Αποκαλύψεις για Γκέραρντ - «Αυτό ζήτησε από Βαρδινογιάννη - Είχε προτάσεις και από τον Ολυμπιακό»

Η είδηση του θανάτου του Ευγένιου Γκέραρντ βύθισε σε πένθος το ελληνικό ποδόσφαιρο. Η θλίψη είναι μεγάλη γιατί ο Ολλανδός άφησε μεγάλη παρακαταθήκη στη χώρα μας και έδειξε τον δρόμο, για το πως μπορεί το άθλημα να εξέλθει της υπανάπτυκτης ποδοσφαιρικής περιόδου, απ'την οποία όπως φαίνεται δεν έχει ξεφύγει. Ακόμα. Το έργο του όμως πάντα θα αποτελεί φωτεινό φάρο. Αυτό είναι το συμπέρασμα που βγαίνει από τα λεγόμενα του Νίκου Μαρκάκη για τον μεγάλο δάσκαλο.

Ο ρεπόρτερ του ΟΦΗ στο «Athletic Radio» μίλησε στο sportdog.gr για τον Έγκε Γκέραρντ, τον άνθρωπο που άλλαξε την ιστορία της κρητικής ομάδας. Εκμηστυρεύτηκε τι του είχε πει ο αείμνηστος προπονητής σε συνέντευξη που του είχε δώσει πριν μερικά χρόνια στην εφημερίδα «Πατρίδα» και αποκάλυψε ζουμερές λεπτομέρειες της παρουσίας του Ολλανδού στη χώρα μας.

Διαβάστε επίσης...

Συλλυπητήρια από... κυβέρνηση για Γκέραρντ: «Οι Έλληνες αναγνώρισαν την αξία του»

Δεν ξανάγινε – Λαϊκό προσκύνημα για Γκέραρντ

Η πρώτη εικόνα του Γκέραρντ από ΟΦΗ

Πως όμως έφτασε ο Γκέραρντ στη χώρα μας; «Ήρθε το 1985 στο Ηράκλειο. Είχε πει, ότι ήταν διακοπές στη Ρουμανία και από τη Βουλγαρία τηλεφώνησε ο μάνατζέρ του για να έρθει στην Ελλάδα. Είχε έρθει με ένα μικρό αυτοκίνητο στην Κρήτη. “Πίστεψα ότι θα μείνω 15 ημέρες και έκατσα 15 χρόνια” είχε δηλώσει μετά από χρόνια», θυμάται ο Νίκος Μαρκάκης.

Η πρώτη εικόνα από τον ΟΦΗ δεν ήταν η καλύτερη. «”Πήγα να δω το προπονητικό κέντρο και είδα ένα γήπεδο με χόρτα και πέτρες”, είχε εκμυστηρευτεί ο Γκέραρντ. Τότε ο ΟΦΗ δεν είχε το Βαρδινογιάννειο. Έκανε προπόνηση σε άλλο χώρο που λεγόταν Λίντο. Εκεί γεννήθηκε η ιδέα, να αποκτήσει ο ΟΦΗ το αθλητικό κέντρο», τονίζει ο Κρητικός ρεπόρτερ και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Ποιες μεταγραφές; Αυτό ζήτησε από Βαρδινογιάννη

Όταν έρχεται ένας προπονητής σε μία νέα ομάδα συνήθως προσπαθεί να επιβάλλει τα θέλω του. Τις περισσότερες φορές, αυτές οι επιθυμίες αφορά την ενίσχυση. Ο Γκέραρντ όμως δεν ήταν αυτής της φιλοσοφίας. «Όταν τον ρώτησε ο Βαρδινογιάννης τότε, τί θες, του απάντησε: “Φτιάξε μου αθλητικό κέντρο”. Αυτό ήταν το πρώτο πράγμα. Ούτε μεταγραφές ζήτησε, ούτε τίποτα άλλο. Στην ουσία παρόμοιο αθλητικό κέντρο στην Ελλάδα, μετά από τις μεγάλες ομάδες, καμία άλλη δεν έχει. Ο ΟΦΗ το είχε από τότε», αποκαλύπτει. Όπως καταλαβαίνετε, αυτό που κάνουν τα τελευταία χρόνια οι μεγαλες ομάδες στην Ελλάδα ο Γκέραρντ το έβαλε σε πράξη από τότε.

Ποιοι στόχοι οριοθετήθηκαν στο ξεκίνημά του; «Ο στόχος που είχε απο την αρχή, όταν ήρθε στην ομάδα ήταν να έχει καλή πορεία, να σώζεται εύκολα και μετά να διεκδικει μία θέση στην Ευρώπη. Αυτή η επίτευξη τέθηκε με τον Θόδωρο Βαρδινογιάννη που ήταν τοτε μεγαλομέτοχος του ΟΦΗ», επισημαίνει.

Η μεγαλύτερη επιτυχία και υπερηφάνεια για τον Μαδριλένο

Όσον αφορά τις μεγάλες στιγμές που ξεχωρίζει, ο Κρητικός δημοσιογράφος στάθηκε ξανά στο προπονητικο: «Αυτός πάντα υποστήριζε, ότι το “Βαρδινογιάννειο” ήταν η μεγαλύτερή του επιτυχία. Αγωνιστικά, ήταν η κατάκτηση του Κυπέλλου του 1987, στον τελικό με τον Ηρακλή. Τρία χρόνια αργότερα πήγε και δεύτερη φορά σε τελικό, όπου έχασε από τον Ολυμπιακό. Μέτρησε, δε και έναν τερματισμό στη δεύτερη θέση το '87 πίσω από τον Παναθηναϊκό. Μετά οι ευρωπαϊκές έξοδοι με τον ΟΦΗ».

