Απλά είναι τα πράγματα. Πήγε ο Χιμένεθ για το μισό-μηδέν και του έκατσε. Όλα τα άλλα, διαιτησίες, Σάββας, Μάνταλος, επόπτες κ.λπ. κ.λπ. είναι για τα μικρά παιδιά και για τους καφενόβιους που βρήκαν θέμα να πλακώνονται.

Εδώ είχαμε να κάνουμε μια κλασική περίπτωση φοβάται ο Γιάννης το θεριό και το θεριό το Γιάννη, που άμα καθόταν ένα γκολ θα έληγε το ματς. Έκατσε στην ΑΕΚ και αντίο. Και είναι ώρα πλέον να κάτσουν και στον Ολυμπιακό να δούνε πόσα τους πρόσφερε πραγματικά ο Μιλιβόγεβιτς και αν μπορούν να τα πάρουν από κάποιον άλλον. Ληγμένο είναι το πρωτάθλημα, χρόνο για σκέψη έχουν άφθονο…

Εν τω μεταξύ, διάβαζα το πρωί τον μετρ Γιάννη Ματζουράκη να μιλάει για το ντέρμπι. Γνώστης είναι, σούπερ μυαλό έχει, από εμπειρία άλλο τίποτα, αλλά ακόμη κι αυτός κάνει λάθη. Βλέπε την πρόβλεψή του ότι άμα παίξουν μαζί ο Ιντέγε, ο Μάρτινς, ο Φορτούνης και ο Σεμπά «θα είναι διαφορετικός ο Ολυμπιακός». Ε λοιπόν παίξανε! Και όχι μόνο δεν είδαμε «κάτι διαφορετικό», αλλά αντικρίσαμε μια ομάδα που αγκομαχούσε στο χώρο του κέντρου και βασιζόταν αποκλειστικά και μόνο στον Φορτούνη για να βγει γρήγορα μπροστά η μπάλα. Ο οποίος Φορτούνης, βεβαίως, την έκανε τη δουλειά του με τον καλύτερο τρόπο, αλλά δεν έφτανε αυτό από μόνο του. Ήθελε και το κάτι παραπάνω ο Ολυμπιακός και δεν το είχε.

Ο Ματζουράκης πάντως δεν ήταν κορόιδο που δεν ανέφερε κανέναν αμυντικό του Ολυμπιακού. Τόσα χρόνια στο κουρμπέτι καταλαβαίνει πως ισχύει απόλυτα κάτι που είχε πει ένας άλλος Έλληνας προπονητής, ότι δηλαδή «δεν μπορούν τα παλικάρια». Τους έβλεπες να τρέμουν και να φοβούνται αρχικά τον Αραούχο και στη συνέχεια τον Χριστοδουλόπουλο (αν έχετε Θεό!) και καταλάβαινες ότι αρκούσε ένας στιγμιαίος αποσυντονισμός για να χάσουν τα αυγά και τα πασχάλια. Γι' αυτό μαζεύονταν τρεις και τέσσερεις μαζί κάτω από τη σέντρα, διευκολύνοντας ακόμη περισσότερο το έργο των μέσων της ΑΕΚ. Που βρέθηκαν στο τέλος με περισσότερες δυνάμεις και τρεξίματα.

Βοήθησε, φυσικά, και η αποχώρηση του Πατίτο που όχι μόνο ήταν «σκασμένος» αλλά είχε χάσει και το μυαλό του. Μπήκε το παγόβουνο στη θέση του, επέβαλε τάξη, ήρθε και η κόκκινη του κάκιστου Μποτία, ήρθε και η αλλαγή του Φορτούνη (αδιανόητη έμπνευση Μπέντο) και παρ’ τον κάτω τον καμπούρη. Κι έμειναν τα πιτσιρίκια του Ολυμπιακού να τρέχουν και να μη φθάνουν στο τελευταίο εικοσάλεπτο. Με καθοδήγηση Μάρτινς, που πάλευε κι αυτός ο έρμος δίχως κανένα στήριγμα.

Αν η ΑΕΚ ήταν λίγο πιο σοβαρή στα μπασίματά της προς τη μικρή περιοχή κι αν ο Μάνταλος δεν αρκείτο σε επιδείξεις υψηλής τεχνικής, θα είχε πάρει διαστάσεις το σκορ. Κι έτσι όμως, δεν νομίζω ότι έφυγε κανένας ΑΕΚτζής δυσαρεστημένος από το ΟΑΚΑ.

Χρήστος Ξανθάκης Ποδόσφαιρο ΑΕΚ Superleague SPORTS Ολυμπιακός