Γράφει ο ΔΗΜΟΣΘΕΝΗΣ ΚΑΡΜΟΙΡΗΣ

Για τον Μάνταλο και τη μοιραία φάση που γίνεται συνέχεια λόγος και, εν πολλοίς, καθόρισε το μηδέν στην επιθετική παρουσία της Ελλάδας στη Ζένιτσα, τρεις αναγνώσεις υπάρχουν:

-         Η μία, ότι στο ποδόσφαιρο όλα μπαίνουν και όλα χάνονται. «Γραμματόσημο» μπορεί να σου φανεί το τέρμα μπροστά σου από απόσταση αναπνοής ή και… δέκα στρέμματα.

-         Η δεύτερη, ότι επαγγελματίας παίκτης αυτού του επιπέδου και της (θεωρούμενης) κλάσης δεν επιτρέπεται να μη βρίσκει δίχτυα σε τέτοιες σπάνιες ευκαιρίες για γκολ. Άλλωστε μέσα από ανάλογα γεγονότα αποδεικνύεται και η αξία του (πώς λέμε π.χ. μια που είναι και επίκαιρο λόγω τελικών ότι ο Γκριν στον Ολυμπιακό πάει… χαμένος γιατί παίζει λίγο στη σκιά του Σπανούλη που έχει ματς στα οποία δεν… υπάρχει στο παρκέ όμως είναι τέτοια η ποιότητα του ως ιδανικός εκτελεστής-κλασάτος αρχηγός, που θα σου βάλει ένα δύο φαρμακερά τρίποντα και θα καθαρίσει μόνος του τη… μανέστρα. Γι’ αυτό και κάπου θυσιάζεται ο Γκριν ενώπιον της… αυτού μεγαλειότητας του “killer”!).

-         Και η τρίτη, ότι κοιτάμε το δέντρο και χάνουμε το δάσος. Γιατί η επικέντρωση στο 0-0 της Βοσνίας, αν θέλουμε να είμαστε αντικειμενικοί και σωστοί, πιο πολύ πρέπει να αφορά στον Ορέστη Καρνέζη και τις τρεις καθοριστικές επεμβάσεις του (ειδικά σ’ εκείνη την κεφαλιά του Μπίτσαξιτς στο 83’, στην κόντρα επίθεση των Βόσνιων μετά την ευκαιρία του αγώνα από τον Μάνταλο που υπερέκτεινε το δεξί χέρι του και έβγαλε την μπάλα κόρνερ) που απέτρεψαν τους αντιπάλους μας από την παραβίαση της ελληνικής εστίας, παρά στην κακιά – ή όπως αλλιώς θέλετε πείτε την - στιγμή του μεσοεπιθετικού της ΑΕΚ.

Ένοχος χωρίς ελαφρυντικά

Τον Μάνταλο, πάντως, τον «αθωώνεις» άμα έχεις διάθεση να του βρεις ελαφρυντικά. Στην πραγματικότητα, αν αναλογιστούν οι ΑΕΚτσήδες ποιοι έπαιζαν ρόλο «δεκαριού» στην ομάδα μέσα από το πέρασμα των χρόνων, θα καταπιαστούν από θλίψη.

Μπαλαδόροι χαρισματικοί, σαν τον Τσιάρτα, τον Σαβέβσκι, τον Οκόνσκι της δεκαετίας του ’90, πιο πίσω ο ανυπέρβλητος capitanoτης Ένωσης, Μίμαρος Παπαϊωάννου, θα έσπρωχναν τόσο… ατσούμπαλα την μπάλα όπως το έκανε ο Μάνταλος;

Που από τη μια όταν βλέπεις αυτόν, με τα χέρια στη μέση, απλά να παρακολουθεί τις κινήσεις των υπολοίπων σα… γεροντάκι, ύστερα από άντε μία ώρα παιχνιδιού ή τον Φορτούνη από την άλλη, να σέρνεται παρατεταμένα έναν ολόκληρο β’ γύρο στον Ολυμπιακό και με την ίδια «ταλαιπωρημένη» εικόνα – ύστερα από 40 μέρες διακοπών! – να παρουσιάζεται και στη Ζένιτσα, προβληματίζεσαι σαν τον… Διονύση Παπαγιαννόπουλο που έβλεπε τον Λάμπρο Κωνσταντάρα να κάνει τον «τζόβενο» στο «Κάτι κουρασμένα παλικάρια»!

Το άψογο κοντρόλ ερυθρόλευκου άσου όπως και τα τεχνικά χαρακτηριστικά του Ενωσίτη διεθνή δεν αμφισβητούνται. Παραπέμπουν χωρίς άλλο σε ποδοσφαιριστές από σπουδαία «πάστα». Χαρισματικά ταλέντα και οι δυο τους.

