Από τη Δάφνη και την ομώνυμη ομάδα κατάφερε να φθάσει στο «καμπιονάτο» και να γίνει ο πρώτος Έλληνας ποδοσφαιριστής που έπαιξε σ’ ένα πρωτάθλημα τα χρόνια που οι ομάδες είχαν να επιλέξουν μόνο μεταξύ δύο ξένων.
Το πείσμα που κάποιες φορές μετατρέπεται σε… ξεροκεφαλιά ήταν αυτό που τον οδήγησε ποδοσφαιρικά στις μεγάλες επιτυχίες. Με αυτό το πείσμα στα 20 χρόνια του κι ενώ είχε πάει στον Πανιώνιο από μια ασήμαντη ομάδα τον έκανε βασικό. Αυτό το πείσμα τρία χρόνια αργότερα τον έκανε να παρατήσει τον Πανιώνιο όταν είδε ότι δεν είχε διάθεση να τον παραχωρήσει, να κάνει μόνος του προπονήσεις στον Άγιο Κοσμά για τρεις μήνες («καλύτερα να μείνω υπάλληλος της ΔΕΗ» έλεγε) και στο τέλος να γίνει το δικό του: Να πάρει μεταγραφή για τον Ολυμπιακό. Το ίδιο πείσμα τον οδήγησε αργότερα να γίνει… αντάρτης. Μαζί με τον κολλητό του Τάσο Μητρόπουλο να τα βάλουν με τον πανίσχυρο τότε πρόεδρο του Ολυμπιακού Σταύρο Νταϊφά που δέχτηκε τα αιτήματά του.
Νίκος Αναστόπουλος Και στον αγωνιστικό τομέα αυτό το πείσμα στάθηκε πολύτιμος σύμμαχός του. Δεν είναι ψηλός κι όμως η.. σπεσιαλιτέ του ήταν οι κεφαλιές!
Τον Ιούνιο του 1988 πήγε στην Ιταλία. Ο Σταύρος Νταϊφάς αντιμετώπιζε οικονομικά προβλήματα κι η πρόταση της Αβελίνο του ήρθε… κουτί. Η μεταγραφή ήταν καλό για τον Ολυμπιακό που έβαλε ζεστό χρήμα στο ταμείο του. Κακό για τον Αναστόπουλο όμως αφού στην ομάδα προϋπήρχε ο Αυστριακός Βάλτερ Σάχνερ που έπαιζε κι αυτός στην επίθεση. Και καθώς η Αβελίνο ήταν στους αδύνατους του «καμπιονάτο» σπάνια είχε τη πολυτέλεια να παίζει με δύο επιθετικούς. Συνήθως έπαιζε ο Σάχνερ κι ο Νικόλας έβλεπε τα ματς από τον πάγκο.
Οκτώ χρόνια νωρίτερα στην ίδια χώρα είχε γράψει ιστορία. Είχε σημειώσει το μοναδικό γκολ της εθνικής στον αγώνα με την Τσεχοσλοβακία για τα τελικά του Ευρωπαϊκού Πρωταθλήματος. Η εθνική έχασε με 3-1, αλλά τουλάχιστον πέτυχε γκολ. Κι αυτό το όφειλε στον Αναστόπουλο. Η εθνική αποτελεί ένα ξεχωριστό κεφάλαιο στη ποδοσφαιρική του καριέρα. Μετά από 74 συμμετοχές σημείωσε 29 γκολ (1979-89), αριθμό σημαντικό αν αναλογιστεί κάποιος ότι εκείνα τα χρόνια οι επιτυχίες, αλλά και τα γκολ ήταν κάτι σπάνιο για την ομάδα που εκπροσωπούσε την Ελλάδα στις μεγάλες διοργανώσεις.
Ο ίδιος θεωρεί ως ωραιότερο γκολ του αυτό με τον ΠΑΟΚ στο Φάληρο το 1982. Στην Α’ εθνική σημείωσε 179 γκολ σε 405 αγώνες. Τέσσερις φορές αναδείχτηκε 1ος σκόρερ στο πρωτάθλημα με καλύτερη τη περίοδο 1982-83 όταν με τα 29 γκολ που σημείωσε ήταν 3ος σκόρερ στην Ευρώπη και κέρδισε το χάλκινο παπούτσι.