-Πάλι δέχθηκε γκολ. Σαν να έχουν τσακωθεί ομαδικά όλοι εκεί πίσω με το «0» και θα μοιάζει με… αμαρτία άμα κατορθώσουν να κρατήσουν ένα ματς, διάβολε, απαραβίαστη την αναθεματισμένη εστία!

-Πάλι έπαιζε πίσω με τη φωτιά, δυσκολεύοντας τα εύκολα, υπονομεύοντας από το πουθενά και από το τίποτα, το αμυντικό του μέτωπο.

Ως και ο πολύπειρος Προτό, λες και… κόλλησε την «εποχιακή(;)ίωση» της ερυθρόλευκης οπισθοφυλακής, συμπεριφερόμενος σαν ποδοσφαιρικό μαθητούδι, σ' εκείνη τη φάση του 28' στο 0-0, που μπέρδεψε τα μπούτια του, δοκιμάζοντας να ντριμπλάρει σαν… Μέσι τον Κυριακόπουλο στη μικρή περιοχή του και δεν ήθελε πολύ να φάει ένα γκολ με το οποίο θα «γέλαγε» και… το χορτάρι του Καραϊσκάκη!

-Πάλι «κλειδώθηκε» από τον αντίπαλο, τον ίδιο αντίπαλο μάλιστα, που προ τριών 24ώρων, στο ίδιο γήπεδο, τον είχε εγκλωβίσει -όπως από την αρχή της σεζόν το καταφέρνουν, άλλωστε, όλες οι ομάδες απέναντι ειδικά στις οποίες ο Ολυμπιακός είναι το φαβορί και καλείται να το επισφραγίσει με ποδόσφαιρο κυριαρχίας και δημιουργία φάσεων-, μένοντας τόσο σε μονοψήφιο αριθμό ευκαιριών, όσο και χωρίς τις κλασικές περιπτώσεις σκοραρίσματος.

-Πάλι, εν ολίγοις, είχε πρόβλημα στο δημιουργικό κομμάτι, με σαφή αδυναμία διάσπασης μιας σφιχτής θωράκισης. Καθώς, ρήγματα από τα πλάγια δεν επιτεύχθηκαν, με τον Πάρντο και τον Ανδρούτσο που ξεκίνησαν στα φτερά να αποτυγχάνουν σε οποιαδήποτε σκέψη ή έκφραση διείσδυσης, ενώ στον άξονα η πολυκοσμία και η φλύαρη -εξαιρουμένης της ασίστ στο δεύτερο γκολ, να το επισημάνω- δράση του Κώστα Φορτούνη, ο οποίος είχε αποκλειστικά τον οργανωτικό ρόλο (ελλείψει Οφόε, Μάριν), ήταν οι αιτίες που δεν έφτανε ποτέ με αξιώσεις η μπάλα μπροστά.

-Πάλι επίσης, το άγχος του…πνιγμένου από αυτό, Μπέσνικ Χάσι, στα όρια του πάγκου του και, μέσα από τις γραμμές, στο «πετσί» όλης της ομάδας ήταν έκδηλο, δείχνοντας ότι το υφιστάμενο πρόβλημα:

1) Δεν έχει μόνο να κάνει με το ντεφορμάρισμα πολλών βασικών μονάδων της ομάδας (Οφόε, Ζιλέ, Μάριν, Φορτούνης, Καρσελά, Φιγκέιρας, Ομάρ, κλπ., κλπ.) την ίδια εποχή, πάνω στους οποίους πόνταρε επίμονα, στο πρωτάθλημα και το Champions League, πριν την πρεμιέρα της Τρίτης στο Κύπελλο, ο προπονητής, για να «ξελασπώσει» το σύστημα μέσα από τις ικανότητες και την εμπειρία τους

2) Αλλά και με το συνολικά κακό «φεγγάρι», το βαρύ ψυχολογικό κλίμα, που έχει ζώσει το Ρέντη και τα ερυθρόλευκα αποδυτήρια. Απόρροια των απανωτών άσχημων εμφανίσεων και αποτελεσμάτων, τα οποία, μοιραία, μια ομάδα με πολλή (αδιαμφισβήτητη) ποιότητα και υψηλές προσδοκίες, τη ρίχνουν πρώτα σε εσωστρέφεια, ύστερα σε έντονο προβληματισμό για το σωστό «ηλεκτροσόκ» που απαιτείται και, εν τέλει, στη….φάση κατάθλιψης που διέρχεται αυτό το διάστημα ο Ολυμπιακός.