Ο Γκέραρντ ήταν ένας προπονητής με... μάτι. Έβλεπε μπάλα. Ο άνθρωπος είχε χάρισμα, γι'αυτό και έβγαλε πολλούς ποδοσφαιριστές. «Ο Γκέραρντ αισθανόταν υπερήφανος ιδιαίτερα για τον Μοχάμεντ Ντιαρά που έπαιξε αργότερα στη Ρεάλ Μαδρίτης», λέει και αποκαλύπτει : «Τον είχε δει σε αγώνες της Εθνίκης Μαλι, όταν ήταν 16 χρονών. Τον αγόρασε 15.000 δολλάρια και τον πούλησε για τον ΟΦΗ, εκείνη την εποχή στη Βίτεσε, με 1,5 εκατ.δολλάρια. Μετά πήγε στη Λιόν και από εκεί στην Ισπανία. Υπήρχαν φυσικά και άλλοι ποδοσφαιριστές. Ο Μαχλάς που πήγε τη Βίτεσε, ο Παπαβασιλείου στη Νιούκαστλ, ο Αναστασίου στην Άντερλεχτ, ο Μαρινάκης στον Ολυμπιακό και μετά στη Σεβίλλη, ο Πουρσανίδης στον Ολυμπιακό και άλλοι πολλοί ακόμα».

«Έπαιξε» για Ολυμπιακό

Ο Γκέραρντ στην Ελλάδα έμεινε πιστός στον ΟΦΗ, για αρκετό καιρό. Όταν αποχώρησε βρήκε για ένα χρόνο πόστο στην ΑΕΚ το 2000 ως τεχνικός σύμβουλος. Το 2001 πήγε στην Κύπρο για τον ΑΠΟΕΛ, επέστρεψε το 2002 για να αναλάβει τον Ηρακλή όπου παρέμεινε μέχρι το 2004. Με μία διακοπή έξι ετών τερμάτισε την προπονητική του καριέρα στην Παναχαϊκή. Το όνομά του είχε παίξει όμως για τον Ολυμπιακό. «Του είχαν γίνει προτάσεις να πάει στον Ολυμπιακό, πριν φύγει από τον ΟΦΗ και πάει στην ΑΕΚ. Αυτός όμως δεν ήθελε. Η ζωή του ήταν στο χωριό του, την Ελιά Ηρακλείου. Είχε πει “θέλω ζήσω και να πεθάνω στην Κρήτη”. Έτσι και έγινε. Ο άνθρωπος έκανε και κρασί. Ο ίδιος έβαλε την επωνυμία Γκεραρντάκης. Έτσι τον προσφωνούσε ο Τύπος και ο κόσμος σε μαντινάδες, του έμεινε και το έβαλε στο κρασί του», θυμάται ο Νίκος Μαρκάκης.

Γι'αυτό δέθηκε με την Ελλάδα

Πως δέθηκε ο Γκέραρντ με την Ελλάδα και με την Κρήτη; Ο Ολλανδός είχε πει στον Κρητικό δημοσιογράφο στη συνέντευξή που του παραχώρησε στην «Πατριδα»: «Όταν ήρθα δεν πίστευα ότι θα έμενα τόσα χρόνια. Έλεγα ότι είχα έρθει σε τρελοκομείο. Η Ελλάδα όμως είναι μία πάρα πολύ όμορφη χώρα. Και η Κρήτη ακόμα πιο ωραία. Έχει καλό κλίμα, καλό φαγητό, κρασί και καλούς ανθρώπους. Αυτά είναι δύσκολα να τα βρεις όλα μαζί σε μία χώρα. Γι'αυτό είναι εδώ το σπίτι μου».

Το γεγονός, ότι ο Γκέραρντ είναι ο μακροβιότερος ξένος προπονητής που κάθισε στον πάγκο ελληνικής ομάδας είναι σημαντικότατο. Ποια ήταν η νοοτροπία του Ολλανδού που τον έκανε δάσκαλο και πως κέρδισε καθολικό σεβασμό; «Αυτός και τα χρόνια που είχε αποχωρήσει από το ποδόσφαιρο, ακόμα και όταν τον είχε χτυπήσει η ασθένεια, πήγαινε στο γήπεδο. Ήταν η ζωή του. Δεν μπορούσε να κάνει χώρις το ποδόσφαιρο. Πάντα θα τον έβρισκες στο γήπεδο του ΟΦΗ ή σε κάποιο τοπικό γήπεδο του Ηρακλείου. Μπορούσες να τον δεις να παρακολουθεί ματς σε χωριά, χωρίς να ειδοποιεί κανέναν. Καθόταν μόνος του και παρακολουθούσε. Το ότι έβγαλε τόσους παίκτες και ανέδειξε άλλους τόσους δείχνει πολλά. Γι'αυτό είχε κερδίσει τον σεβασμό όλου του φίλαθλου κόσμου. Δεν μπορεί να τον ξεπεράσει κανείς», κατεληξε ο Νίκος Μαρκάκης.