Επομένως οι ίδιοι ας προβληματιστούν, ανακαλύπτοντας πώς και πόσο καλύτερα θα πρέπει να διαχειριστούν τους εαυτούς τους για να μην τερματίσουν πρόωρα την πρόοδο τους. Αν βρουν τόσο νωρίς… ταβάνι, θα οφείλεται σε εκείνους και σε κανέναν άλλον.

Ούτε καν στον ανεκδιήγητο Μπέντο, που με τον τρόπο που χειρίστηκε το ρόστερ των πρωταθλητών στην εξάμηνη παρουσία του στον πάγκο τους, συνέβαλε σημαντικά στο «κάψιμο» του Κώστα Φορτούνη.

*** Ο Σκίμπε στην ανασταλτική λειτουργία της Εθνικής δίνει την αίσθηση ότι ακολουθεί «συνταγή Ρεχάγκελ».

Με αλληλοκαλύψεις για σεμινάριο (ειδικά όταν εφαρμόζονται από καταπληκτικούς κεντρικούς μπακ, σαν το δίδυμο των Παπασταθόπουλου-Μανωλά, εκ των κορυφαίων στην Ευρώπη για μένα και για πολύ κόσμο), κλειστούς διαδρόμους, κοντά τις γραμμές και δύο αμυντικά χαφ (Τζιόλης, Ζέκα την Παρασκευή το βράδυ, με τον Ελληνοπορτογάλο να καλύπτει την αδυναμία του παρτενέρ του σε τρεξίματα).

Βγήκε… οφσάιντ όμως στα εξής:

1.     Στην έμπνευση να δώσει φανέλα βασικού στον Μπακασέτα.

2.     Στην επιμονή του να υπολογίζει σε «πεπαλαιωμένα κεφάλαια», σαν τον Τζιόλη και τον Μανιάτη. Για τον δεύτερο μην προτρέξει κανείς να πει, ΟΚ στις καθυστερήσεις χρησιμοποιήθηκε. Γιατί γυρίζοντας και πιο πίσω το χρόνο σ’ αυτά τα προκριματικά του Μουντιάλ, δεν είναι δύσκολο να καταλάβει κανείς ότι ο άλλοτε αρχηγός του Ολυμπιακού είναι διαρκώς μέσα στις σκέψεις του Γερμανού Ομοσπονδιακού!

Με σχεδόν  δύο χρόνια γεμάτα που έχει ουσιαστικά να πρωταγωνιστήσει…

*** Από φυσιογνωμίες και μόνο – χωρίς πρόθεση ρατσιστικής προκατάληψης, το αρνούμαι γιατί ποτέ δεν με «διαπότισε» τέτοια εμπάθεια – αυτοί οι Βόσνιοι είναι από τις αντιπαθητικότερες που έχω δει. Ψάχνονται μονίμως για «τσαμπουκά». Προκλητικοί, ύπουλοι και πολλοί από δαύτους «βρώμικοι» που λέμε στην μπάλα. Δεν θα χάσουν ευκαιρία να… στη χώσουν.

Ωστόσο, χωρίς να έχω προσωπική αντίληψη αφού δεν ήμουν στο γήπεδο και δεν έπιασε όλο το στιγμιότυπο της σύρραξης ο τηλεοπτικός φακός, δεν αποκλείω το ενδεχόμενο να το έβαλε το μπουρλότο ο Γιαννιώτας. Ο Γιάννης δεν είναι κανένα παιδί του… Κατηχητικού. Σαματατζής στις εκδηλώσεις του. «Μιλάει» με την εξέδρα, προκαλεί γενικά, το ‘χει στο πετσί του.

Εδώ στο Καραϊσκάκη ήρθε με τον ΑΠΟΕΛ ως… παίκτης του Ολυμπιακού και άναψε τα πλήθη! Το κατάφερε!

 

*** Εκτός αθλητισμού: Τρίτοι είμαστε στο bullyingστους εργασιακούς χώρους, διάβασα σε μια έρευνα.

Τρομάρα μας! Πώς τα κυνηγάμε κάτι τέτοια αρνητικά ρεκόρ ο Θεός μας μόνο το ξέρει! Κοντεύουμε να σπάσουμε τα κοντέρ στην ανεργία, συμβαδίζουν οι… επιδόσεις και στην «τρόμο-εργασία»!

Α, ρε Ελληνάρες. Όχι τίποτ’ άλλο. Επειδή νωρίτερα κουβεντιάζαμε για τις «αλητείες» των Βόσνιων…

  

 

Σκίμπε Μάνταλος Φορτούνης Γιαννιώτας Ελλάδα Ποδόσφαιρο SPORTS