Οι λόγοι που θα κοουτσάρει το πρώτο (του) ελληνικό ντέρμπι

Ύστερα, ωστόσο, από την -επιτέλους, μετά από τρεις σερί αποτυχημένες προσπάθειες, την περασμένη «αναθεματισμένη» εβδομάδα- νίκη, ο τεχνικός του Ολυμπιακού φυσικά και δεν έπαψε να τελεί υπό αυστηρή κρίση και σοβαρότατη αμφισβήτηση, κέρδισε όμως χρόνο, χάρη κατά τη γνώμη μου, τριών γεγονότων, τα οποία τα αποκαλείς και συγκυρίες.

Νο1: Ο σφυγμός που έδειξε ο πρωταθλητής με την εμφάνιση του, ότι ΥΠΑΡΧΕΙ! Ότι έχει πνοή και κάτι κάνει τέλος πάντων για να ανατρέψει ό,τι αρνητικό παρουσιάζει τελευταία, διώχνοντας το «φάντασμα» από πάνω του και ξαναβρίσκοντας, σταδιακά, τον πραγματικό εαυτό του.

Παρά τις αδυναμίες και δυσκολίες στο παιχνίδι και την ευδιάκριτη βεβαρημένη ψυχολογική συμπεριφορά του, επιτέλους, ο Ολυμπιακός είχε τουλάχιστον ένα στοιχειώδη ρυθμό στο πολύ μεγάλο διάστημα του αγώνα με τον Αστέρα. Έβγαλε λίγο παραπάνω νεύρο, καλύτερους και περισσότερους συνδυασμούς από άλλες φορές, είχε κοντύτερα τις γραμμές του και βελτιωμένη ανασταλτική πειθαρχία-λειτουργία, ήταν γενικά πιο συμμαζωμένος και θύμιζε περισσότερο ομάδα, απ’ ότι στο παιχνίδι με την Σπόρτινγκ και του σαββατιάτικου με τους Αρκάδες.

Νο2: Η απόφαση που πήρε επιτέλους ο Χάσι να βάλει «φρέσκο αίμα», να τα αλλάξει όλα στην 11άδα και να μην καταντήσει εμμονικός, επιταχύνοντας τις διαδικασίες διαζυγίου του με τους ερυθρόλευκους.

Προσφέρθηκε η παρένθεση του Κυπέλλου και επιτέλους (!) εμπιστεύθηκε και κάποια άλλα παιδιά, πολλά από αυτά παντελώς ξεχασμένα και αδικαιολόγητα παραγκωνισμένα (Σισέ, Νικολάου, Μάρτινς, Μίλιτς). Ο ερυθρόλευκος τεχνικός, καιρός ήταν να δώσει αγωνιστικά λεπτά στα πόδια του Ταχτσίδη, να πιστέψει πιο πολύ στο ελληνικό στοιχείο του ρόστερ του και, επίσης, να ποντάρει στα πόδια του Εμάνουελ Εμενίκε στο κυνήγι του γκολ. Που το ξέρει, που το έχει και το απέδειξε, ερχόμενος με φόρα από… τα παλιά, εξ’ αφορμής των οποίων έδωσε μεγάλη μάχη ο Ολυμπιακός στην Κωνσταντινούπολη για να τον κάνει δικό του.

Εκτέλεσε υποδειγματικά από την άσπρη βούλα παρά την πίεση της εξέδρας στο 0-0, αλλά και «με τη μία» όταν του στρώθηκαν οι προϋποθέσεις για το 2-0 απέναντι στον
Αθανασιάδη.

Νο3: Ο Εμάνουελ Εμενίκε. Τι τα θες, τι τα γυρεύεις, τα γκολ, τα θετικά αποτελέσματα, η παραγωγικότητα και οι νίκες μετράνε. Αυτά που πάνε μέσα είναι εκείνα που μετράνε και δημιουργούν τις καλές εντυπώσεις. Όταν σκοράρεις και νικάς, το χαμόγελο ανθίζει. Ειδάλλως, μουρμούρα, γκρίνια, μπλοκάρισμα στη σκέψη, την ενέργεια, την τελική πράξη. Ο Νιγηριανός άνοιξε λογαριασμό με τα δίχτυα στη θητεία του στον πρωταθλητή Ελλάδας, βγάζοντας αν μη τι άλλο ευδιαθεσία ενόψει ΑΕΚ και εξασφαλίζοντας -εκτός απροόπτου- στον Μπέσνικ Χάσι την παρουσία του στο πρώτο ντέρμπι του ελληνικού πρωταθλήματος.

