Δίδυμο να... δακρύσεις!

Η ΑΕΚ είναι η καλύτερη ομάδα και με τη βούλα των κλήσεων στα αντιπροσωπευτικά συγκροτήματα. Είναι η ομάδα με τους περισσότερους διεθνείς στην Ελλάδα και θα μπορούσαν ήδη να είναι ακόμα μεγαλύτερος ο αριθμός, εάν δεν υπήρχαν εμμονές από τον Σκίμπε και τους συνεργάτες του. Αλλά θεωρώ πως μόνο τυχαίο δεν είναι, ότι η Εθνική ξανάγινε ομάδα με τη συμμετοχή της ΑΕΚ να είναι πιο ενεργή από κάθε άλλης ομάδας.

Αυτή είναι η συνταγή της επιτυχίας σε κάθε μεγάλη ιστορική επιτυχία της Εθνικής: από το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα του ΄80 που ο Παναγούλιας είχε ως βάση παίκτες από την υπερομάδα του Μπάρλου, μέχρι την πρόκριση στο Μουντιάλ της Αμερικής που είχε ως βάση τη μεγάλη ΑΕΚ του Μπάγεβιτς. Και βέβαια, «κιτρινόμαυρη» ήταν η βάση στην κορυφαία επιτυχία της κατάκτησης του ευρωπαϊκού το ’04, είχε ενεργότατη συμμετοχή και στις επιτυχίες που ακολούθησαν, έστω και αν η βάση ήταν πλέον κυρίως παίκτες από ομάδες του εξωτερικού.

Θεωρώ μάλιστα, πως η τρέχουσα σεζόν θα είναι σημαντική για πολλούς παίκτες του «κιτρινόμαυρου» ρόστερ σε ό,τι αφορά τις εθνικές ομάδες. Είναι και αυτό ένα μεγάλο πλεονέκτημα, όταν έχεις παίκτες νεαρούς ηλικιακά με κίνητρο διάκρισης. Θέλουν να πετύχουν και να βγουν στον αφρό, μια ομάδα που παίζει Ευρώπη και κάνει πρωταθλητισμό τους δίνει τη δυνατότητα, θα δείτε πως ως το φινάλε της σεζόν θα επεκταθούν και άλλοι οι διεθνείς.

Επιστρέφω στα αμιγώς «κιτρινόμαυρα» και στρέφομαι στη μεγάλη προσδοκία της νέας σεζόν: αποτελεί πλέον κοινή παραδοχή, πως η ΑΕΚ έχει την κορυφαία μεσοεπιθετική τετράδα του πρωταθλήματος με Μάνταλο, Λάζαρο, Λιβάγια και Αραούχο. Αλλά ειδικά οι δύο τελευταίοι, είναι φανερό πως μπορούν να κάνουν πραγματικότητα τα όνειρα του κάθε Ενωσίτη. Τέτοιο δίδυμο είχε πολλά χρόνια να εμφανιστεί και είναι βέβαιο, πως όσο περνά ο καιρός θα κάνουν θραύση.

Παραδοσιακά, με τη φανέλα της ΑΕΚ έχουν αγωνιστεί οι κορυφαίοι επιθετικοί που έχουν εμφανιστεί στα ελληνικά γήπεδα. Που να αρχίσεις και που να τελειώσεις: Μαύρος, Νεστορίδης, Παπαϊωάννου, Νικολαϊδης, Δημητριάδης, Λυμπερόπουλος και πολλοί πολλοί ακόμα. Ακόμα και στα χειρότερα της, είχε παίκτες σημεία αναφοράς στην επίθεση, που έκαναν τη διαφορά.

