Ήμουν στο Στάδιο. Είχε ενδιαφέρον ν’ απλώνει ο ποδοσφαιρόφιλος το χέρι και να πιάνει, τόσο πηχτό ένιωθες πως ήταν μες στο ζεστό βράδι της Αθήνας, το κύμα του ενθουσιασμού.

Η ΑΕΚ μπορούσε να καβαλήσει, επάνω. Ιδανικά, να καλπάσει. Αλλά κανένα κύμα, από την παλλόμενη ψυχή του κόσμου στην κερκίδα, δεν υποκαθιστά την ελλειμματική δημιουργία στο γρασίδι. Επίσης, κανένα κύμα δεν σώζει την ελλειμματική ανάσχεση. Στο γρασίδι, ή λίγο πιο ψηλά.

Διαβάστε το εδώ