Πλην θεαματικού, εξαιρετικού απροόπτου, ο Ολυμπιακός θα εξακολουθήσει (μέχρι νεοτέρας) να πορεύεται με τον Κοσοβάρο τεχνικό στο τιμόνι του.

Νο4: Η θέση του Χάσι σίγουρα πάντως παραμένει επισφαλής. Το 2-1 επί του Αστέρα, άλλωστε, δεν… σκότωσε κανένα θηρίο για να ανατρέψει άρδην το εις βάρος του σκηνικό. Όμως οι συνθήκες είναι τέτοιες που η νίκη στο Κύπελλο τροφοδότησε με μπουκάλα οξυγόνου τις ανάσες του στον ερυθρόλευκο πάγκο.

Συνθήκες που έχουν να κάνουν με την ηρεμία και την αποφυγή αναταραχής στα ενδότερα της ομάδας πριν από το μεγάλο ματς με την ΑΕΚ την Κυριακή και σε συνδυασμό με την ούτως ή άλλως δύσκολη περίοδο, για μια άκαιρη και τόσο βιαστική απόφαση αλλαγής της κεφαλής στο ποδοσφαιρικό τμήμα.

Δεν είναι απλή υπόθεση να «ξηλώσεις» τον προπονητή τόσο νωρίς. Το επιχειρείς μόνο αν και εφόσον το κακό είναι αδιόρθωτο και αυτό που απομένει δεν είναι άλλο από ένα ισχυρό σοκ. Τη στιγμή που λες ότι δεν παίρνει άλλο, δεν πάει παραπέρα, δεν γίνεται αλλιώς, ει μη μόνο αν κατεβάσεις διακόπτες και κάνεις restart.

Όσο υπάρχουν ελπίδες η επανεκκίνηση να περνάει (και) από τα χέρια της υφιστάμενης κατάστασης, τη διατηρείς και επιμένεις, εξαντλώντας κάθε πιθανό και… απίθανο σενάριο.

Αυτό φαίνεται ότι θα (και πρέπει να) κάνει στο παρόν κομβικό σημείο η διοίκηση του Ολυμπιακού.

*** ΑΥΤΟΣ ήταν, είναι και, δυστυχώς, θα είναι, ο Φελίπε Πάρντο. «Υψιβαθής». Μια στα πάνω, μια στα κάτω του. Απρόβλεπτος. Οι αλλοπρόσαλλες εμφανίσεις του δικαιολογούν την αστάθεια και το «ψάξιμο» στην καριέρα ενός επιθετικού με τόσα πολλά προσόντα σαν τον Κολομβιανό.

*** ΑΠΟ Ταχτσίδη και Μάρτινς, με τόσο μακρύ διάστημα αποχής από την αγωνιστική δραστηριότητα, δεν μπορείς να περιμένεις πολλά περισσότερα πράγματα. Κι αυτά που είδαμε, αρκετά ήταν. Ειδικά από τον διεθνή Έλληνα κεντρικό μέσο.

*** ΠΟΣΟ χειρότερο, δηλαδή, ήταν το νεανικό ντουέτο Σισέ-Νικολάου, από όλα τα προηγούμενα που έχουν δοκιμαστεί. Και οι δύο έδειξαν ότι τους αξίζουν ευκαιρίες. Το «Γαλλάκι» ειδικά είναι ανίκητο στο ψηλό παιχνίδι. Και από ένα λάθος που ήρθε το γκολ του Μανιά στο φιλικό (1-1) με τον Αστέρα (πάλι) από τον Ιούλιο, τον είχε «κόψει» ο προπονητής!

*** ΟΙ Κούτρης, Μίλιτς, επίσης, είναι δύο μπακ που έχουν να δώσουν πράγματα στον Ολυμπιακό. Με σωστή διαχείριση και μετρημένο rotation ανάλογα με την κρισιμότητα των αγώνων που περιμένουν τον πρωταθλητή, είναι «κανονικά» μπακ (όχι Ζιλέ ή Φιγκέιρας με ανάποδο πόδι) που χρήζουν αξιολόγησης. 

Δημοσθένης Καρμοίρης Ποδόσφαιρο Superleague SPORTS Ολυμπιακός