Ωστόσο, αυτό που υπήρχε χρόνια να εμφανιστεί ήταν ένα δίδυμο θανάτου. Σας θυμίζω για παράδειγμα, πως σχεδόν σε όλα τα χρόνια της παρουσίας του Νικολαϊδη, πάντα η ΑΕΚ έψαχνε τον ιδανικό παρτενέρ του. Και ποιος δεν πέρασε: Μπιέκοβιτς, Μιελκάρσκι, Ρουίς, Κωνσταντινίδης, Ιβιτς. Μόνο μια χρονιά μπόρεσαν τα μάτια μας να χαρούν μαζί Ντέμη και τη γαζέλα που λεγόταν Κωστής και συνέβη…πραξικόπημα για να χάσει η υπερηχητική ΑΕΚ το πρωτάθλημα.

Για να βρεις σούπερ δίδυμο πρέπει να πας ακόμα πιο πίσω, στην εποχή Δημητριάδη – Αλεξανδρή. Ετσι και αλλιώς, ο Αλέκος διάβηκε άλλους δρόμους από νωρίς και δεν έμεινε για χρόνια, συν τον μεγάλο ανταγωνισμό που υπήρχε μεταξύ τους. Επειτα, πας στο δίδυμο μύθος, εκεί που ήταν τυχεροί όσοι απόλαυσαν: Μαύρος, Μπάγεβιτς. Μαγεία. Απλά ό,τι καλύτερο έχει υπάρξει σε επίθεση με τεράστια διαφορά.

Ερχόμαστε στο σήμερα. Χαίρομαι που οι άπιστοι θωμάδες του καλοκαιριού που αμφισβητούσαν την κλάση και την ποιότητα του Λιβάγια κατάλαβαν το αυτονόητο. Ο Κροάτης είναι σπάνια πάστα ποδοσφαιριστή, με ταλέντο που κάνει θραύση. Δεν φτάνει ένας πιτσιρικάς στην Ιντερ αν δεν είναι κάτι σούπερ. Έχει ζητήματα κυρίως με τον εκρηκτικό χαρακτήρα, αλλά εάν αισθάνεται ασφάλεια και σε οργανωμένο κλαμπ, μπορεί να βρει λύσεις.

Είναι ιδανικός ο τρόπος που κινείται με και χωρίς την μπάλα. Η κάθετη κίνηση, η δυνατότητα στο ένας εναντίον ενός, η ντρίπλα και η πάσα. Ηταν φανερό πως χρειαζόταν ένα ματς για να ξεμπουκώσει και αυτό έγινε με την Αούστρια. Γι’ αυτό και ήταν πλήρως ακατανόητο πως έμεινε στον πάγκο στο ματς με τον Αστέρα. Αλλά ας μη γυρνάμε άλλο σε αυτό. Ο Λιβάγια έχει ακόμα να δώσει πολλά.

Για τον Αραούχο επίσης ισχύει πως είναι θέμα χρόνου να βρει τον καλό εαυτό του. Γουστάρει να παίζει στην ΑΕΚ, είναι μέσα στις φάσεις και δυσκολοαντιμετωπίσιμος από κάθε αντίπαλο. Δεν έχει βάλει γκολ – πέραν εκείνου στη Λάρισα – και φαίνεται πως αυτό του έχει στοιχίσει. Αλλά και πέρυσι, ο Αραούχο έδειξε τα καλά και τα κακά του. Εχει και «νεκρές» περιόδους, αλλά είναι φωτιά.

Τι μπορεί να κάνει αυτό το δίδυμο; Κατά την άποψη μου, να μας μάθει μπαλίτσα. Να δούμε ωραία πράγματα, που είχαμε πολύ καιρό να απολαύσουμε ως θεατές. Να κάνουν πράγματα, να βάλουν πολλά γκολ, να δώσουν κάτι διαφορετικό. Να οδηγήσουν την ΑΕΚ στους στόχους τους. Και όταν γίνουν τριπλέτα με την παρουσία του Γιακουμάκη, όταν βρεθούν ακόμα περισσότερο με τον Μάνταλο, τον Λάζαρο και τους άλλους δημιουργικούς παίκτες της ΑΕΚ, μόνο θύματα θα αφήνουν στο διάβα τους.