γινόταν στην ΑΕΚ.

Πάλευε μόνος του, δεν κοιμότανε, νοιαζόταν 100 φορές περισσότερο από ανθρώπους και καλά... ΑΕΚτζήδες. Έκανε πράγματα από πίσω που δεν φαίνονταν. Πλήρωνε από την τσέπη του για κάποια πράγματα. Βοηθούσε κόσμο. Όσο ήταν στην ΑΕΚ έφαγε πολύ λάσπη. Είναι εργατικός, ειλικρινής, τίμιος,πνευματώδης, ρομαντικός και έχει μεγάλη καρδιά. Πιο ''ΑΕΚτζής'' από αυτόν δεν υπήρχε εκεί μέσα. Έδινε καθημερινά Μάχες, δεν είχε στήριξη από συνεργάτες και διοίκηση και αυτός πάλευε να σώσει την ΑΕΚ.

Έζησε τελείως στενάχωρες καταστάσεις. Άνθρωποι που τους στήριζε ακόμα και σε συνεντεύξεις Τύπου, τον μαχαίρωναν πισώπλατα. Ο Λίνεν βέβαια δεν ήταν χαζός. Γάτα ήταν. Τους είχε τεστάρει όλους έναν προς έναν. Επειδή είχε παρατηρήσει, ότι υπήρχαν τρελές διαρροές στον Τύπο έκανε ένα κόλπο. Έπιανε έναν και του έλεγε ένα μυστικό, το οποίο δεν το έλεγε σε κανέναν άλλον. Μετά έβλεπε ότι έβγαινε προς τα έξω και έπαιρνε τα μέτρα του. Κατάλαβε βέβαια, ότι δεν μπορούσε να εμπιστευθεί κανέναν. Γινόταν χαμός! Δεν προλάβαινε να πει κάτι στην προπόνηση, έβγαινε κατευθείαν στις ιστοσελίδες.

Δεν θα ξεχάσω, όταν παίζαμε με Παναθηναϊκό στο ΟΑΚΑ. Θυμάμαι ότι μια συγκεκριμένη πλευρά του Παναθηναϊκού είχε αδυναμία. Οπότε το δείχνω στον Λίνεν και μου λέει “θα χτυπήσουμε εκεί”. Το δείχνω στο σκάουτινγκ στους παίκτες και μετά από 10 λεπτά, δημοσιεύεται στα σάιτ, ό,τι είχαμε πει με πάσα λεπτομέρεια. Με το “ν” και το”σ”. Έγινε χαμός μετά! Έπιασε τους παίκτες και είπε, “όποιον μάθω ότι διαρρέει πράγματα, έφυγε”. Που να τους μάθεις όμως; Όλοι εκεί μέσα διέρρεαν διάφορα και όχι μόνο οι παίκτες.

Ερχόντουσαν επενδυτές, δήθεν σωτήρες... Ζήσαμε κωμικοτραγικές καταστάσεις. Του είχα πει του Λίνεν επειδή ήταν καλοπροαίρετος και τα πίστευε “κόουτς, βάζουμε στοίχημα, αν έρθουν αυτοί, εγώ φεύγω από την ΑΕΚ”. Και δεν ήρθε κανείς, αλλά εγώ αναγκαστικά έφυγα, χωρίς να πάρω και τίποτα βέβαια». Παρόλα αυτά, σέβομαι και εκτιμώ την ΑΕΚ όπως και κάθε ομάδα στην οποία έχω δουλέψει. Πάντα ταυτίζομαι και παθιάζομαι με την δουλειά μου και την εκατοστέ ομάδα και περιβάλλον. Εκείνη η χρονιά ήταν η πιο δύσκολη στην επαγγελματική μου σταδιοδρομία. Όλα όμως στη ζωή είναι εμπειρίες που σε βοηθούνε στην εξέλιξη σου σαν άνθρωπο και επαγγελματία».

Η ΑΕΚ σήμερα πως σου φαίνεται;

«H AEK μετά την επιστροφή στην Superleague πρέπει να ανέβει επίπεδο για να είναι πιο ανταγωνιστική και να διεκδικήσει περισσότερα πράγματα. Ποιοτικά, Οργανωτικά, να γίνει επιτέλους και το γήπεδο. Πρέπει να υπάρχει ξεκάθαρο πλάνο και αγωνιστική ταυτότητα.

Βλέπω για παράδειγμα, η ΑΕΚ πήρε φέτος τον Αλμέιδα και ο ΠΑΟΚ πέρσι τον Μπερμπάτοφ. Τρομεροί παίχτες στο παρελθόν, ειδικά ο Μπερμπάτοφ βέβαια. Όταν όμως παίρνεις έναν παίκτη, κοιτάζεις να ταιριάζει με τα χαρακτηριστικά της ομάδα. Τί θέλεις να παίξεις; σύγχρονο γρήγορο ποδόσφαιρο; Πρέπει να πάρεις ποδοσφαιριστές με ταχύτητα, να πρεσάρουν, να είναι νέοι στην ηλικία. Δεν παίρνεις βαρύ επιθετικό. Στη Σάλτσμπουργκ, αν ο παίκτης ήταν πάνω από 23 ή αν δεν πληρούσε κάποια συγκεκριμένα χαρακτηριστικά δεν τον παίρναμε, τα δύο τελευταία χρόνια. Ήταν νόμος. Πρέπει να ακολουθείται ένα πλάνο. Ο προπονητής που διαλέγεις, πρέπει να μπορεί να το ακολουθήσει. Στην ΑΕΚ και στις ελληνικές ομάδες γενικότερα δεν είδα κάποιο τέτοιο πλάνο».

Χρήστο Κωνσταντινίδη Ποδόσφαιρο SPORTS